Diamentowy wodospad

Scarlett

Zła postać, ale przez rozmowę na shoucie nie chcę się przelogować. x.x

Ajć! Dasim ma zacząć rozmowe z Carly... Ale na jaki temat? Może rodzina! O! Skoro on jej powiedział o Enary.
- Masz jakąś rodzinę? Partner, dzieci...- zapytał spokojnie wilk, spoglądając na waderę z delikatnym uśmiechem na kufie.

Carly

- Rodzinę.. tak. Mam jakichś ciociów i wujków w innych krainach, plus brata Visse'go, który od dłuższego czasu też jest poza krainą, więc mam też bratową Paige, która od czasu do czasu tu zagląda. Mają dzieci, więc mam jeszcze gromadkę nieznanych mi bratanic i bratanków. Zapodział mi się gdzieś kuzyn, też był w krainie. Z bliższej rodziny to nie mam partnera, przez tę sprawę z Enary, a mój ukochany jest poza krainą. Z dzieci miałam Arianę, którą zabił smok, Colin, która później zmieniła płec na damską, a jeszcze później zmieniła się w hybrydę, Amiję, dziecko z dawnego związku Waspa które zaadoptowałam i jedyną normalną i która przy mnie została, choc też często znika, Virve - zakończyła tę wyczerpującą wypowiedź krótkim westchnięciem. Trzepot skrzydeł. Na jej barkach przysiadły dwa gołębie - biały i czarny. - No, a jedyną bliską rodziną i zawsze przy mnie, są te gołębie, Cariba i Lucifer.

Dasim

- No cóż, twoja rodzina jest dość spora. Ja tam nie posiadam nikogo. Oprócz Enary... Ale jak ją spotkam, to nie pozostanie mi nikt.- wilk zawsze marzył o założeniu rodziny. O partnerce, która go nie zostawi, o szczeniętach, z którymi będzie się bawił... To by było wspaniałe.

Carly

Carly także o tym marzyła - i to marzenie wpełzło w życie tak samo szybko, jak wypełzło. No, cóż. - Jak to? - spytała, strzygąc uszami zaciekawiona. Wbiła niebieskie ślepia w Dasima, oczekując wyczerpującej odpowiedzi. Nie był zbyt gadatliwy.

Dasim

- Cóż, wychowywały mnie obce wilki, nie chciały nic powiedzieć o rodzinie. Później przybyłem do krainy. I jak narazie nie udało mi się jeszcze założyć własnej rodziny. Cóż, a o tym marzę. I choć czuję, że to chyba niemożliwe, nadal marzę i staram sie uwierzyć, że doczekam się potomstwa.- odezwał sie spokojnie wilk.

Carly

- Nie chciałabym byc niemiła, ale nie sądzę żeby tak nieczuła i interesowna samica jak Enary znalazła czas na niańczenie szczeniąt. Prędzej traktowała by ich jak wyrzutków, jeśli zdarzyłaby się taka ewentualność - rzekła dość ściszonym głosem, bo z trudem przychodziło jej mówić o tak okrutnej rzeczy, jak niezainteresowaniem matki na los jej własnych dzieci.

Dasim

- Wiem o tym. Poza tym dziwię się, że jeszcze nie miała dzieci z jakimś samcem z krainy, skoro tyle razy... Nieważne. Carly dobrze wiem o tym. A teraz,jeśli mogę, chciałbym zmienić temat i Tobie podziękować. Że czas spędzony z Tobą sprawił, że mogłem znów poczuć się wyjątkowy, znó być wesołym. Dziękuje, że spełniłaś dziś moje marzenie. Ten dzień był wspaniały. Nigdy się tak nie czułem.- powiedział szczerze wilk, z delikatnym uśmiechem na kufie.

Carly

- Szczerze mówiąc, mi też trochę ulżyło. Wyrwałam się z szarej codzienności, tobie także dziękuję - kiwnęła łbem, machnęła ogonem i uśmiechnęła się rozdzierająco, po swojemu, z resztą.

Dasim

Dasim zaśmiał się pogodnie. Po tym co robił, był doprawdy rozluźniony.
- Dziwię się, że nie znalazłaś sobie teraz partnera. Jesteś miła, dobra, piękna, opiekuńcza... Tyle bym wymieniał. Za tobą basiory powinny po krainie biegać, nie za Enary!- powiedział wesoło. Owszem, Carly była wyjątkowa.

Carly

- .. dziecinna, emocjonalna, wścibska.. Taa, aż dziw, że biegają za Enary, a nie za mną - mruknęła i popatrzyła na niego z wyrzutem, po czym roześmiała się. Nie umiała byc poważna nawet przez chwilę, to jej wręcz sprawiało wielką trudnośc. Cała Carls.

Dasim

Dasim znów się zaśmiał. No cóż, napewno czas spędzony z Carly nie był czasem zmarnowany, wręcz przeciwnie- idealnie wykorzystanym. Rozluźnił się, poznał nową, wyjątkową osobę. No właśnie, wyjątkową osobę.
- Nie masz się co martwić. Napewno znajdziesz sobie prędzej czy później kolejnego partnera. Tylko ja jestem już stary i żadna mnie nie zechce!- powiedział, udając na początku smutek, lecz póżniej znów zaczął się śmiać.

Carly

- Oooh, nie użalaj się nad sobą - mruknęła zadziornie i pacnęła go solidnie łapą w ramię - Skoro Enary zawiesiła na tobie oko i pokochała, co dziwne, to znaczy, że jesteś wart wiele, uwierz mi. I choc ja znam cię krótko, też mogę to przyznac. Serio-serio - dodała, odrzucając grzywkę na bok.

Dasim

- Coż, ja również znam Ciebie krótko, a muszę przyznać, że jesteś miła, wyrozumiała no i ciekawa. Serio-serio-serio. - wilk znów się uśmiechnął, spoglądając na waderę. Ciekawe jak będzie wyglądało jej kolejne spotkanie z Enary. x3

Carly

Skrzydlata roześmiała się w głos. - Dziękujęęę - zamruczała, machając ogonem - Już dawno nie słyszałam tylu miłych słów - dodała, spoglądając nań spod kłosów niesfornej, blond grzywki. Uśmiech lekko się poszerzył. Taa, ciekawe. Userka, w sumie, już się boi.

Dasim

Ale czy w prawie wszystkich przypadkach w tej krainie, miłość nie rozpoczynała się już po dziesięciu wspólnych postach? x3 Tak, tutaj czas płynął o wiele szybciej.
- O, nie przesadzaj. Zasługujesz na te wszystkie komplementy.- wilk spokojnie zamachał ogonem, zerkając na wodospad. Woda w nim wydawała się naprawdę wspaniała. Lśniąca i przezroczysta.

Carly

- Ta, na pewno - pokiwała łbem z dezaprobatą, wzdychając bezsilnie. No, właśnie. Dasim nie znał jej długo, nie wiedział, jaka była kiedyś. Chociaż - czy zmieniła się aż tak wiele? Dorosła tylko. Jest bardziej odpowiedzialna, jej decyzje są przemyślane.. Pewnie gdyby była taka niegdyś, nadal byłaby z Waspem. Ale to była, widocznie, toksyczna miłośc.

Dasim

Wkońcu Dasim zdał sobie sprawę z tego, co teraz myśli i czuje, oraz co próbuje uzyskać. Gdyby nie futro, oblałby się czerwonym rumieńcem wstydu. Był za bardzo nachalny wobec wilczycy, któa wkońcu miała już tylu partnerów. Na co jej był taki Dasim.
- Heh...- wydusił jedynie z siebie, uśmeichając się do niej. Starał sie panować nad ogonem, który chciał się posunąć za daleko.

Carly

Kto? Że Carly? Ona miała tylko jednego.

Wilczyca wyczuła tą napiętą aurę Dasima. Wstała i podeszła do niego zatroskana - Coś się stało? - spytała, poruszywszy wcześniej uchem. No cóż, dla niej to był zwykły znajomek. Ale kto wie, jak odczuwają to samce obcujące z nią? Błękitne oczy wlepiła w pysk wilka, jakby chcąc wyczytac zeń jego uczucia.

Dasim

Wiem, Wasp, a ten jakoś na T to nie? >.< Nie znam się

Dasim zakaszlał, zerkając na Carly.
- Nic mi nie jest. Tylko dopiero teraz zauważam, jak jest zimno.- wilk rozglądnął się. Zatrzymał się na pagórku. Wpatrywał się w niego tępo przez dobre pół minuty, po czym wrócił wzrokiem do towarzyszki.
- Woda w wodospadzie musi być bardzo zimna.

Carly

Tahi był jej ukochanym, ale nie partnerem.

Wilczyca uniosła jedną brew do góry. Co jak co, ale Szpieg musi wyczuwać stany jak nikt inny. Empatia mile widziana. - Taa, racja - mruknęła, jak gdyby nigdy nic, po czym znienacka rzuciła się na wilka, przygniatając go łapami do ziemi. - Gadaj, cóżeś myślał, podła duszo! - zawyła tryumfalnie, stojąc nad nim. Jej złote włosy połaskotały lekko wilka w pysk, a ich nosy były centymetry od siebie. Uśmiechnęła się zadziornie.