Diamentowy wodospad

Dante de Cossa

- Cześć, jak się nazywasz? - Spytał nowo przybyłą i rzucił Sethowi krótkie "witaj". Czyżby miał poznać nową osobę? Lecz lepiej jest znać wiele osób niż nikogo. Lecz kiedy przyjdzie An, Lea i reszta?

Viktoria

Viki przyszła tutaj z uśmiechem na twarzy. Tylko dlaczego? Przecież to tutaj sprawiła Schattowi największą przykrość. Podeszła do jeziorka przy wodospadzie i zamoczyła łapę w zimniej wodzie. Gdy się odwróciła zauważyła... Schatta i Setha. - Cześć! Dawno się nie wiedzieliśmy! Przed chwilą o tobie myślałam Schatt. Spoko, już nie jako zakochana. Po prostu po przyjacielsku! - Mówiła wesoło Viki. Znów była pełna sił i szczęścia.

Co ty masz z tymi imionami na "S"?!

Jennifer

Catalina spojrzała na wilka. Chyba mówił do niej.
- Jestem Catalina, ale wolę Cat. - rzekła i podeszła bliżej. Ujrzała tą wilczycę, którą spotkała nad Przepaścią. Czy kiedyś była zakochana w... - A ty? Jak masz na imię?

Dante de Cossa

- Cześć, co u ciebie? - Spytał Schatt trochę niepewnie. W końcu to w tym miejscu Viktoria spytała się o to, którą woli. Może już wypadałoby o tym zapomnieć? Nie, on nie zapomni o tym nigdy. To było zbyt bolesne przeżycie.

A tak jakoś wyszło. Nawet nie robiłam tego celowo. Seele-dusza, Schatten-cień, Seth von Wiegemesser - (Seth - imię bohatera jednej z moich ulubionych książek) von Wiegemesser - von Tasak

Malaysia

W to miejsce smętnie przydreptała Nixenna. Dała się nieść wiatrowi w nieznane jej dotychczas okolice aż, trafiła tu. Było tu kilka wilków w jej w wieku lecz czy będą dla niej odpowiednim towarzystwem.
- Witajcie... jestem Nixenna...
Zaszumiała jak wiatr, jednak był to jakby łagodny wiatr. Może Nix wreszcie postanowiła się z kimś zaprzyjaźnić?

Lea

Lea pobiegła za Sethem i Schattem. Ciekawe, jak tam Jael sobie radzi... Miała nadzieję, że jej posłucham i w końcu dotarł do lecznicy. Ta rana jej się nie podobała.
- Cześć! - zawołała widząc Schatta, Setha i Viktorię. Ujrzała też nową, szarą wilczycę. Uśmiechnęła się do niej. Coś za wesoła była ostatnio...

Malaysia

Nixenna czując jeszcze jedną osobę w jej wieku otworzyła ślepia. Wszyscy zebrani wyglądali na grupkę przyjaciół która nigdy się nie rozstaje. Może i tak było lecz kto wie.... Nix na powrót przymknęła oczy i rzekła.
- Witaj... jak ci na imię?
Spytała swoim dziwnym, czarodziejskim tonem.

Dante de Cossa

- Cześć, to jest Lea, to Viktoria, Seth von Ktośtam, a ja jestem Schatt. - Powiedział, mimo że nie do końca wiedział, kogo Nixenna się spytała. W końcu wszyscy przyszli, no, prawie wszyscy.

Malaysia

- Miło mi was poznać... co robicie jeśli mogę wiedzieć?
Spytała tajemniczo. Ogółem wydawali się mili... może czas by Nixenna otworzyła oczy na dłużej? Nie, jeszcze nie teraz, to nie pora... w końcu prawie ich nie zna.

Dante de Cossa

- Praktycznie wszystko, co przyjdzie nam do głowy. Skoro nawet Seth potrafi wskoczyć do lodowatej wody... - Powiedział nieco z ironią, choć przy ostatnich słowach zatrząsł się na samą myśl o zimnej wodzie.

Malaysia

- Czyli szalona z was grupka...
Stwierdziła i ułożyła się w śniegu zakrywając pióra. Nie było jej w zupełności widać. Zaraz jednak wyszła z kryjówki i... ulepiła bałwana.
- Ma ktoś marchewkę?
Spytała cicho cichocząc co brzmiało jak szmer wiatru w niewielkiej przestrzeni.

Jennifer

Wilki rodzą się ze specjalnymi zdolnościami. Jedni szybko biegają, inni umieją doskonale polować, jeszcze inni mają wyostrzone zmysły... Cat też miała swoje zdolności. Cokolwiek by nie zrobiła - była ignorowana. Często nieświadomie. Jej brat nigdy jej nie ignorował. Ale pozostali w jej watasze - owszem. Wystarczyło, że rzuciła jakikolwiek pomysł - żadnej reakcji. Ale jeżeli to samo powtórzył jej brat często było rozważane. Jednak Catalina już się przyzwyczaiła. Nie przeszkadzało jej to. Mała jak na swój wiek, szara wilczyca. Często jej nie zauważano. Ale teraz Cat nie usiadła gdzieś obok przyglądając się wszystkim. Teraz się odezwała:
- Tak! A ja jestem Cat! Miło mi was wszystkich poznać! - powiedziała to głośno i wyraźnie. Miała nadzieję, że ktoś ją usłyszy. Nigdy nie zdobędzie nowych przyjaciół, jeżeli nikt jej nawet nie zauważy.

Malaysia

Nixenna wyczuła głos który wydawał jej się stanowczy i pewny siebie. To lubiła. Nix otworzyła oczy i podeszła tam gdzie znajdowała się Cat.
- Mi ciebie także miło poznać.
Rzekła i rzuciła w Cat śnieżką po czym roześmiała się. Jak ona dawno się nie śmiała!

Jennifer

Catalina poczuła się dumna. Wreszcie ktoś ją zauważył! Nagle coś nieprzyjemnie zimnego rozbiło się o głowę wilczycy. Aż się wzdrygnęła! Jednak z uśmiechem ulepiła kulkę i rzuciła w białą wilczycę z piórami na głowie... jednak cela to ona nie miała. Kulka bowiem leciała raczej w stronę Schatta niż Nixenny.

Malaysia

Nixenna nie śmiała się jednak z Cat. Każdemu może się to zdarzyć, szczególnie wtedy gdy celem jest coś, prawie niewidzialnego.
- Podszkolisz się, mamy jeszcze całą zimę do zmarnowania!
Krzyknęła i zaczęła budowę obszernego igloo dla całego towarzystwa. Co w nią wstąpiło?

Dante de Cossa

- Czyli bitwa na śnieżki... - Powiedział Schatt z uśmiechem. Śniegowa kulka Cataliny przeleciała obok niego. Pochylił się i zaczął robić kulkę, którą rzucił w Leę. Szybko zaczął budować mur.
- No dobra, połowa na tą stronę, a druga połowa na tą. - Powiedział i stanął po jednej stronie. Przynajmniej będzie jakaś zabawa drużynowa.

Malaysia

Nix tymczasem skończyła już igloo. Zadowolna weszła do niego i zrobiła niewielką dziurę na kulki śniegowe po czym zasypała jedyne wejście. Teraz nikt jej nie trafi a ona owszem! Nixenna zaczęła robić śnieżki i rzucać je na oślep z otworu nie była pewna czy kogoś trafiła.
- Armagedooon!
Krzyknęła i zaczęła rzucać śnieżkami.

Dante de Cossa

Schatt schował się za murem i schylał się za każdym razem, gdy leciała jakaś śniegowa kulka. Był szczęśliwy. Nie pamiętał, kiedy ostatnio tak świetnie się bawił na śniegu. Prawdopodobnie nigdy... Ale to były szczegóły z jego życia, o których nikt nie wiedział.

Malaysia

Nix zamachnęła się i rzuciła kulką w Schatta, tak, że głowa basiora się odchyliła mocno w tył. Nixenna roześmiała się cicho i skryła w igloo by nie zostać trafioną. Ależ ją to bawiło! Jak nigdy.

Lea

Lea ledwie odskoczyła gdy kulka poleciała w jej stronę. Ach, śnieg... śnieg jest zimny i mokry... a to, co zimne i mokre nie jest ciepłe i suche, czyli zdaniem młodej wilczycy - jest złe. Jednak nie pozwoli by ominęła ją jakaś zabawa! Szybko ulepiła z mokrego i zimnego śnieżkę i rzuciła w... Setha! Teraz trzeba było znaleźć jakiś schron, gdyby wilk chciał się zemścić.