Diamentowy wodospad

Chris

Chris przespała jakieś 2 godziny i nic więcej.. Wszystko przez ten ból otwartej rany. Uchyliła oczy, po czym ziewnęła przeciągle. Po chwili zacisnęła kły i uniosła powoli łeb, następnie słysząc powitanie brata - spojrzała na niego.
- Witam, witam bracie. Słuchaj mógłbyś mi pomóc wstać? Chcę się napić. -. odpowiedziała zarazem pytając. Nie była w stanie sama wstać, niestety. Musiała szybko udać się do lecznicy w czym brat też musi jej pomóc.

Wasp

- Ach, cóż za urocze, wylewne powitanie jedynego braciszka - rzucił ironicznym tonem, ale na jego kufie pojawił się uśmiech. Podszedł do Chris, by pomóc jej stać. Gdy zbliżył się na tyle, by dokładnie zobaczyć zranioną łapę siostry, aż przystanął. - Chris! Gdzie się tak załatwiłaś!? Trzeba cię zabrać do lecznicy!

Chris

Uśmiechnęła się głupio, po czym spojrzała na niego.
- Wybacz.. -. odmruknęła i podniosła się na przednich łapach. Jednak słysząc jego oburzenia wiedziała, iż nawet do niej nie doszedł.
- Ah, tak wiem. Ale to nic takiego.. Byłam poza granicami krainy, zdarzyła mi się taka mała walka i tyle. -. odparła spokojnie, patrząc teraz w ziemię.

Wasp

- I to od razu! - ciągnął, jakby nie dosłyszał odpowiedzi wilczycy. - Jak tylko się napijesz, od razu ładujesz mi się na grzbiet i zawożę cie do lecznicy.
Po tych słowach podszedł do siostry i pomógł jej wstać, przychylając się, by mogła się wesprzeć na jego grzbiecie.

Chris

- Hmh.. No, dobrze. -. odparła, jakby niechętnie. Dla niej to zawsze nic takiego nie było, gdyby nie brat - dawno nie byłoby jej w świecie żywych.
Chwyciła się łapą jego szyi i podniosła się mrucząc coś pod nosem z bólu. Sama kulejąc podeszła do brzegu i nachyliła się, następnie zanurzając język w wodzie. Gdy już się napiła, podeszła do brata i jakoś wgramoliła się na jego grzbiet, nigdy nie leciała w powietrzu.. Zawsze chciała latać, jednak do tej pory się to nie spełniło.

Naomi

Ada weszła wesoło na teren wodospadu. Po chwili jej oczom ukazała sie cudowna spadająca woda. Nie miała zamiaru w niej pływać... No może jedynie zamoczyc łapę. Polożyła się na skraju dzielącym ląd od wody i zaczęła snuć łapą po wodzie. Nie wiedziała czy ktoś zechce jej w tym lenistwie potowarzyszyć, jedynie miała taką nadzieje.

Sahama

Młoda waderka przyszła nad Diamentowy Wodospad. Piękne, bajeczne i rozkoszne miejsce, w którym zawsze panuje szczęście oraz radość. Sah uśmiechnięta szła przed siebie i nagle zagapiona w dalszą drogę, wpadła przypadkiem do wody. Po czym wynurzyła się i zaczęła hihotać pod nosem, ponieważ to jest dla niej zabawne.
Następnie wyszła i otrzepała się. Spojrzała na samotną wilczycę. Podeszła do niej i padło zwykłe słówko na powitanie, wypowiedziane przez szczenię - Witaj, dlaczego pani siedzi taka sama? - Spytała ciekawa i usiadła koło wilczycy.

Naomi

- Witaj moja droga - rzekła czułym głosem Ada. - A właściwie to.. już nie sama.. - powiedziała po czym wstała i zaczęła nadsłuchiwać wycia. Wycia, które oznaczało obradę. Ktoś wzywa wilki wody, Ada to wyczuła. - Przepraszam Cię bardzo, ale muszę już lecieć.. No chyba, że chcesz iść ze mną... jeśli jesteś z wody. Jeśli nie, to możesz mnie spotkać również gdzieś w dolinie marzeń. Do zobaczenia! - krzyknęła do niej odbijając się od ziemi, a wreszcie lecąc. Mrugnęła do młodej wadery i po chwili już jej nie było.

Sahama

Uśmiech na pyszczku młodej wilczycy nadal widniał - W Dolinie Marzeń, tak? - Mruknęła do siebie po czym wstała i zaczęła rozgądać czy są jeszcze jekies samotne wilki, lecz każde były zajęte pogawędką a w zwyczaju Sah nie było takiego czegoś jak przerwanie czy wtrącenie się do rozmowy. Może czasami. Waderka łypnęła wzrokiem na las i pobiegła.

Ava

Wbiegła i od razy z wysokiego klify wskoczyła do wody. Zanurkowała bardzo głęboko tam gdzie nigdy nikt nie odważył się zanurkować.- Co tam się tak pięknie mocno błyszczy, że aż w oczy razi?-Myślała i od razu szybciej poruszała łapkami minęło kilka sekund i już miała w pyszczku piękną diamentową koronę.
Szybciutko wypłynęła na powierzchnie wyskoczyła z wody jak na trampolinie i wskoczyła z gracją na ląd.
Zobaczyła,że jakieś bardzo ładne szczenię biegnie przed siebie była to Sahame. Była od niej szybsza więc ją ominęła i zatorowała jej drogę, - Masz to dla Ciebie - mówiąc to dała młodej wilczycy na główkę tą diamentową koronę i powiedziała tak- Mam na imię Ava- to mówiąc uciekła do swojej nory.

Yoki

Pszybiegła lekkim truchcikiem :
-Witam wszystkich-Ruciła
Jednym skokiem wskoczyła do wody i zaczeła płynąć w dół nagle zobaczyła coś tak pięknego że żadne słowa nie mogły tego opisać było to średniej wielkości liliowe serce biorąc diamet w pysk wyskoczyła z wody niczym pingwin.
-Jaki śliczy-Żekła
Yoki przywiesiła sobie diament na szyi

Neir

Neir zawitał również w to miejsce. Wolnym krokiem idąc przed siebie rozglądał się dookoła. Wodospad był przecudny, zawsze lubił wodę - nie wiedział jednak, dlaczego. Uśmiechnął się pod nosem, następnie usiadł przy brzegu, a swoją łapkę włożył do zimnej wody.

Shawr

Nagle w tym miejscu pojawiły się kłęby biało-szarego dymu. Chwilę potem, z dumnym wyrazem twarzy wkroczył najważniejszy członek Świata Zmarłych, bowiem sam jego Władca, imieniem Shawr. Ektoplazmowy wilk zjawił się przed wilczątkiem i skinął mu łbem.
- Witaj... - rzekł.

Neir

Szczenię nadal bawiło się łapą w wodzie, jednak po chwili usłyszał czyiś głos. Uniósł łapkę i ułożył na ziemi rozglądając się za źródłem głosu. Uniósł łeb bardziej i zobaczył coś czego nigdy nie widział - prawdziwego ducha. Zaczął mu się przeglądać, a w oczach pojawiły się iskierki ciekawości.
- Dzień dobry jest pan duchem, prawda? Nigdy nie widziałem ducha, jest pan niesamowity. A jak ma pan na imię? Ja jestem Neir, miło mi poznać. -. przywitał się, następnie od razu wychwalając go od niesamowitych i ciekawych. Zapytał i o jego imię.

Lucka

Przybiegła z uśmiechem na twarzy
-Witajcie -rzekła pogodnie

Posty mają mieć min. 15 słów. Radzę zapoznać się z Regulaminem, bo następnym razem będzie ost.

Carly

Niedługo potem nad wodospadem pojawiła się lecąca Carly, wraz z Dasimem na plecach. Wylecieli jakby wprost z wodospadu - wyłonili się nagle, z pieniących się kaskad. Złotowłosa trzepotała skrzydłami, po czym miękko wylądowała na, ubitej śniegiem, ziemi. Diamentowy Wodospad. To tutaj Carly miała pierwszego partnera.. i chyba ostatniego. Ale los pokaże, prawda? Lekko zsunęła z siebie ciało samca, pozwalając mu stanąc na własnych łapach po dośc długiej wędrówce drogą powietrzną - choc to nie męczące dla kogoś, kto często lata, można też nieźle się zmęczyc brakiem grawitacji. Skrzydlata usiadła, składając skrzydła. Spojrzała na wodospad z melancholią w błękitnych oczach. Otuliła się ogonem, jakby chcąc dodac sobie otuchy. - I jak? - spytała znienacka, coby odgonic nieprzyjemne myśli - Wspaniałe, prawda?

Dasim

Dasim rozglądnął się. Nie byl jeszcze nad tym Wodospadem, ale wyglądał naprawdę pięknie. Jednak zaraz przeniósł wzrok na Carly.
- Było cudownie! Nie wiem wprost, jak mógłbym Ci podziękować! To w sumie jedna z najpiękniejszych rzeczy, a nawet najpiękniejsza, jaka mnie w życiu spotkała! Dziękuje ci Carly!- chciał dodać "Ty również jesteś najpiękniejszą rzeczą, a raczej osobą, jaką spotkałem". Tak, Dasim, Dasim...

Carly

- Nie ma za co - rozbrzmiał jej aksamitny śmiech - Kiedyś ty też w końcu wniesiesz się w powietrze o własnych skrzydłach, zobaczysz - dodała.
Choc wielu samcom i osobom Carly wydawałaby się byc aż za idealna, w gruncie rzeczy racji nie miał. Jak każdy, miała wady. Dziecinnośc, wścibstwo, nerwowośc, typową emocjonalnośc.. Można by wymieniac i wymieniac!

Dasim

Nikt nie był idealny, a już szczególnie Dasim. Odwrócił on głowę i spojrzał na swoje skrzydła.
- Mam taką nadzieję.- odezwał się spokojnie i odwrócił do wadery- Co byś teraz chciała porobić?- zapytał ciekawy.

Carly

- No.. Nie wiem, właściwie - wzruszyła barkami bezwiednie, nie spuszczając wzroku z wodospadu - To teraz ty zacznij jakiś temat - dodała, zrzucając obowiązek zaczęcia ciekawego tematu na Dasima. A ona go sobie podejmie, o! Mwahaha!