Diamentowy wodospad

Helmi

Helmi uciekała ile sił w łapkach, śmiejąc się radośnie. Obejrzała się, żeby sprawdzić, jak daleko od niej znajduje się Colin i nagle PUF! Poplątały jej się łapy i się wywróciła! Na szczęście śnieg zamortyzował upadek i mała nic sobie nie zrobiła.

Colin

A mały Colin nie zdołała wyhamować w porę, na dodatek pośliznął się i potknął równocześnie, w związku z czym poleciał do przodu i wpadł z impetem na Helmi. Zaśmiał się wesoło, lecz zaraz stulił uszka z zakłopotaniem.
- Ekh... przepraszam. Nic Ci nie jest?

Amija

Amija z uśmiechem spojrzała na brata, który jak widać już znalazł sobie towarzystwo. Przez moment przypatrywała się drobnej brązowej wilczycy, po czym położyła się pod ogromnym drzewem. Otuliła nieco zmarznięte łapy puszystym ogonem i z braku zajęcia poczęła obserwować dwójkę szczeniaków. Z jej pyska nie schodził lekki, radosny uśmiech, który poszerzał się z każdą minutą.

Mizu

Zza krzaków wyłoniła się mała, czarno-biała kulka. Z sympatycznym, niepodobnym do niej uśmiechem szła w stronę wodospadu... Już tak dawno tu nie była, nawet nie pamięta tego. Ciągnąc za sobą swój delikatnie kołyszący się na boki ogon rozglądała się po zebranych lustrując ich wzrokiem. Na początku wzrok przykuła drobna, brązowa wilczyca i czarny wilk. Przekrzywiła delikatnie łebek, jednak spojrzenie całkiem zatrzymała skrzydlata wilczyca.
- Amija!! - Krzyknęła radośnie i już chude, smukłe łapki kierowały ją biegiem do wadery. Jak jej dawno nie widziała, będąc na tyle blisko wybiła się z podłoża i zaczęła w jej kierunku wręcz... lecieć.

Amija

Leżąc sobie spokojnie nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że coś, a raczej ktoś na nią... leci. xd Dopiero dziecięcy krzyk wyrwał ją z zamyślenia i zdezorientowana rozejrzała się na boki. Ujrzawszy małą, czarno-białą kulkę poderwała się do siadu, żeby czasem owa kulka nie rąbła w drzewo znajdujące się za nią. Wystawiła łapy, by złapać... właśnie któż to w ogóle jest? Kiedy dokładniej przyjrzała się mordce wilczycy rozpoznała w niej Mizu.
- Mizu! - wykrzyknęła ucieszona.

Mizu

I tak oto mała Mizu wpadła wprost w ramiona Amiji xd. O tak... Nie ma to jak dobry chwyt. Po prostu to była akcja niczym z meczu Baseballu! Miz będąc już bezpieczna i nie myśląc o lądowaniu zaczęła się śmiać.
- Jejj! Jak ja Cię dawno nie widziałam! Co tu robisz? - Spytała z szerokim uśmiechem na pyszczku ukazującym rząd, o dziwo czarnych, ostrych zębów. W oczach było widać radość, o tak... Mizu dobrze pamięta pierwsze spotkanie z Amiją. Było to w Restauracji Pod Wilczym Pazurem. Amija była po prostu... klientką, wtedy jeszcze przyjaźniły się z Maryse. Rozmawiały o tym jak to jest być tropicielem... Ach... To było daaaawno temu.

Amija

Nie ma co, tylko pozazdrościć takiego lądowania! xd Wilczyca uśmiechnięta odstawiła Mizu na podłoże.
- Co tu robię? Pilnuję brata. - rzekła, po czy skinieniem głowy wskazała czarno-czerwonego wilka. Musiała przyznać, trochę minęło od ich ostatniego spotkania. Maryse. No tak, ją też wtedy poznała. Dwie małe, pocieszne, kolorowe kulki xd.
- A ciebie co tutaj sprowadza? - zapytała przyglądając się jej ciekawsko.

Mizu

Mizu usiadła i owinęła ogonem łapy, chroniąc je przed podmuchami zimnego wiatru.. Drgnęła uchem wyłapując jakiś dźwięk, ale najwyraźniej... nic nie znaczący.
- Brata? - Spytała nieco zdziwiona i poszła za 'wskazówką' Amiji i zatrzymała ponownie spojrzenie na małym wilku. Ach tak! Toż to w takim razie jej brat, a ta druga too...? Chyba nie ich siostra skoro Ami (o.O) o niej nic nie wspomniała.
- Ja? A zwiedzam stare miejsca... Może właśnie przez to, że do nich wracam mogę spotykać starych znajomych i przyjaciół? Nie wiem... Ale tak po prostu... wędruję bez najmniejszego sensu. - Odpowiedziała i ponownie wyszczerzyła czarne kiełki w szerokim uśmiechu, pomimo iż był dziwny... miał w sobie coś... uroczego.

Amija

- Yhm, brata. - potwierdziła skinięciem głowy, po czym widząc, iż Mizu wpatruje się w brązową waderkę pokręciła łbem.
- To po prostu jakaś nowa koleżanka Colina. - wytłumaczyła z uśmiechem.
- Rozumiem... Też tak często mam. I zazwyczaj kogoś spotykam. - zaśmiała się po chwili widząc uśmiech wilczycy.
- Nie najadłaś się czasem za dużo słodyczy? - na jej pysku wymalował się ironiczny uśmieszek. po chwili z jej pyska zszedł uśmiech. - Przepraszam... - rzekła, po czym biegiem rzuciła się w stronę krzaków.

Helmi

Gdy Helmi zaryła pyskiem w śnieg, a czarny wilczek wpadł prosto na nią, wybuchła głośnym śmiechem.
- Niee, wszystko w porządku - odrzekła. W tak oryginalny sposób jeszcze nie została złapana podczas zabawy.

Mizu

- Mhm. - Mruknęła z zastanowieniem znów wpatrując się w brązową, drobną wilczycę... Przekrzywiła nieco łebek. W oczy rzucał się jej błękitny szalik... ładny kolor. Wzrok znów wrócił na Amiję.
- Słodyczy? Czemu tak sądzisz? - Spytała i zaśmiała się krótko. Nie no, na prawdę nie wiedziała o co chodzi... To znaczy to, że ma takie ząbki to było jej wiadome. Jednak do tego się przyzwyczaiła i nie było niczym dziwnym. Ale była ciekawa o co chodzi wilczycy. Znów delikatnie przekrzywiła główkę, a pytające spojrzenie wbiła w Skrzydlatą.

Ceres

Ceres pokręcił głową. Spojrzał jeszcze raz na mamę po czym powiedział:
-Ja muszę iść poszukać sióstr.
Wzruszył przy tym lekko ramionami próbując naśladować Yuu, ale w jego przypadku wyglądało to śmiesznie. Obrócił się na pięcie i poszedł sobie.

zt.

Colin

On również zaśmiał się, mimo iż ów śmiech był nieco zakłopotany. Podniósł się więc, aby więcej nie przygniatać nowej znajomej i cofnął o krok. Wtem jego kufę przeciął szeroki, dziecięcy uśmiech.
- Teraz Ty gonisz! - wykrzyknął entuzjastycznie, odwracając się i ruszając pędem przed siebie.

Helmi

Zanim Helmi zebrała się ze śniegu, Colin zdążył już zwiać jej dość daleko. Choć mała, kiedy tylko wstała i otrzepała się z uczepionych sierści śnieżnych drobinek, pognała za nim ile sił w łapkach, nie mogła go dogonić. Fuknęła coś pod noskiem z niezadowoleniem, lecz nadal biegła, nie zwalniała nawet na chwilkę.

Colin

Zaśmiał się, przebierając drobnymi łapkami najszybciej, jak tylko potrafił. Niestety śnieg, który nie stopniał jeszcze całkowicie utrudniał mu ucieczkę, aczkolwiek uparcie brnął naprzód. Niestety już po paru metrach nóżki mu się poplątały, przez to fiknął koziołka i poturlał się po ziemi.

Helmi

To była jej szansa na złapanie Colina! Mała, wciąż usiłując jeszcze przyspieszyć, biegła ku niemi, aż wreszcie dopadła czarnego szczeniaka.
- Mam cięę! - zawołała za śmiechem, lecz zaraz przyjrzała mu się uważnie, przekrzywiając łebek. - Nic sobie nie zrobiłeś?

Colin

Zaśmiał się, siadając i spoglądając wielkimi, szczenięcymi oczyma na Helmi.
- Nie, raczej nie - odpowiedział na pytanie nowej znajomej. - Tylko przekoziołkowałem kawałek - dodał, szczerząc do niej swoje małe jeszcze kiełki.
Podobało mu się to miejsce, podobało mu się rozmawianie z innymi oraz poznawanie coraz to nowych cudów świata, na którym przyszło mu żyć. Pragnął poznawać otoczenie coraz to dokładniej, pragnął dowiadywać się nowych rzeczy i odkrywać najróżniejsze tajemnice.
- Znasz jakieś jeszcze ciekawe miejsce? - zapytał więc z nadzieją i ciekawością w głosie.

Talia

Talia przyszła tu z ciekawością. To miejsce wydawało jej się takie... okropnie dziwne. Westchnęła cicho i spojrzała na dwa młode wilki. Nie miała ochoty z nimi gadać, lecz z drugiej strony warto się z kimś zaznajomić. Nauczyli ją tego Anabell i Monst. Lubiła ich. Podeszła do szczeniaków. Witam.-Powiedziała nagle. Nie wiedziała, czy to dobrze.

Elvan

Elvan przyszedł tu energicznym i spokojnym krokiem. Bowiem chciał napić się przepysznej wody. Nagle zobaczył, że nie jest sam. Zauważył dwie wilczyce od razu przedstawił się - Elvan, a wy? - zapytał ze śmiałością. Po czym wyciągnął swój długi jęzor i zaczął pić.

Crystal

Crystal przybiegła nad Diamentowy Wodospad. Rozejrzała się dookoła w poszukiwaniu innych wilków. Nagle ujrzała brązowego basiora pijącego wodę z wodospadu. Podeszła więc do niego:
- Cześć! Jestem Crystal. A ty? - zapytała i uśmiechnęła się lekko.