Diamentowy wodospad

Heydi

-Co?!
Oburzyła się Heydi na odpowiedz FlowerSky.
-Polować nie umiemy?!Po to jest nauka by się nauczyć polować.
Wstała i otrzepała się z ziemi.
-Chodź pójdziemy potrenować polowanie na zwierzynę..
Krzykneła do przyjaciółki i ruszyła do wyjścia.Ona nie lubiła jak ktoś mówił że nie umie czegoś czego nigdy nie prubował.Polowanie na dzikom zwierzyne mogło okazać się świetnom zabawą.

Katara

Zobaczyłam jasną wilczyce, przygadałam się jej z zainteresowaniem byłam bardzo, ciekawa-cześć-powiedziałam i czekałam na jej odpowiedź.

Heydi

Przystaneła w pół drogi spoglądając na przyjaciółke.
-Idziesz?
Spytała lekko unosząc ogonek.Zerkneła na niebieską wadere.
-Witam Panią...
Powiedziała unosząc na powitanie główke.Jej zielone ślepka przyjrzał sie wilczycy bacznie.

Katara

-Cześć, jak masz na imię?-zapytałam wilczycy i po chwili dodałam-a gdzie idziesz?-zadałam jej kolejne pytanie i spodziewałam się jasnej odpowiedź.

Heydi

-Mam na imię Heydi..
Odpowiedziała krótko w strone Katary.Usiadła sobie przy sosnie i spojrzała w góre.
-Ide do lasu..
Zerkneła na błękitna wadere.Machneła długim ogonkiem i postwiła uszy po sobie.
-Na próbne polowanie..

Katara

-Hej to poczekaj, mogę iść z wami, trochę zgłodniałam-powiedziałam, siadając i łapa łapać się za brzuch. Po chwili wstałam i podeszłam do wilczycy.

FlowerSky

Na d wodospad przybyło osiem królików.Wskazałam je łapą
-Zaczynamy-powiedziałam

Heydi

Heydi zobaczywszy małe króliki i rzuciła się na nich.
-Agrrr...
Zawołała i rzuciła się na białego króliczka.Jednak króliczek zrobił unik,i wilczątko padło brzuchem na ziemię.
-Wracaj!Jesze nie skończyłam!
Krzykneła do uciekającego królika.Zaczeła go gonić.Ofiara była bardzo szybka,i za każdym razem kiedy Heydi próbowała go złapać on się wymykał.
-Wracajcie króliki!
Wbiegła prosto w skupisko króliczków.Rozbiegły się na wszystkie strony,a wilczyca nie dawała za wygrano.

Mu

Szmer. Delikatny powiew wiatru poruszył liśćmi. Czy na pewno była to sprawka powiewu? Coś zielonego przemknęło między drzewami. Znów słychać szmer. Postać szybkim zwinnym ruchem złapała królika na którego polowała Heydi i znów zniknęła w liściach.

Heydi

-Hej!
Krzykneła Heydi w strone porywacza.
-No prosze mamy złodzieja..jedzenia!
Spojrzała w góre jednak nie dostrzegła nic ciekawego.Ani śladu porywacza.Westchneła tylko,i obrociła główke w strone pasących się królików.
-No dobra króliki,który następny..
Zaśmiała się zabawnie i zmarszczyłą czoło.Przyczaiła się na buraska.Królik była całkowicie pogrążony w jedzeniu.Doskonała okazja na złapanie go.
-Hmm..Doskonały łup...
Oblizał warki i skoczyła nie niego,ale i on zrobił cwany unik.Heydi leżała plackiem na ziemi,i mamrotała coś pod nosem.

Mu

- Nie jestem porywaczem - zielony stworek znienacka pochylił się na Heydi.
- Jak chcesz to masz - podał szczeniakowi połowę królika gdyż drugą połowę już zjadł.
- Jestem Mu - podał wilczkowi łapę - A ty?

Heydi

Zmarszczył nosek z oburzenia.Może i była opryskliwa,ale zawsze wiedziała swoje.Położyła uszy po sobie,i spojrzała na zielonego wilka.
-Jestem Heydi...Miło cie poznać.
Wyciągneła łapke i ostrożnie dotkneła łapy wilka.Lekko się uśmiechneła do nieznajomego,i machneła ogonkiem.
-A to jest moja przyjaciółka FlowerSky.
Wskazała łapką za brązowaom wilczyce,która dotąd nie dawała znaku życia.

Katara

Zobaczyłam zielonego wilka podeszłam do niego-witaj-powiedziałam i po chwili dodałam-jak masz na imię?-zapytałam wilka, i czekałam na jego odpowiedź.

Mu

- Mi też miło - uśmiechnął się delikatnie spoglądając na wskazanego przez Heydi szczeniaka. Po chwili jego wzrok powędrował na niebieską wilczycę - Jestem Mu jak już wcześniej powiedziałem - zamachał delikatnie ogonem.

Samanta

Zielono-biała postać wyłoniła się zza krzaków . Jej ślepia wciąż mieniły się inną barwą . To czarną to białą . Zgrabne ciało podążało w kierunku Katary . Sierść była zjeżona a kły wyszczerzone . Łowczyni nie przepadała za nią zbytnio .
Jej wzrok jednak zmienił kierunek . Teraz głównym obiektem obserwacji był zielony wilczek . - Ach te młode - Westchnęła Samanta .
Zbliżyła się do owego szczeniaka i chwyciła za sierść w pysk . Następnie udała się z nim na drzewo . Tam wypuściła go i rzekła suchym tonem - Nie rozmawiaj z nią ... Ona jest zdrajcą - Rzekła . Raz warknęła groźnie . Jej wzrok zawiesił się bowiem na malcu .

Mu

Otrzepał się. Przekręcił delikatnie głowę w lewą stronę.
- Co ona takiego zrobiła, że nazywasz ją zdrajcą? - zapytał.
Jego wzrok wędrował z Samanty na Katarę, z Katary na Samantę. Zdrajca... Cóż to była za obelga! Istota bez honoru, wstydu, kłamliwa i podła... Tym był zdrajca. Jego spojrzenie przystanęło na niebieskiej wilczycy. Czy ta krucha i delikatna osoba mogła być tym kim ją nazywano?

Samanta

- Udaje moją przyjaciółkę a kiedy mój związek poległ w gruzach to on specjalnie żeby mi dokuczyć zaczęła się przytulać do mojego partnera ! - Rzekła coraz to wyżej podnosząc głos . Spojrzała na Katarę . - Teraz niby aniołek ! - Krzyknęła sobie w myślach . Teraz właśnie poczuła czystą nienawiść dla Katary . Popatrzyła na malca . Miała nad nim całkowitą kontrolę . Bo w końcu szczeniak z Łowcą szans nie ma żądnych . Na jej pysku pojawił się zawadiacki uśmieszek .

Mu

Oderwał wzrok od Katary i przeniósł go na Samantę.
- Nie sądzisz, że to głupie? Skąd wiesz, że chciała ci dokuczyć? Może po prostu.... - urwał - Może po prostu potrzebowała tego uścisku - spuścił wzrok - Ty nigdy tego nie potrzebowałaś? - zapytał.
Mu czuł, że Katara nie może być zła.

Samanta

- Ona jest głupia ! Ona specjalnie to zrobiła na moich oczach ! Widziałam jej uśmiech ! - Warknęła na małego przeraźliwie . Pazurami zrobiła na korze podłużne , cienkie asy . Była bardzo zła . Miała ochotę zabić Katarę . Nie robiła jednak tego tylko dlatego bo nie chciała dawać takiego przykładu swoim dzieciom .

Mu

Spojrzał spokojnie na to co wyprawia wilczyca. Nie robiło to na nim żadnego wrażenia.
- Uspokój się - powiedział spoglądając na zieloną istotę.
Postawił uczy na sztorc. W każdej chwili był gotów odskoczyć gdyż nie wiedział do czego może być zdolna Samanta.