Diamentowy wodospad

Mu

Podrapał się po głowie. Spojrzał na Sam i lekko westchnął.
- Mamo... Yyy... No... - jąkał się jak małe dziecko.
Nie wiedział co powiedzieć. Znów przejechał pazurem po tyle łba.

Sekai

Sekai się obudziła(xd).Wstała z miejsca i podeszła do Mu i Samanty.-Witaj Samanto.-powiedziała melodyjnie i usiadła ''pomiędzy'' nimi.Patrząc to na M to na Samante,

Mu

Uśmiechnął się widząc, że Sekai jest już w świecie żywych. Zamachał delikatnie ogonem zdmuchując grzywkę z oczu.

Samanta

- Cześć - Odpowiedziała obojętnie . Po chwili jednak zmieniła swą pozycję na siedzącą . Machała ogonem w taki sposób iż końcówka ogona zakłócała spokój tafli wody , zamaczała się . Popatrzyła teraz na Mu . Po jej wzroku widać było iż nie jest zadowolona . Czekała aż ten skończy mówić co zaczął .

Mu

No wtedy... Tam na pustyni... Źle się zachowałem - spojrzał na Sam.
Grzywka znów opadła mu na oczy jednak nie zdmuchnął jej. Westchnął.

Samanta

Wadera popatrzyła na niego ze zdziwieniem . - Chyba jednak ma jeszcze te resztki rozumy . Trzeba to przyznać , że umie się przyznać do swej winy - Pomyślała . Nie chciała go jednak jeszcze przeceniać więc czekała na dalsze słowa .

Sekai

Przyglądała się tak im a później podniosła się i podeszła do tafli wody.Popatrzyła chwilę później napiła się zimnej wody.Położyła się na brzegu.Nie będzie im się wcinała w rozmowe.

Mu

Znowu westchnął. Nie wiedział, że przepraszanie jest takie trudne.
- No... Ja... Ja przepraszam... - wreszcie to z siebie wydusił.
Poczuł nagle nieopisywalną ulgę. Tak jakby na sercu miał kamień, a dzięki przeprosinom on się rozkruszył. Zaraz jego kąciki ust podniosły się, a ogon zaczął latać we wszystkie strony. Czuł teraz radość. Miał nadzieję, że pogodzi się ze swoją matką.

Samanta

Jej kąciki ust również się podniosły . Była teraz gotowa powiedzieć synowi to co przed momentem pomyślała : - Chyba jednak masz jeszcze te resztki rozumu . Trzeba to przyznać , że umiesz się przyznać do swej winy . Jako dobra matka wybaczam ci i jednocześnie proszę aby ta przykra sytuacja nigdy więcej się nie powtórzyła - Jej ogon stanął w bezruchu a uszy stanęły na sztorc .

Mu

Uśmiech nie schodził Mu z ust. Podszedł do wilczycy i delikatnie ją przytulił. Wyglądało to uroczo jak dorosły wilk przytula swoją mamę. Usiadł koło niej. Dawno nie widział Samanty dlatego chciał się dowiedzieć co u niej się działo.
- Przez ten czas jak byliśmy skłóceni to co się działo? Słyszałem, ze masz problemy z Wolfikiem - spojrzał w jej oczy.

Samanta

- Działo się wiele rzeczy o których nie chcę rozmawiać - Rzekła chłodno i obojętnie . Ona sama jeszcze wiedziała , że nie jest pogodzona z synem . Kiedy jednak ten przytulił ją zmieniła szybko zdanie . Po chwili zaczęła opowiadać o swych problemach z drugim synem - Owszem . Mam z nim problem . On jest flirciarzem . W , której krainie bym nie zagościła tam zawsze widzę jak innej wyznaje miłość - Przekrzywiła pysk . Teraz poczuła się zmieszana .

Sekai

-No, i sie pogodzili.-powiedziała sobie w myślach i uderzyła ogonem nie chcący o tafle wody.Ochlapała się a jej grzywka znowu była mokra jak mokry kurczak.-No nie.-powiedziała i zdmuchnęła grzywkę z oczu.

Mu

Uśmiechnął się. Spojrzał na Sekai. po chwili jego spojrzenie znów osiadło na Samancie.
- Jak mam być szczery to według mnie Wolfik jest nieudolnym casanową - puścił do mamy oczko - Nie martw się. Nie prędko znajdzie dziewczynę.
Mu przeciągnął się leniwie. Położył się między Sam a Sekai. Razem oprócz dręczenia małych szczeniaków chyba wspólnego tematu nie miały, chociaż.. Wilk nie wiedział jak zagadać by rozruszać trochę atmosferę.

Samanta

Samanta również puściła oczko . Po chwil po jej pysku spłynęła krystalicznie czysta łza . Wadera szybko ja otarła i wskoczyła do wody aby mokry szlaczek na jej pysku nie był widoczny . Zanurkowała . Podpłynęła do samego dna . Zachłysnęła się wodą . Szybko zaczęła płynąć ku górze jednak wodorost owinął się w okół jej łapy . Samanta jeszcze raz się zachłysnęła po czym straciła przytomność . Jej ciało zaczęło powoli opadać na dno . Coraz więcej wodorostów owijało się w okół jej łap .

Sekai

-Mu!Trzeba cos zrobić..-powiedziała i pobiegła za Samantą wskakując do wody.Dopłynęła do dna i zaczęła przecinać pazurami wodorosty.Wypłynęła na brzeg.-Mu..ty ją weź jesteś silniejszy.-powiedziała.

Mu

Kiwnął łbem i niewiele myśląc wskoczył do wody. Płynął na samo dno. Gdy wreszcie był już przy Samancie chwycił ją i zaczął z nią wypływać. Wodorosty. Wredne, morskie rośliny zaplątały mu się o lewą tylną łapę. Wypuścił Sam, a jej ciało wypłynęło samo na powierzchnię. Teraz musiała się nią zająć Seki. On schylił się i pazurem przeciął roślinę. Wypłynął. Wyszedł na brzeg głośno sapiąc. Chwycił Samantę i położył ją na trawie.

Samanta

Wadera wciąż się nie budziła . Jej płuca były pełne wody tak jak i reszta ciała . Oddychała głęboko lecz widać po niej było , że sprawia jej to ból . Nie wiedziała co robić . Odkaszlnęła jednak i to nie pomogło .

Sekai

-Wow...ale reakcja.-powiedziała i się zaśmiała.-Czemu ja nie umiem...przygotowywać jakichś eliksirów-Mówiła do siebie w myślach..Zmoczyła ogon w wodzie i zaczęła ochlapywać Samante.

Mu

Mu nie dając sobie chwili wypoczynku podszedł szybko do Samanty. Nachylił się nad nią. Łapami zaczął naciskać jej klatkę piersiową. Raz, dwa, trzy i spojrzenie czy oddycha. Raz, dwa, trzy i spojrzenie czy oddycha... Powtarzał to dopóki nie zobaczył, że woda wypływa z jej pyska. Po dłuższej chwili Sam mogła już spokojnie pobierać powietrze. Mu zmęczony opadł na trawę i zamknął ślepia.

Sekai

Spojrzała na leżącą Samantę.Położyła się kawałek dalej i położyła głowę na łapy.-No, to co teraz?-zapytała i machnęła leniwie ogonem.