Diamentowy wodospad

Viktoria

Viki wstała i otrzepała się ze śniegu.
- Czekaj, Schatt! Ja też jestem głodna! - Krzyknęła i zaczęła biec za wilkiem. Zatrzymała się na chwilkę i powiedziała.
- Poczekajcie! Nie długo powinniśmy wrócić! - I zniknęła w cieniu drzew i białym śniegu. Zimno, zimno i głodno! Szybko musi coś zjeść!

Szandia

Szandia spojrzała na nieznaną wilczycę, a potem na dwa zniszczone igla. Uśmiechnęła się do siebie i po chwili spojrzała na wodospad. - Ale nuda. - pomyślała.

Dante de Cossa

Schatt ponownie pojawił się w tym miejscu. Lecz teraz nie było Viktorii. Położył mięso na ziemi.
- Jest ktoś głodny? - Spytał po chwili. Brzuch miał już pełny. Położył się i przymknął oczy. Nawet chłód nie mógł mu przerwać odpoczynku.

Szandia

Wadera spojrzała na przybyłego samca, a potem na kawałek mięsa. Wstała i wskoczyła na najbliższe drzewo. Usiadła na grubej i trwałej gałęzi.

KokuRai

Koku przyszła, a po jej mordce leciały łzy, jednak nie było tego widać, ponieważ wadera miała maskę. Koku zauważyła Schatta i od razu do niego podbiegła. - Cześć Schatt, jak tam? - zapytała patrząc mu w oczy.

Viktoria

Viki przyciągnęła w końcu sarnę. Położyła ją obok sarny Schatta.
- Poszłam za tobą, ale trochę się zgubiłam i... - Zatrzymała się. Zobaczyła Koku. Wcale się nie ucieszyła jej obecnością, ale jest do brze wychowana, więc się przywitała.
- Cześć, Koku. Co ty tu robisz? - powiedziała i zaczęła jeść sarnę.
- Częstujcie się!

Szandia

Szandia spojrzała na nowo przybyłą. - Ciekawe dlaczego mam maskę? - pomyślała i zeskoczyła. Położyła się pod drzewem, nadal pozostając sama.

Dante de Cossa

- Dobrze, raczej... A u ciebie? - Otworzył oczy i spojrzał na Koku, która stała tuż przed nim.
- Chcesz mięso? - W jednej chwili przeniósł wzrok na mięso, ale szybko cofnął. Nie widział potrzeby jedzenia teraz.

Serafina

Weszła pocichu na polane po czym usiadła i krzykneła:
- Niespodzianka!!!
Ale po chwili zrobiło jej sie głupio :shock:
- A... Sorki... A co chcecie od mikołaja?- zaczeła nie wiedząc co powiedzieć.

KokuRai

- Z chęcią - powiedziała do Schatta w ogóle nie zwracając uwagi na Viki. Wzięła jeden kawałek i zdjęła maskę, a następnie zaczęła jeść. - Bardzo dobre - rzekła jedząc. Widać teraz że Koku płakała. - U mnie też dobrze - odpowiedziała wesołym tonem.

Serafina

Serafina oblizała sie na widok mięsa.
,,Trudno ja mam kość" pomyślała po czym wyjeła kosteczke (taką małą jak z kurczaka) i zaczeła ją gryźć.

Dante de Cossa

- Coś ci się stało? - Spytał. Zauważył, że musiała płakać. Zaniepokoił się. Czyżby coś się stało? Coś jej było? W końcu znał ją dość długo i chociażby wypadałoby coś wiedzieć.
- Będzie dobrze - powiedział po chwili i podszedł do niej.

Serafina

- Wszystko dobrze?-spytała KokuRai Serafina.
Może jej nie znała ale dobry wilk nigdy się nie odwraca od czyjegoś nieszczęścia.

Szandia

Szandia zauważyła, że jedna wadera płacze. Nie podeszła do niej, nie wiedziała czy oni ja teraz zaakceptują. Przyglądała się jedynie, nic nie mówiąc.

Serafina

Podeszła do Szandi.
-Czemu tak stoisz? Wszystko dobrze?
Serafina nie wiedziała co robić:ciągnąć rozmowę z Szandii czy iść Do Koku.

Lea

- Koku... - Lea podbiegła do przyjaciółki i przyjrzała się jej uważnie. Płakała. Ale dlaczego...? Odpowiedź sama nasuwała się wilczycy. - Błagam, tylko nie mów, że to przez Jaela! - Lea czuła, że jeszcze jeden taki numer, a zamorduje tego wilka z zimną krwią.

Szandia

Szandia spojrzała na wilczyce. - Nie, wszystko dobrze. - odpowiedziała. Po chwili zapytała. - Może to nie moja sprawa, ale czemu tamta wadera płacze? - spojrzała w stronę płaczącej wilczycy.

Serafina

Serafina widząc reakcje Lei zrobiła to samo.
,,Koku płacze trzeba pomóc jej" zdecydowała.
- KokuRai wiem że sie nie znamy ale wszystko dobrze? Czemu płaczesz?
Co sie stało?

KokuRai

- Nie nic mi nie jest. Już nic. Lea nie to chyba nie przez niego - powiedziała wesoło spoglądając na Schatta, a następnie na Lee. - Co robimy? - zapytała wszystkich. - Jakby co to jestem KokuRai, ale wolę Koku - rzekła zakładając swoja białą maskę.

Dante de Cossa

Schatt trącił Koku nosem.
- Powiedz, przez kogo to wszystko, to zaraz ten ktoś będzie latał razem z Seele. - Rzekł powoli. Pewnie znowu Jael. On nie umiał postępować z płcią przeciwną. Ale mógł zachować chociaż resztki kultury.