Diamentowy wodospad

Torak

Wyjołem łuk i strzałę,napiołem strzałę na cięciwę i strzeliłem.Strzała wbiła sie o milimetr od ogona wiewiórki a ja schowałem łuk i spojżałem na waderę
-No naprzykład że masz piękne oczy-powiedziałem i uśmiechnołem się.

Biały Kieł

Wiewiór spojrzał osłupiały na swój ogon,tchu złapać ze strachu nie mógł.
Po bardzo szybkim namyśle stwierdził, że czas zrobić odwrót, odwrócił się i pobiegł w las.

Yumi

Przybiegła tu wiedziona zapachem jakiejś zwierzyny. Dobrze znała to miejsce, lecz gdy znalazła się przy wodospadzie zapach znikł. - Niech to... - Powiedziała przez zęby. Podeszła do wody i powoli skakała z kamienia na kamień. Musiała jakoś przejść na drugą stronę, żeby dostać się do lasu. Cicho zaburczało jej w brzuchu. Gdy była na drugiej strony stanęła w bezruchu i nasłuchiwała, co jakiś czas wdychając powietrze i zorientować się gdzie jest zwierzyna.

Biały Kieł

Wiewiór spojrzał na biała wilczycę i już przygotowywał szyszki do bombardowania,lecz coś go wstrzymało.A jeśli ona też ma łuk ? No mniejsza wziął szyszkę w łapki i rzucił w wilczycę.

Yumi

Nagle coś walnęło Yumi w głowę. - Auć! - Syknęła i spojrzała w górę. Na gałęzi drzewa zobaczyła małe, włochate, rude coś. - Ty mały gryzoniu! - Krzyknęła. - Życie Ci niemiłe?! - Krzyczała w stronę wiewiórki. "Zaraz... Co ja wyprawiam? Gadam z jakimś czymś?" Pomyślała sobie. Nie będzie z siebie robiła idiotki. Nie zwracając już uwagi na rudego malucha szła w stronę lasu. Wyczuła zająca. Mała przekąska, wspaniała na nikły głód.

Biały Kieł

Wiewiór zdziwił się trochę, nie strzelała do mnie ?
poleciał po drzewach za wilczycą, patrząc gdzie się wybiera.
Po jakimś czasie zatrzymał sie i popatrzył na wilczce jeszcze raz..

Yumi

Słyszała małą wiewiórkę latającą po drzewach. "O Boże... Czy ta wiewiórka ma jakiś magnes?" Pomyślała zirytowana. Zniżyła się do ziemi, głowę miała poniżej poziomu barków. Łapy ugięła, aby być jeszcze bliżej gleby. Zając niczego nie świadomy spokojnie skubie sobie trawkę. "No błagam... To będzie za proste." Gdy jest już blisko zwierzęcia wybija się lekko z łap i skacze w jego stronę z otwartym pyskiem. Szczęki zaciska na brzuchu tym samym powodując duszenie się ofiary. Po chwili wierzgania się zając pada bez duszy. Yumi kładzie go przed sobą i zaczyna jeść. Kątem oka obserwuje wiewiórę.

Biały Kieł

Gdy wilczyca złapała zająca, wiewiór zatrzymał się i przyglądał się jej.
Po dłuższym czasie urwał orzecha z drzewa i zaczął go skubać.Nadal przyglądał się wilczycy.W końcu zszedł na niższe gałęzie, na najniższą,aby lepiej móc ją obserwować.

Yumi

Wiewiórka zaczęła ją denerwować. "No dobra, zrobię z siebie idiotkę i pogadam z gryzoniem." Powiedziała ze zrezygnowaną miną. - Przepraszam bardzo ale czy masz jakiś problem? - Zapytała w miarę spokojnie kontrolując oddech. Rozejrzała się dookoła. Nie było jakiś innych, bardziej znaczących coś zwierząt w jej otoczeniu.

Biały Kieł

// wiewiórka nie umie mówić jeśli dobrze pamiętam ;d //

Wiewiór nadal nie spuszczał wzroku z wilczycy,nadal skubał orzecha.Jest nieco zdenerwowana ta wilczyca.To widać.Przeskoczył na inne drzewo i ze względów bezpieczeństwa wspiął sie nieco wyżej.

Yumi

No ja wiem, że nie umie. I o to chodzi ;d

-Wiesz co? Mam taki pomysł. Ja sobie spokojnie zjem, a Ty na razie dasz mi spokój. A skoro się zgubiłeś czy tam zgubiłaś to znajdziemy wyjście stąd ok? - Czekała na odpowiedź. Lecz po jakimś czasie zorientowała się, że w końcu jej nie odpowie. - No pięknie. Szkoda, że tego nikt nie nagrał! - Krzyknęła i wróciła do jedzenia królika. Co będzie się przejmować jakimś zwierzakiem?

Biały Kieł

Patrzył ciekawie na gadającą do niego wilczycę.Szkoda że nie może jej odpowiedzieć.
W jej głosie nie było już zdenerwowania,więc zlazł z drzewa i powolnym krokiem ruszył w stronę wilczycy..

Yumi

Jadła sobie zająca. Za sobą usłyszała cichutkie kroki, malutkich stópek. "Spokojnie, nie zwracaj uwagi, nie zwracaj uwagi." Powtarzała sobie nie chcą dać się wyprowadzić z równowagi. Na pewno wiewiórce się to nie uda. Powoli kończyła jeść, wzięła kości i usiadła owijając ogonem łapy. Oblizała pyszczek.

Biały Kieł

Zatrzymał się przed nią,wziął innego orzecha i wyjmując łapki z nim do przodu, w stronę wilczycy.Spojrzał na nią pytającym wzrokiem, jakby chciał powiedzieć : Chcesz orzecha ?

Yumi

Spojrzała na wiewióra i ściągnęła brwi do dołu. Trochę ją zdziwił ten zwierzak. Ale czy dobrze rozumiała jego zachowanie. - Yyy... Dziękuję. - Powiedziała i przybliżyła łapę do orzeszka. Zrobiła duże oczy gdy łapa była obok gryzonia. Była prawie jak jego połowa. Ostrożnie złapała orzecha pazurami i wzięła od wiewiórki. - Chodź. Pomogę Ci stąd wyjść. - Powiedziała i zaproponowała swój grzbiet. Och... Jakie ona ma miękkie serducho. Wzięła orzecha w pysk i czekała na reakcję rudej kulki.

Biały Kieł

Wiewiór podskoczył z radości,a następnie wdrapał na grzbiet.
Uśmiechnął się i rozłożył się wygodnie na plecach wilczycy.
Po czym znowu wyjął jakiegoś orzecha i zaczął go skubać.

Torak

Całą tą sytuację oglądałem ja-Heh Yumi gryzoń najlepszym przyjacielem wilka-
powiedziałem z uśmiechem,spojżałem na wiewiórke.

Biały Kieł

Wiewiór spojrzał na brązowo białego wilkołaka.Po czym błyskawicznie ukrył się we włosach białej wilczycy.Przypomniała mu się strzała obok jego ogona.
O nie, drugi raz się nie da.Tym razem będę się bronił - pomyślał wiewiór.

Yumi

Gdy wiedziała, że ruda kuleczka już jest na plecach. Powoli ruszyła w stronę wodospadu. Nie zaszła daleko, ale tak czy inaczej nie mogłaby się zgubić. Słysząc czyiś głos odwróciła się w stronę, z którego on dochodził. Zauważyła Toraka. - Bez przesady najlepszym. Po prostu jestem miła i pomagam. - Powiedziała. Potem zdziwiona reakcją wiewióra spojrzała do tyłu. - Nie bój się. On Ci nic nie zrobi. - Powiedziała i dalej szła. Powoli i spokojnie.

Biały Kieł

Na pewno nic - pomyślał wiewiór - już to widzę, nie dam się ! - potwierdził swoje przekonania w myślach, po czym wychylił się z włosów wilczycy z orzechem w ręku, gotów atakować.Rozejrzał się jeszcze raz i bacznie obserwował wilkołaka.