Diamentowy wodospad

Torak

Na dwóch łapach podbiegłem do Savi wziołem ją szybko na grzbiet podbiegłem pod drzewo.Zdjołem błyskawicznie opatrunek i zobaczyłem że kość poprostu wystawała z łapy a więc wyjołem z woreczka małą butelkę pełną naparu z ziół i dałem to Savi do wypicia.Gdy ta wypiła nie powinna czuć bólu a więc wstawiem kość spowrotem do łapy.Wyjołem z woreczka igłe z drzewa i cieńką jak nić lianę i zaczołem zszywać ranę.Gdy zszylem ranę na nowo założyłem opatrunek ze skóry niedzwiedzia lecz pod skórę dałem trochę tłuszczu sarny dla szybszego wygojenia rany.Wziołem Savi spowrotem na grzbiet i wszedlem z nią do wody,obmyłem ją lekko a szczególnie ranną nogę.Wróciłem z nią pod drzewo a mój Feniks Will zakrył nas całkowicie skrzydłami aby utrzymać ciepło-nie chodz jakiś czas-powiedziałem.

Zira

Zira położyła pysk na łapy i wylegiwała się na swojej gałęzi przyglądając się poczynaniom wilków tam na dole

Sevi

Savi utrzymywała ból w tajemnicy. Jednak strasznie ją bolało i zawyła z bólu.
-czy ja będę jeszcze mogła chodzić?-zapytała ze łzami w oczach Savi. Popatrzała na pięknego feniksa. Położyła się pod skrzydłami ptaka. Nie chciało jej się rozmawiać ani bawić. Tylko cały czas czuła ból. Zaczęła odpoczywać i się nudzić po leżeniu cały czas.

Zira

Zira widząc że łapa boli Savi zaskoczyła z drzewa i poszła w krzaki po chwili przyniosła kilka ziół. Podeszła do niej i powiedziała.
-Te zioła powinny ci pomóc.
Zmieszała rośliny ze sobą i wtarła w łapę szczenięcia .
-I jak lepiej?-zapytała

Sevi

(Teraz będę dojrzewająca tylko czekam na akceptację aha i jestem troszkę większa niż szczeniak)
-nawet lepiej-powiedziała i uśmiechnęła. Zobaczyła czy może chodzić i już było lepiej. Savi zaczęła chodzić szybciej i było już dobrze. Szczęśliwa że jest zdrowa podziękowała wszystkim wilkom. Podeszła do Ziry.
-Zira będziesz się musiała przyzwyczaić że jestem większa.- powiedziała z uśmiechem. Szczęśliwa też że urosła (już wczoraj ale nie zmieniałam obrazka) co prawda niewiele ale była większa i rozjaśniało jej się futro. Lecz co prawda dalej szczenięca zaczęła biegać dookoła wodospadu z językiem. Po chwili skoczyła w górę jakby chciała coś złapać i spadła w dół. Ogon machał jej wariacko po czym skoczyła na Zirę dla zabawy.

Zira

-O ty.-syknęła przyjaźnie Zira.-Na mnie skaczesz?-powiedziała zaczęła łaskotać Savi po brzuchu. ale szybko skończyła usiadła prosto i patrzyła na nia.

Sevi

Savi uśmiechnęła się powtórnie i zaczęła lizać jaśniejące na białe futerko. Myślała że będzie szara ale futro się rozjaśniało. Po chwili poszła do lasku żeby spróbować zapolować na zwierzynę. I zobaczyła sarnę. Zaczęła bezszelestnie posuwać się w stronę zwierzęcia. Po chwili skoczyła na nie ale nie miała szans. Sarna ją odkopnęła dalej.Zła zaczęła lizać przednią łapę. Na szczęście nic się jej nie stało. podeszła do Ziry.
-Ziry nauczysz mnie polować?-zapytała mając nadzieje na zgodę.

Derin

Derin podszedł do swojej partnerki, spojrzał na nią i się uśmiechnął. Spojrzał na Savi też się do niej uśmiechnął.

Sevi

Wzdychnęła i położyła się pod swoim ulubionym drzewem. Ziewnęła i przeciągnęła się. Zaczęło jej się nudzić a zwłaszcza dlatego że była taka samotna. Kolejny raz ziewnęła i zaczęła się rozglądać. Po czym polizała łapę i znudzona zaczęła drzemać

Zira

Zira siedziała sobie i wpatrywała się w kaskady wody. Rozmyślała nad różnymi rzeczami. Merdała ogonem na który zbierała różne paproch

Marcelina · Gość

Zza kamieni wynurzyła się Marcelina. Szła powoli, zachwycając się urokiem tego miejsca.
-Mamo, coś się stało?- Zapytała nieśmiało zamyśloną Zirę.

Sevi

Savi po chwili zaczęła biegać po trawie aż w końcu wskoczyła do wody. Dalej mimo że dojrzewająca to się lubiła bawić. Ale to dopiero początek dojrzewania. Nie myślała dłużej o tym i odbiła się od trawy po czym skoczyła na powalone drzewo które było na czubku wodospadu. Podniosła ogon i triumfalnie się zaczęła przechadzać bo pniu. Nagle pień przesunął się i zaczął spadać! Sevi skoczyła na skałę odstającą z wodospadu jednak była zbyt śliska i spadła brzuchem na jeszcze jedną skałę po czym na pień. Byłą nieprzytomna jedynie z nosa wyleciało jej trochę krwi.Lecz to nie było zbyt poważne. Ale upadek mógł zabić!

Zira

-O Marcelina.-Zauważyła córkę Zira.-Nic się nie stało-Powiedziała po czym przytuliła swoją małą córeczkę. Owinęła ją ogonkiem.

Marcelina · Gość

To dobrze.- Powiedziała Marcelina po czym wtuliła się w matczyne futro. Było jej tak dobrze, że zasnęła w objęciach matki.
Ach... jak to dobrze, że mam taką mamę.-Pomyślała tuż przed zaśnięciem.

Sevi

Savi położyła jedną łapę na ziemi i chwiejnie trzymając się zaczęła wychodzić z wody. Lecz nie doszła tylko przewróciła się pluskając na wilki. Z nosa znów wyleciało jej trochę krwi. Jednak po raz drugi wstała i stawiała powoli kroki. Kiedy dotknęła jedną z łap ziemi opadła na brzeg niczym martwa.

Torak

Pobiegłem do Savi wziołem ją na łapy wytarłem swoim futrem krew z jej nosa,podbiegłem pod drzewo i opatrzyłem jej brzuch lecz był tylko obtarty-nie próbuj takich żeczy to że jesteś większa nie znaczy że można tak przechadzać mówie ci nie ryzykuj-powiedziałem i wtarłem wymieszany z rumiankiem tłuszcz sarny na miejsce obtarcia.Gdy obtarcie znikło połozyłem Savi pomiędzy skrzydła Willa i przykryłem ją swoim płaszczem-poleż tak trochę i niechodz za dużo bo ostrzegam kość może znow ci cię wysunąc-powiedziałem poważnym tonem ale uśmiech z pyska mi nie znikł.

Sevi

Savi popatrzała na jego twarz i nie ruszała się. Zresztą nie mogła i tak chodzić. Zaczęła sobie wypoczywać i obserwować co się dzieje. Zaczęła myśleć czy nie powinna czasami zrobić sobie legowisko i nie wychodzić z niego. Byłą po prostu nieodpowiedzialna za siebie. Westchnęła i zaczęła odpoczywać.
-chyba bym umarła.- powiedziała do Toraka myśląc sobie co by się stało gdyby nikt jej nie pomógł. Położyła się spać żeby mieć siłę kiedy wstanie.

Torak

Spojzalem na nią swoimi bursztynowymi ślepiami-Nie umarła byś-powiedziałem.Umnie było to normalne że pomagam komuś w potrzebie,zanim zasnęła spytałem-jesteś głodna?-po czym wyjołem świeżo wyłowioną rybę zza pleców.

Sevi

Savi kiedy zobaczyła rybę zrobiła się głodna.
-to daj.-odpowiedziała. Lecz nie poczekała sama wzięła w zęby rybę po czym zaczęła ja pożerać. Po chwili zabolała ja trochę łapa. Nie wiedziała czemu ale zjadła już rybę do końca i z otwartymi oczami przyglądała się jak woda spada na ziemię. Wodospad był bardzo ładny według niej. Cieszyła się że Torak poluje za nią bo na razie nie miała siły chodzić.

Torak

Wyjołem z woreczka mały dzbanek z naparu z ziół-wypij przestanie cię łapa boleć-
powiedziałem z uśmiechem.Czemu ja tak się nią przejmuję?!Albo stałem się badziej poważny albo wrodzony instynkt mną przemawiał niewiem zobaczy się.Uśmiechnołem się do małej-Zimno ci?-spytałem,okryłem ją ponieważ odkryła się do połowy.