Diamentowy wodospad

Alliance · Wysłany: Sob 16:40, 19 Mar 2011 Temat postu:

- Bo ja nie placze nad swoim losem, nie przenosze swoich problemow na innych. Tylko tyle. Jesli ktos chcialby, pragnalby, potrafil, zasluzby. - odrzekla z obojetnoscia, kladac leb na ziemi. Kto by ja pokochal tak, by jej to odpowiadalo? Tylko Renna. Ale ona nie potrafila. A Yuki nie mogla od niej tego wymagac. I juz.

Renna · Wysłany: Sob 16:56, 19 Mar 2011 Temat postu:

Ziewnęła i położyła się przy wodzie. Napiła się wody i otuliła się ogonem.
- Wow - mruknęła pod nosem.
Nie miała siły myśleć o Yuki. Położyła łeb na łapach i zamknęła błękitne oczy. Jej oddech był spokojny, a ogon teraz machał na boki. Już po chwili marzyła. Ona marzyła? Niesamowite .

Alliance · Wysłany: Sob 17:05, 19 Mar 2011 Temat postu:

Wilczyca ziewnela nieznacznie, przymykajac oczy. Matka. To slowo ostatnio wyjatkowo czesto chodzilo jej po glowie. Czemu? Moze Renna miala racje? Moze. A moze ktos Yuki powinien nauczyc bycia inna? Ale - jaki to ma sens? Matka powinna kochac dziecko bez wzgledu na jego charakter.

Renna · Wysłany: Sob 17:09, 19 Mar 2011 Temat postu:

Właśnie. Matka powinna kochać. Ale nie Renna nie potrafiła. No, może potrafiła kochać Shire'a. Kiedyś Waspa. Ale Yuki? ZIewnęła. Przeciągnęła się i wstała.
- Do zobaczenia, Yuki - powiedziała sucho.
~,,Pomyśl" ~ tą myśl skierowała do Yuki.
Po chwili zniknęła z oczu Yuki, ziewając raz po raz.

zt.

Alliance · Wysłany: Sob 17:22, 19 Mar 2011 Temat postu:

Pomyslec. Tylko nad czym? Wilczyca odprowadzila Renne wzrokiem, po czym wstala i zagwizdala. Zaraz na niebie pojawil sie jej feniks, Anjia. Wyladowal, a zaraz na jego karku usadowilo sie szczenie. - Hop, hop! - zakomenderowala, po czym zniknela z ptakiem w przestworzach.

zt.

Wilczur

Przyszedłem nad wodospad nie pewnym krokiem. To miejsce przypominało mi wiele rzeczy. Napiłem się wody i zacząłem się kąpać. Woda zimna ale jestem zahartowany. Czułem jakby ktoś miał przyjść, ale nie wiedziałem kto.

Sachiko

Przyszłam szybkim, niepewnym krokiem. To miejsce wydawało mi się znajome...
Wskoczyłam na jedną ze skałek i położyłam się na niej spuszczając łapy do jeszcze dosyć chłodnej wody. Miałam teraz dużo czasu na rozmyślenia.

Wilczur

Pływałem w lodowatej wodzie, bez żadnych szybkich ruchów. Wolno sterowałem nogą, kierunek mojego płynięcia. Nagle uderzyłem głową o jakąś skałę. Spojrzałem w górę. Na jednej z nich była Sachiko. Akurat chciałem jej coś powiedzieć.
- Cześć Sach... Przepraszam za moje słowa. Nie chcę cię zmuszać, byś się we mnie zakochała. Zostańmy przyjaciółmi.- Powiedziałem nie głośno, patrząc w jej oczy.

Sachiko

Odwróciłam wzrok, nie chciałam patrzeć mu w oczy. Na moim pysku pojawił się kpiący uśmieszek.
-Odejdź, nie chcę Cię widzieć! - warknęłam oschle. Teraz jego słowa zdawały mi się śmieszne. Mamy zostać przyjaciółmi? Już nie będzie tak jak wcześniej.

Wilczur

- Przepraszam... Często nie myślę nad moimi słowami.- Powiedziałem smutnym głosem. Nie chciałem płakać, chciałem, żeby było tak jak dawniej. Jestem głupkiem. Dlaczego ja najpierw robię, a później myślę! Miałem smutną minę.

Sachiko

Popatrzyłam na niego dosłownie przez kilka sekund.
-I myślisz, że teraz będzie wszystko okej? Może faktycznie warto zakończyć tą znajomość. - rzuciłam tylko. Trochę zaprzeczałam samej sobie, ale no cóż. Kierowały mną emocje.

Wilczur

- Zakończyć? Ja nie dawno tak mówiłem, ale z emocji. Ty nie możesz kierować się wyłącznie emocjami, tylko słuchaj swego serca. Co twoje serce mówi?- Zapytałem się jej. Ciekawiło mnie co odpowie.

Sachiko

-Mówi, że Cię nie kochałam i nie kocham. - odparłam beznamiętnie chowając koniuszek ogona w wodzie. Mówiłam to, co akurat przychodziło mi do głowy. Chciałam to wszytko zakończyć.

Wilczur

- Nie musisz mnie kochać. Oczywiście chciałbym, żebyś mnie kochała, ale nie musisz. Wystarczy, że wszystko będzie tak jak dawniej...- Powiedziałem z bólem. Widać po mnie było, że to mnie zabolało, ale tak musiało być.

Sachiko

-Już nie będzie tak jak dawniej, nie rozumiesz? Za dużo słów zostało powiedziane. - westchnęłam już dużo spokojniej. Nie wiedziałam co o tym wszystkim myśleć. Czułam się okropnie.

Wilczur

- Za dużo słów? Ale nie prawdziwych słów, tylko takich, które zostały rzucone na wiatr bez namysłu.- Powiedziałem spokojnie. W mojej odpowiedzi, chodziło mi o nią. Znowu to uczucie... Włócznia przebiła mi serce. Zamyśliłem się.
- Już nigdy nie będzie tak jak dawniej? Już nie chcesz, byśmy byli przyjaciółmi? Więc po co ci diament ode mnie, jak to była oznaka przyjacielska? Dałem ci go dlatego, że chciałem, żebyśmy byli przyjaciółmi...- Dodałem spokojnie. Mam nadzieję, że moje słowa nie pogorszą sprawy.

Sachiko

Parsknęłam cicho i rzuciłam wilczurowi diament.
-W takim wypadku już go nie chcę, masz. - powiedziałam. Może źle zinterpretowałam jego słowa? Może... Nie ważne. Wiedziałam, że jestem za ostra, a ta kłótnia zmierza w złą stronę.

Wilczur

- A tak w ogóle to co my robimy? Kłócimy się. A kłótnia nigdy nie daje pożądanych skutków, tylko prowadzi do zagłady i nienawiści.- Diament... Diament, po którego zanurzyłem się w zimnej wodzie dla niej, ona mi go oddaje.

Sachiko

-Masz rację, to niczego nie da. Nie uważasz, że trzeba to przerwać? - mruknęłam z lekką ironią w głosie. Ale byłam podła, sama siebie nie poznawałam.
-Do zobaczenia do nigdy, wilczurze. - powiedziałam beznamiętnie i wyszłam machając miarowo ogonem na boki.

Wilczur

- ŻYCIE JEST DO NICZEGO!- Krzyknąłem na cały głos. Prawe każdy powinien to usłyszeć. Jej słowa mnie zraniły.
- Mogłaś powiedzieć żegnaj. Tak dajesz mi nadzieję.