Diamentowy wodospad

Elvan

Elvan przestając pić wodę przekręcił swój pyszczek i ujrzał Crystal. - Witaj, ja Elvan. - rzekł również z uśmiechem. Spojrzał w niebo, następnie rzekł: - Dziś niebo wyjątkowo bez chmurne. W myślach stwierdził, że przynudza. Po tamtych słowach dodał - Przynudzam trochę. - powiedział z lekkim uśmiechem. Po czym siadł na swój tyłek.

Crystal

- Wcale nie przynudzasz. - oznajmiła. Niebo rzeczywiście było bezchmurne. Lubiła nawet gdy było ono takie szarawe, sama jednak nie wiedziała czemu. W prawdzie wolała te ciepłe dni, w których po przebudzeniu aż chce się żyć, ale taka pogoda też jej odpowiada.
- Gdyby tak jeszcze spadł deszcz... - pomyślała. Według niej fajnie jest biegać po dworze podczas deszczu, szczególnie takiego zwiastującego wiosnę...

Elvan

- Ja też lubię wiosnę. Mam dość zimy. - powiedział stanowczo. Nagle obróciwszy swój łeb ujrzał kawałek kry, która za pewne odłamała się. Po chwili zatrzymał krę swoją łapkę i wciągnął na ląd. Kiedy kra była już na lądzie zaczął coś bazgrolić. Wyglądał to na jego imię. - Jednak trzeba też czerpać przyjemności z zimy. Może ty też coś spróbuj napisać. -powiedział z uśmiechem.

Crystal

- Okey, spróbuję. - powiedziała i zaczęła wydrapywać pazurem swoje imię. Wyszło jej całkiem nieźle, więc popatrzyła z szerokim uśmiechem na Elvana. Położyła się obok niego i zaczęła się przyglądać temu co wilk zaraz zrobi.

Elvan

Wilk zarzucił swoją długą grzywką na lewą stronę i odkrył swoje prawe oko, pomachał ogonem. - Wyszło ci całkiem nieźle. Moje tak sobie. - powiedział. Po chwili wskoczył do zimnej wody. - Brrr... Ale zimno! Lepiej tu nie skacz! -wykrzyczał. Zaczął się ruszać aby tylko płynąć. Nie wychodziło mu to za bardzo. Po chwili więc wyszedł cały mokry. Otrzepał się z wody ochlapując Crystal. - Ups... Nie chciałem. - rzekł. Po czym podszedł do wody i swoją łapką ochlapał bardziej waderę.

Crystal

Crytal otrzepała się z zimnej wody i po chwili wstała. Przekrzywiła lekko głowę i spojrzała na Elvana swoimi wielkimi, niebieskimi oczami. Było to dla niej dziwne - ona nie weszła by do tak zimnej wody.
- Dzięki. - powiedziała i spojrzała na swoje 'arcydzieło' na krze - Tobie też nieźle wyszło. - oznajmiła.

Elvan

Elvan poczuł, iż nie powinien ochlapać waderę. Miała u niego potencjał z tego względu, że jest dorosła, a on na razie dorastający. - Dzięki. - powiedział z uśmiechem. - Może pójdziemy na tereny ludzkie? - zapytał. Przyszło mu do głowy to, że może tam będzie więcej ''atrakcji''.

Crystal

Wilczyca spojrzała na Elvana troszeczkę złym wzrokiem. Nie znosiła gdy ktoś traktował ją jak jakiegoś guru. Dla niej wszyscy byli równi. Takie teksty jak 'dzień dobry" czy 'do widzenia' trochę ją denerwowały.
- Na tereny ludzkie? Czemu nie? A gdzie dokładnie? - zapytała.

Sorki, że tak długo nie odpisywałam, ale musiałam iść do sklepu.

Elvan

- Chodźmy może do miasta. - powiedział spokojnie. Postawił uszy do góry aby usłyszeć dobrze słowa Crystal. Po chwili podniósł swoją łapkę i podrapał za uchem. Ponownie swą grzywką zarzucił na lewy bok.

Crystal

- Hmmm.... Może być. No to idziemy! - oznajmiła i zaczęła rozglądać się dookoła. Po chwili wyczuła zapach owego miasta, więc w jego stronę się skierowała. Po drodze zaczęła rozmyślać o nowo-poznanym wilku. Znała go tak właściwie kilka godzin, ale przez ten czas zdążyła go polubić.

Elvan

Elvan pobiegł za Crystal. Przez ten owy chociaż krótki czas zdołał ją poznać na tyle, że aż ją polubił. Biegł za nią machając swym puszystym ogonem, pozostawiając ślady swoich łapek na białym nie do końca czystym śniegu.

Colin

Jako iż jego towarzyszka nie odzywała się - najwidoczniej zasnęła bądź zamyśliła się nad wyraz głęboko - Colin postanowił na własną łapę pozwiedzać ciekawiącą go Krainę. Krainę, w której się urodził i Krainę, którą zamierzał dogłębnie poznać. Obejrzał się jeszcze na siostrę, po czym najzwyczajniej w świecie czmychnął w pobliskie krzaki szybkim, choć nieco niezgrabnym susem. I pyk... nie było go już przy wodospadzie.

z.t.

Mizu

Amija się nie odzywała... Czyżby Mizu powiedziałaś coś nie na miejscu? Chyba nie... Przemyślała wszystkie swoje wypowiedziane słowa, przeanalizowała, lecz nic nie było nie tak - przynajmniej według jej skromnego zdania. Przekrzywiła delikatnie łebek i znów się uśmiechnęła, ale czas mijał.. a ona musiała już znikać.
- Najmocniej Cię przepraszam, ale ja się będę zbierać. W takim razie... do zobaczenia. - Uśmiechnęła się i spojrzała jeszcze kątem oka na szczeniaki... Po chwili zniknęła w cieniu lasu...

zt.

Natja · Wysłany: Pon 16:12, 07 Mar 2011 Temat postu:

Natja gdy tu przyszła czuła w powietrzu lekki zapaszek czystej wody i uderzający, o skały wodospad. Słońce przygrzewało więc wilczyca postanowiła się schłodzić. Kiedy wchodziła do wody czuła pod łapami miękki i jasny piasek. Pod wodą zobaczyła diament. Zanurkowała i wzięła po czym odłożyła go na ląd. Pływając w rzece wodospadu roskoszowała się kąpielą, lecz wilczyca nadal pozostawała czujna.

Carly · Wysłany: Sob 18:17, 12 Mar 2011 Temat postu:

Nad wodospad przyleciała Carly, trzymając swój kawałek skóry. Drugi trzymał Wasp. W środku były, rzecz jasna, diamenty. Wilczyca czekała na każdy ruch samca, gdyż skóra w każdej chwili mogła zostać przebita przez te piękne kamienie. Powoli wzlatywała nad wodę, by je wrzucić bezpośrednio tam.

Wasp · Wysłany: Sob 18:20, 12 Mar 2011 Temat postu:

Wasp przyleciał tu razem z partnerką bardzo zadowolony, że po drodze ani jeden diament nie wypadł. Gdyby tak się wydarzyło, zapewne zamartwiałby się teraz, czy nie trafił kogoś w głowę i niczego nie zniszczył. Z każdym machnięciem skrzydeł oboje zbliżali się do szemrzącej wody.

Carly · Wysłany: Sob 18:29, 12 Mar 2011 Temat postu:

W koncu parka zawisla nad woda. Carly skinela Waspowi pyskiem, na znak, ze zrzuca, po czym puscila skore lani. Wtedy dziesiatki diamentow wpadly do owego wodospadu, blyskajac w bladych promykach slonca. Wszystkie z wolna opadaly na dno.

Wasp · Wysłany: Sob 18:44, 12 Mar 2011 Temat postu:

Diamenty spadły wprost do wody, spotykając się z jej powierzchnią z cichym chlupnięciem. Wasp na to nie patrzył, bo te błyskotki w połączeniu z promieniami słońca raziły go w oczy. Samiec złożył skórę łani - mogła się jeszcze do czegoś przydać, mimo że była nieco nadszarpnięta.

Carly · Wysłany: Sob 19:05, 12 Mar 2011 Temat postu:

- No, to co teraz robimy? Gdzie idziemy? - zapytala, ladujac na brzegu rzeki, siadajac na nim, skladajac skrzydla i otulajac lapy ogonem. Wlepila slepia w skrzydlatego, oczekujac odpowiedzi. Ona zbytnio nie wiedziala, gdzie mogliby pojsc.

Wasp · Wysłany: Sob 19:10, 12 Mar 2011 Temat postu:

- Gdzie chcesz. Wszędzie, byle jak najdalej stąd! - odrzekł, kiedy wylądował. Obrzucił okalające wodny zbiornik diamenty wymownym spojrzeniem. Były takie... takie... ohydnie i obrzydliwie błyszczące i urocze. Wasp wręcz nie mógł na to patrzeć.