Diamentowy wodospad

Katara

Nie zwracałam uwagi na smoka, nadal czekałam na odpowiedź Hakana, byłam chyba nim zauroczona, cały czas przyglądałm mu się, nikt więcej mnie nie interesował, tylko on czekałam, aż się odezwie.

Katie

Agashar widząc Katare i wiedząc co ona myśli na temat Hakana powiedział:
-to ja ciebie jedyną kocham a ty patrzysz na mojego brata jakbyś z w niem była zakochana-powiedział to mówiac z łezką w oku.

Katara

Spojrzałam na Agashara, zdziwiłam się tym-nie wiedziałam, że on jest twoim bratem-powiedziałam i uśmiech znikł mi z pyszczka-prawdopodobnie nie wybaczysz mi po tym wszystkim, nie moja wina, że on jest ładny, podoba mi się jak ty.-powiedziałam i zaczęłam płakać.

Katie

Agashar słyszac te słowa powiedział jeśli on ci się podoba to zostań z nim ale powiedz mi to prosto w oczy-powiedział to bardzo zdenerwowany.

Katara

Widząc, że mój przyjaciel jest zdenerwowany, zaczęłam się go trochę bać-nie wiem czy ty mnie naprawdę kochasz-powiedziałam ze smutkiem w głosie.

Katie

Agashar powiedział czy jabym ciebie nie kochał to byłbym zazdrosny czy jabym ciebie nie kochał zostawiłbym wszystko dla ciebie co ?A ty nie uwarzasz tylko za przyjaciela?!

Bethan · Gość

Wilczyca wolno wkroczyłaJej dumnie uniesiona głowa i delikatny uśmiech rozjaśniał te okolice.Tanecznym krokiem podbiegła do wodospadu i przysiadła wolno.Rozglądała się po okolicy.Jej uwage przykuła niebieska wadera.Bethan szukała przyjaciółki więc można było zacząć od Katary.Obróciła głowe i zerkneła na smoczyce.Przyglądała się jej bacznie z lekko przekrzywioną główką.

Katara

-Ja cię kocham i to bardzo, ale twojego brata, też-powiedziałam patrząc wilkowi prosto w oczy, nie wiedziałam co robić, węc czekałąm na jego odpowiedź.

Hakann

Podczas rozmowy dwóch wilków Hakann udał się w dalszą wyprawę. Tylko było widać jak basior podąża ku zachodzącego słońca ,a wiatr powiewał lekko za nim.

Katie

Agashar słysząc te brednie powiedział jeśli kochasz mnie i mojego brata to ułatwię ci wybór i dam ci wolność-powiedział to z wielkiej miłości do Katary.

Zeppelin

Podeszła patrząc na słoneczne refleksy w strugach wody. Po chwili zauważyła dwójkę wilków. Wyglądali na zaaferowanych swoją rozmową. Postanawiając nie wtrącać się usiadła nad brzegiem wodospadu.

Katara

Zobaczyłam jak Hakann odchodzi-czekaj!!!!!!!-krzyknęłam, i po chwili spojrzałam na Agashara-sama już, nie wiem co robić-powiedziałam do wilka i miałam nadzieję, że Hakann wróci z powrotem.

VarriorReina

Machnęłam wolno ogonem i czekałam na Hakanna

Sekai

/Ostrzegałam Cię Już!Pisz posty minimum 15 liter.Kurna ludzie czytajcie regulamin!/

Catherine.

Wadera wolno kroczyła przed siebie.Nie widziała wilków,ani szumiącego wodospadu.Przysiadła i przerzuciła grzywke na bok.Wilczyca była słepa nie widziała tego czego pragneła widzieć na własne oczy.Położyła się ostrożnie.Zastanawiała się czy woda jest blisko czy daleko.Jednak nie maiała zamiaru ruszuć się z miejsca do wody i przypadkowo się utopić.

Katara

Zobaczyłam ciemną wilczycę, podeszłam do niej-cześć-powiedziałam i usiadłam koło niej, ze szczerym uśmiechem na pyszczku.I czekałam na jej odpowiedź.

Catherine.

Wilczyca poruszyła tylko łbem.
-Cz..cześć..
Nie widziała wadery ale czuła jej obecność.Postawiła tylko uszy.
-Jest tu gdzieś woda?
Spytała z odrobiną smutku.Obracała głowe w rózne strony na wyłapanie wilczycy.

Katara

Uśmiechnęłam się do wilczycy-mogę być twoją przyjaciółką, i będę tobie zawsze pomagać-powiedziałam, merdając ogonem, i po chwili usiadłam bliżej i łapą dotknęłam jej grzbietu.

Catherine.

Uśmiech pojawił sie na pyszczku wilczycy.Radośnie machneła ogonem.
-Och była bym bardzo szczęśliwa..
Dodała wesoło przerzucając grzywke na bok.Nieco się wzdrygneła jak wilczyca dotkneła jej grzbietu.Ale od razu wyłapała gdzie się znajduje owa wadera.W mgnieniu oka obróciła głowe do rozmówczyni.
-Mam na imię Catherine i..i jestem ślepa.
Powiedziała mrużąc ślepia w skupieniu i wyciągneła pazurki.

Katara

-No to jesteśmy przyjaciółkami-powiedziałam i po chwili dodałam-ja jestem Katara, i nic nie szkodzi, że jesteś ślepa, to cię nie wyróżnia od innych wilków i wilczyc-powiedziałam, z uśmiechem na pyszczku i powolnym krokiem prowadziłam ja do wodopoju.