Diamentowy wodospad

Lea

Lea spojrzała smutnym wzrokiem na Viktorię. Super. Schatt na pewno będzie wolał ją. Mama zawsze jej powtarzała, że w razie potrzeby to ona umie najbardziej zachować spokój, pomagać innym, opatrywać rany i że będzie świetnym lekarzem. Nigdy nie bała się widoku krwi i ran, więc nie przejęła się widokiem rany Schatta, a nawet jeśli to pierwsze co przyszło jej na myśl to: ''Czy Schatt na pewno opatrzył i odkaził wcześniej ranę, aby nie wdało się zakarzenie''. Bała się o zdrowie innych, dlatego nie tolerowała bójek, nawet takich dla zabawy. Co innego polowania. Czasem polowała razem z tatą, a potem mama uczyła ją opatrywania ran na upolowanych, jeszcze żywych zwięrzętach. Na tę myśl w oczach małej pojawiły się łzy, ale szybko je otarła. W końcu miała już nową rodzinę, która ją kochała.
- Nic mi nie wychodzi... - szepnęła niemal bezgłośnie. Mama zawsze mówiła jej: ''Lea, jeżeli chcesz coś osiągnąć, a na pewno uda ci się to, to musisz w siebie wierzyć''. Ale Lea nie umiała. Tak jak teraz. Nawet jeżeli Viktoria się podlizuje, i jest wredna, to na pewno ją wybierze Schatt, bo na pewno jest silniejsza od małej Lei. W oczach wilczycy znów pojawiły się łzy, lecz tym razem Lea ich nie powstrzymywała.

KokuRai

Koku połknęła ślinę gdy zauważyła bliznę na karku. - Ja też jeszcze nie umiem polować - powiedziała, ale bardzo cicho. Spojrzała na Leę i podeszła do niej z malutkim uśmieszkiem. - Hejka jestem KokuRai, ale mów mi Koku - przedstawiła się, a po chwili dodała patrząc na Schatta bardzo cicho: - Ty też się w nim zakochałaś tak jak ja. - Koku nie lubiła się podlizywać i konkurować z kimś innym. Tak to prawda że jej na tym zależało, ale ona chciała żeby on sam wybrał uczciwa osobę. Ona i tak nie będzie zła jak jej nie wybierze. Zerknęła na Leę i uśmiech znikł z je mordki.

Lea

- Taak... - Lea poczuła, że nawet jeśli KokuRai stanowi pewną konkurencję, to jest godnym 'przeciwnikiem', a nie to co Viktoria. Tyle że Lei bardzo zależało na Schacie. Lea poczuła, że Koku się na nią patrzy więc szybko otarła łzy z oczu i uśmiechnęła się. Czas na powrót wesołej Lei! - A ja jestem Lea - powiedziała. - Miło mi cię poznać!

KokuRai

- Mi ciebie taż - powiedziała wesoło do wilczycy. - Dzięki niemu już, aż tak nie boję się innych wilków - rzekła patrząc na niego. - Masz jakąś rodzinę? - zapytała wesoło zerkając na nią. Po chwili oczy wadery stały się szklane.

Lea

- Moja mama zostawiła mnie w lesie, zaraz po śmierci taty... - powiedziała. - Ale Raven i Hatsune Miku mnie zadapo... zadapoto...zaadapot... - Lea zawsze miała problem z dłuższymi wyrazami. - zaadoptowali! - udało jej się wreszcie powiedzieć.

KokuRai

Aha, a moja mama to Atrita - powiedziała patrząc na Leę. - Ale nie lubię jak, ktoś jest dla mnie miły, tylko dla tego, że moja mama to Alfa nocy, łowca - dodała. Koku uśmiechnęła się do małej wadery i przekręciła głowę.

Lea

Lea nie zrozumiała Koku. Ona nigdy nie oceniała innych po pozycji ich czy ich rodziców. Po prostu: lubiła kogoś albo nie. A Koku polubiła. Nawet nie wiedziała wcześniej, że jej mama jest kimś tak ważnym. Spojrzała na Schatta i przez chwilę w jej oczach zagościł smutek. Nie! - Powiedziała sobie. - Nie będę rozpaczać przez chłopaka! i po chwili zapytała KokuRai:
- Bawimy się w coś?

KokuRai

- Ja lubię bawić się w chowanego i ganianego - powiedziała wesoło patrząc na Leę. Koku próbowała nie myśleć o Schacie jak na razie. Chciała się bawić z nową koleżanką. - Zostaniemy przyjaciółkami? - zapytała patrząc na nią z wielkim uśmiechem.

Lea

- Jasne! - zawołała z entuzjazmem Lea. Udało się jej już zdobyć TRZY przyjaciółki! Mała cieszyła się z tego bardzo. Zwłaszcza, że wcześniej nie miała zbyt wielu przyjaciół...

Viktoria

Hmmmm... Ja też się z chęcią pobawię! - Powiedziała słodko Viki - Witaj, Koku. mam na imię Viktoria, czy mogę do was dołączyć? Powiedziała Viki, po czym spojrzała się na Schatta. Podeszła do niego, zrobiła słodkie oczy i powiedziała - Dołącz się do nas!

Lea

Lea przewróciła oczami. Jeny, czy ona cały czas musi się podlizywać Schattowi? - pomyślała. Ale skoro Schatt lubi lizusów to jego sprawa. Miała cichą nadzieję, że wilk także zechce się bawić.
- Ależ oczywiście, że możesz się z nami pobawić - powiedziała wyniosłym tonem Lea po czym dodała z nadzieją w głosie: - Chyba, że Koku ma coś przeciwko?

Viktoria

No to kto pierwszy goni? - Spoglądała na wszystkich Viki - Jak chcecie to mogę ja zacząć, ale uwaga: jestem szybka i sprytna. - Uniosła wysoko głowę. Bieganie to był najlepszy sposób na spalenie kalori, dobrą zabawę oraz zetknięcie się ze Schattem. ;)

Lea

- Oczywiście, możesz zaczynać. - powiedziała Lea. Szkoda tylko, że wilczyca nie widziała jak biega. Mimo to postanowiła się nie wywyższać jak Viktoria i dać jej "fory". Mama zawsze powtarzała, że nie powinna pokazywać wszystkim swoich zdolności. Lea przygotowała się więc do biegu i do tego, że to ją Viktoria postanowi prawdopodobnie złapać pierwszą.

Viktoria

No to START! - Krzyknęła Viki i rzuciła się w pościg za Leą. - Mam Cię! Chwila, ale co robimy z tym kto został złapany? - Powiedziała zdezorientowana Viktoria.

Lea

Coś strasznie szybko z tym łapaniem

Lea odbiegła kawałek i udało jej się wyrwać Viktorii. Nagle zauważyła, że wilczyca stoi zdezorientowana.
- Jak kogoś złapiesz, to on goni itd. Tylko nie ma oddawanych! - zawołała Lea. I znowu odbiegła kawałek.

Viktoria

Viktoria dalej zaczęła pędzić za Leą. Była już blisko. - Nie uciekniesz mi - Powiedziała, przez śmiech, Viki. Jeszcze chwila i Cię złapę a wtedy będę mogła podejść do Schatta spokojnie.

Lea

Lea zwolniła, żeby Viktoria mogła ją złapać.
- Och, nie. Zaraz mnie złapiesz. - rzekła bez entuzjazmu. Zabawa z Viktorią traciła na wartości.

Dante de Cossa

Schatt dołączył do zabawy i zaczął uciekać. - Mnie też gońcie! - Krzyknął i zaczął uciekać. Był najedzony i dlatego wolniej biegał, ale to niewiele mu przeszkadzało. Liczyła się sama zabawa.

Viktoria

Hmmm... Jak się będziesz poddawać to co to za zabawa. - Powiedziałą Viki. Rany! Przecież teraz Koku jest ze Schattem. - Pomyślała. Podeszła już spokojnie do Schatta - Schatt - zaczęła - jak wiesz, całej naszej trójce się podobasz. Powiedz, którą najbardziej lubisz ty! Mnie, Lee czy Koku. - Mina Viki zrobiła się smutna. Schatt i tak jej nie wybierze. Padnie na Lee. Viki za bardzo dążyła aby być z tym wilkiem. - Wybieraj. Chyba nie będzie bójek jak 2 wilczyce przegrają. Ja obiecuję.

Dante de Cossa

Schatt stanął jak wryty - ale ja nie wiem, nigdy się nad tym nie zastanawiałem... - Mówił nieco plątając słowa. Nie myślał o tym, był jeszcze dzieckiem. I nie chciał jeszcze myśleć. Jeszcze nie czas. Nie czas. Tego był pewny, ale co odpowiedzieć? Koku znał najdłużej, Lea robiła wrażenie mądrej i opanowanej, a Viktoria najzwyczajniej chciała z nim być. Wybór był trudny.