Diamentowy wodospad

Wesley

Mały był w niezłym szoku, kiedy wilk wyciągnął go z wody i przykrył płaszczem. To wszystko wydarzyło się tak szybko i niespodziewanie, że Wesley potrzebował chwili, żeby to wszystko ogarnąć. Popatrzył na swojego wybawcę i powiedział:
- Dziękuję - lekko się uśmiechnął i zaraz wylazł spod ubrania Toraka. Otrzepał się z wody i dodał uradowany. - Jeeej, ja skoczyłem z wodospadu!

Torak

Spojżałem na małego-Torak jestem-powiedziałem i uśmiechnołem się do wilczka
-Tak skoczyłeś ale mogłeś cos sobie zrobić-powiedziałem dodatkowo,wyjołem paczkę niebieskich gumisiów i podstawiłem paczkę małemu pod nos-Chcesz?-
spytałem dalej się uśmiechając.

Wesley

- Ale to było suuuupeeer! - powiedział, przeciągając samogłoski w ostatnim wyrazie. Wyglądał na zachwyconego tym, co się stało i w ogóle nie przejętego faktem, iż mógł zabić się na leżących pod wodospadem skałkach. Wyszczerzył ząbki w szerokim uśmiechu i przedstawił się. - Mam na imię Wesley.
Wyciągnął łapkę i wyjął z paczuszki niebieskiego żelka.

Torak

Spojżałem ponownie na małego-Miło cię poznać Wesley-powiedziałem i podałem małemu całą paczkę w łapki.Gwizdłem a na polane wleciał ogromny 20 metrowy Feniks-To jest mój Feniks Will-powiedziałem wskazując ogonem zwierze.

Czarna Sprinterka

Wilczyca z zaciekawieniem i rozbawieniem obserwowała całe zajście. Pomachiwała raz to raz ogonkiem. W pewnym momencie zmoczyła łapkę w wodzie i zaczęła powoli wchodzić do rzeki, w miejscu gdzie nurt był łagodniejszy.

Hatsune

Po chwili dumania otworzyła swe ślepia rozglądając się dookoła. Westchnęła cicho po czym podniosła się i ruszyła w stronę wodospadu. Spojrzała w wodne lustro, dotknęła tafli wody łapką i napiła się trochę. Spojrzała jeszcze raz na boki i stawiając lekko łapę za łapą odeszła z tego miejsca..

zt

Wesley

Gdy nadleciał wielki ptak, Wesley zapomniał zupełnie o niebieskich gumisiach, a jego łapka z żelkiem zawisła w powietrzu, w połowie drogi do pyszczka.
- O - mruknął szczeniak. Widział już kiedyś feniksa, lecz jeszcze nigdy tak ogromnego. Był nim szczególnie zainteresowany, bo zawsze intrygowały go te ogniste ptaki.

Czarna Sprinterka

-Jaki ten feniks piękny!-Wilczyca z gracją wyszla z wody, i zbliżyła się na 35 metrów od ptaka, by mu się przyjrzeć. W jej błękitnych oczach widać było zaciekawienie niesamowitym zwierzęciem, które Sprinterka miała okazje zobaczyć tylko 2 razy w jej krótkim życiu.

Torak

Spojżałem na małego-Chcesz ze mną polatać na jego grzbiecie?-spytałem a Feniks na to tylko odpowiedział skrzekiem.Spojżałem na wilczycę-Podejdź bliżej jeśli chcesz nic nie zrobi-powiedziałem z uśmiechem-Możesz nawet go pogłaskać-powiedziałem.

Seele

Ciemnofutra przyszła powoli nad wodospad i zaczęła się rozglądać.
-Witaj, dawno się nie widzieliśmy - powiedziała do Toraka i polizała go po nosie - tęskniłam za tobą, ale niestety miałam dużo spraw do załatwienia.

Czarna Sprinterka

Wilczyca skorzytała z okazji i podeszła do feniksa. Pogłaskała go łapką i zwróciła łeb w stronę Toraka:
-Piękny jest. Opowiesz coś o nim więcej?

Torak

Odwzajemniłem pocałunek do Ciemnofutrej-Nie ma sprawy a pozatym mam nowe zwierzątko to jest Rav-powiedziałem a z kaptura wyskoczył na moją głowę Brązowo-Szary Lemur i pomachał łapką do wilczycy.Odwróciłem wzrok do Sprinterki-Wiesz ja go nie kupiłem tylko złapałem na dziko.Trudno było ale jakoś dałem rade.Gdy uczyłem się latać na nim dużo razy spadałem i się łamałem-powiedziałem z usmiechem.

Czarna Sprinterka

Wilczyca z rozbawieniem popatrzała na Rava. Po chwili odparła:
-Pewnie z Rava niezła rozrabiaka, co?
Po czym zerkając na feniksa dodała:
-Wiesz, tam gdzie niegdyś mieszkałam, można było spotkać wiele fantastycznych stworzeń. Uczyłam się ujeżdżać smoka, oczywiście za jego zgodą. Kaprysów miał wiele!
Samo wspomnienie jeszcze bardziej rozbawiło Sprinterkę.

Torak

Uśmiechnołem sie do Czarnej-Wiesz Rav jest rozrabiakiem ale też słodkim lemurem-powiedziałem a Lemur wyjoł z poch na oże u pasa dwa sztyleciki-Bić też potrafi mały-powiedziałem a on powywijał sztyletami w powietrzu i schował je.

Czarna Sprinterka

-Lemurek z pewnością jest wspaniałym wojownikiem. Być może kiedyś pokaże co potrafi... Na jakiejś bitwie czy coś...Dobić go łatwo nie będzie.-Uśmiechnęła się i machając tu i tam ogonem dodała:
-Zaczynam się w tej krainie odnajdywać. Z daleka jestem. Opowiedz coś o sobie. Z pewnością masz za soba wiele fajnych rzeczy.-Po tym siadła, czekając aż Torak coś opowie.

Torak

Spojrzałem na czarną-Wiesz tak dużo to nie mam pare walk z niedzwiedziami.Ratowanie szczeniaka i to wiele razy.Pomoc medyczna takie tam sprawy-powiedziałem a Lemurek przytaknoł łebkiem.

Wesley

Wesley z wielkim zaintrygowaniem przyglądał się feniksowi niebotycznych rozmiarów i wyłączył się z rozmowy. Wreszcie się ocknął i jego myśli wróciły do żywych.
- Polatać? - zapytał. - A on nic mi nie zrobi?

Torak

Spojżałem na małego-Jasne że nic ale musiałbyś sie mocno trzymac lub siedzieć na siodle-powiedziałem z uśmiechem i poprawiłem czarny kapelusz.

Wesley

Wesley był dzieciakiem nierozważnym i czasami pozbawionym wyobraźni, więc nie zastanawiał się już dłużej. Fruwanie sobie na grzbiecie ogromnego ptaka nie było tak niebezpieczne jak skakanie z wodospadu, ale do najbezpieczniejszych nie należało.
- To kiedy polatamy? - zapytał i znowu wyszczerzył ząbki w uśmiechu.

Torak

Pokazałem na Feniksa-Teraz-powiedziałem,włożyłem małego do kaptura i wskoczyłem na grzbiet Willa.Gdy juz siedziałem na jego grzbiecie,małego posadziłem do siodła i podałem mu sznurek zawiązany do siodła po dwóch stronach
-Trzymaj mocno-powiedziałem a ja dałem znak willowi aby startował.Ten wzbił się lekko w powietrze a gdy był 50 metrów nad ziemią wystrzelił i leciał do przodu,robił slalomy,kółka itp.