Diamentowy wodospad

Zed

Mort uśmiechnął się doń szczerze.
- Jak widać, nie każda jest dla mnie, a że tutaj jesteś tylko Ty... Ja nie przepadam za wodospadami, nie podobają mi się, ale wilk też musi coś pić, nieprawdaż? - zaśmiał się entuzjastycznie.
Zdziwiło go, że wadera wydaje się być wstydliwa, a może coś z nim było nie tak? Może miał coś na pysku? Kto wie...
- Wstydzisz się mnie? - walnął prosto z mostu.
- Jeżeli tak, to nie musisz. Nie jestem jakimś ważniakiem. - ponownie się zaśmiał. Postanowił, że przysunie się jeszcze bliżej wadery. O dziwo, usłyszał jak jej serce przyspiesza. Co to mogło wróżyć?

Xerri

Wilczyca zaprzeczyła ruchem głowy.
-Nie... Nie wstydzę się tylko... muszę ci coś powiedzieć! Według mnie jesteś bardzo przystojnym wilkiem i fajną masz osobowość i charakter. Nie wiem, czy przypadkiem czegoś nie powiem co mogło by się zrazić do mnie. Naprawdę bardzo mi się podobasz.-Wadera walnęła to prosto z mostu, podobnie jak Mort. Ciekawe czy teraz Mort będzie chciał jeszcze z nią gadać?

Zed

A samczyk oniemiał. Pierwszy raz ktoś odważył się powiedzieć takie coś w jego stronę. Nie krył się z zakłopotaniem, ale... Dość szybko wadera mu to wyznała, mimo iż nie znali się długo.
- Hmm... Cieszy mnie ten fakt, nawet bardzo, ale... Czy nie sądzisz, że to ciut za szybko? - uśmiechnął się do Xerri z troską.
No dla niego to było trochę podejrzane... A jeżeli ta wadera tylko tak się z nim droczy? Musiał się poważnie nad tym zastanowić, a wcale nie przeczył... Wilczyca była piękna, prawie jak ze snu.

Xerri

Wilczyca zarumieniła się i szybko dodała:
-Wiem, wiem to trochę za szybko, ale chciałam, żebyś to wiedział. Teraz możemy pogadać. Rozwinąć naszą znajomość iwg.
Wilczyca odetchnęła z ulgą. Sposób jaki Mort na nią patrzył, świadczył o tym, że ona także mu się podoba.
-To pierwsze pytanie: Jak długo już jesteś w krainie?

Zed

Mort zastanowił się chwilkę. W sumie to nawet nie liczył dni, ile już przebywa w tej krainie.
- Myślę, że koło 3 miesięcy? Jakoś czas tu szybko leci... - oznajmił z uśmiechem.
- Widać, że Ty tu nowa także nie jesteś, dziwne, że wcześniej się nie spotkaliśmy. - wycedził z lekkim rumieńcem na twarzy.
Oj Morcie... Czyżbyś znowu się zakochiwał?
- Bardzo ładna dziś pogoda! - przerwał chwilę ciszy, bo czuł się nieco niezręcznie.

Xerri

Wilczyca zobaczyła rumieniec na twarzy wilka i powiedziała:
-Przy mnie nie musisz się wstydzić! A, tak mamy naprawdę piękną pogodę.Taka słoneczna i wesoła! Jak ja!
Wilczyca uśmiechnęła się szeroko do swojego przyjaciela.

Zed

- Pogoda to nic w porównaniu z Tobą. - zachichotał cicho. Ot tak, wpadła mu ta myśl, spontanicznie.
Może jednak źle myślał, że za wszelką cenę musi unikać inne wadery?
Trudno było pogodzić się ze zeszłymi przygodami, ale kto powiedział, że nie można zacząć nowej i niekoniecznie złej?
- Powiem Ci szczerze... Jesteś miła i ładna zarazem. To rzadkie wśród wader. Albo są piękne i wredne, albo brzydkie, a mądre. Ty zaś masz te dwie pozytywne strony połączone w całość. - oznajmił, próbując kokietować wilczycę.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się od ucha do ucha do wilka. Sądziła, że uzna ją za mało zabawną i niezdecydowaną zarazem.
-Mój charakter... Mam kilka cech, które lepiej żebym powiedziała, żebyś się ubezpieczył. Więc tak... wesoła, zabawna, czasami dostaje głupawki, zwariowana (lekko), silna, odważna, dzielna, szczera i cierpliwa.
Wilczyca szybko dodała:
-Nie żebym się chwaliła czy coś. Ja tylko chciałam żebyś wiedział jaka jestem.
Wilczyca usiadła i lekko zmrużyła oczęta.

Zed

A samczyk nie planował się wypowiadać na swój temat. Po prostu tego nie lubił.
- Cieszę się, że masz wysokie mniemanie o sobie. Naprawdę Ciebie lubię. - oznajmił, kierując się do wody. Dziś kolejny dzień skwaru, toteż trzeba się orzeźwić.
Samiec wskoczył do wody i począł pływać.
- Naprawdę to jest przemiłe uczucie! - krzyknął do Xerri.

Xerri

Wilczyca bez skrępowania,wstała i podbiegła do wody. Zanurzyła łapę, aby zobaczyć jaka jest jej temperatura. O super! Woda była letnia. W sam raz do kąpieli!
-Już biegnę!- wilczyca odkrzyknęła do swojego przyjaciela. Wzięła duży rozbieg. Zaczęła biec. Przy brzegu, odbiła się mocno łapami od piasku i skoczyła. W powietrzu zrobiła cztery fikołki. Tak jak zawsze mały trening. Wilczyca zanurkowała. Pod wodą zaczęła okrążać wilka. Nagle wzbiła się w powietrze tuż za jego plecami. Skoczyła z głośnym pluskiem do wody obok wilka. Klepnęła go w bok i krzyknęła:
-Berek!
Popłynęła dalej od wilka, żeby ten od razu nie mógł jej dorwać. Ciekawe co Mort zrobi.

Zed

Samczyk był zdumiony widokiem tych akrobacji wadery. Widać świetnie się bawiła, a Mort także lubił "wodne" zabawy.
- No więc gonię! - wykrzyknął i rzucił się w pogoń za wilczycą.
W wodzie było trudniej, ale przynajmniej była przednia zabawa!
Zanurzył się dość głęboko, by Xerri go nie zauważyła po czym wynurzył się z wody z gracją i... Może i nie chcący, ale jakoś tak wyszło... Dotknął ją swym nosem w jej nosek.
Chwilę zamarł w bezruchu, byleby utrzymać się na wodzie.
Po chwili uśmiechnął się szeroko.
- Teraz Ty gonisz! - ozwał się z radosnym uśmieszkiem na kufie.
Chyba wadera nie odebrała tego źle? Oby.

Xerri

Wilczyca delikatnie się zarumieniła i uśmiechnęła.
-Okej! To zaraz cię złapie!
Wadera skoczyła pod wodę szukając wilka. Nagle go znalazła. Delikatnie się pod wodą poruszała. Była już pod wodą przed wilkiem. Xerri delikatnie dotknęła jej łapą jego łapę i wyskoczyła z wody. W powietrzu zrobiła piruet. Skoczyła przed wilka i powiedziała:
-Teraz ty gonisz!
Uśmiechnęła się do niego. Ich pyski były tak blisko siebie... Wadera trzymała w napięciu Mort'a. Może wilk myślał, że Xerri chce go pocałować. Wadera przybliżała się do wilka i nagle... odpłynęła dalej, czekając czy wilk ją złapie.

Zed

Mort nie spodziewał się, że wadera tak szybko go dorwie. Nagle wyskoczyła przed niego i... Tutaj Mort poczuł się zawstydzony. Wilczyca zbliżała swój pysk coraz bliżej jego, a basiorowi serce przyspieszało z sekundy na sekundę, jednak w ostatniej chwili wadera odpłynęła dalej.
- Nie daruję Ci tego! - rzucił się za nią, a na jego kufie zawitał szczery uśmieszek. Ona go złapała? O nie! Tak nie może być...

Genshi

Genshi zerknął krzywo na zbiorowisko, rzucił kamieniem w Vyja i ukłonił się grzecznie, aż upiornie.
-Widzisz, mój drogi, przerwano nam zabawę, acz mniemam, że jeszcze raz się spotkamy.- Wyszczerzył się upiornie, a wychodząc lekko poirytowany rzucił kamyczkami w Xerri i Morta, od tak na do widzenia.
Machnął ogonem i swobodnym truchtem zniknął wśród gęstwiny pozostawiając demona samego.

/zt.

Xerri

Wilczyca uśmiechnięta od ucha do ucha podpłynęła do Mort'a i powiedziała:
-Zamkni oczy!
Przybliżyła się do niego i ...pocałowała go delikatnie pocałowała go w policzek!
Uśmiechnęła się do niego i czekała na jego gest.

Zed

Samiec wykonał rozkaz wadery i zamknął oczy. Po chwili poczuł ciepłe usta Xerri na jego policzku. Przeszły go liczne dreszcze no i oczywiście zawstydził się.
- Ale... A to za co? - zapytał, jakby nie wiedział czemu samica go pocałowała.
Czy to coś znaczyło? Mort sam już się pogubił w tym wszystkim.

Xerri

Wilczyca zamyśliła się nad pytaniem samca i odpowiedziała:
-Za to że... Nawet nie wiem! Po prostu jesteś najfajniejszym i najsłodszym wilkiem jakiego w życiu spotkałam!
Po tych słowach Xerri znów podpłynęła do Mort'a, Była bardzo blisko niego. Oparła głowę na jego piersi i czekała. Czekała na jego ruch. Ciekawe czy Mort będzie chciał być jdj chłopakiem?

Zed

Mort musiał nieco ochłonąć. Zanurzył się jeszcze raz w wodzie i poczłapał na brzeg. To nie było tak, że Xerri mu się nie podobała, ale musiał to dobrze przemyśleć. Położył się na brzegu i spojrzał na waderę.
- Chodź tutaj. - rzekł spokojnym tonem i machnął łapą na znak, by ta przyszła do niego.
Chyba pora by powiedział jej co o tym myśli.

Xerri

Wadera delikatnie wyszła z wody. Na brzegu zaczęła najpierw okrążać wilka. Usiadła obok niego i zamyślił się. Po chwili zapytała się Mort'a:
-O czym chciałbyś ze mną pogadać?

Zed

Mort jeszcze przez chwilę myślał. Nagle lekko obrócił łeb w jej stronę i szepnął.
- Słowa nie będą zresztą potrzebne. Odpowiedź kryje się w czynie. - oznajmił po czym zbliżył się bardzo blisko do wadery i pocałował ją. Trwało to kilkanaście sekund, ale to powinno być przekonujące.
Kawałeczek się odsunął, podnosząc prawą łapę, ażeby sprawdzić co go uwierało.
- Bardzo Ciebie lubię, wiesz? - w końcu oznajmił.