Potok Pstrągów

Volire

A skrzydlata w zachwycie rozglądała się dookoła, słuchając z zafascynowaniem uderzających o ziemię, krystalicznie czystych kropel. Czuła się, jakby poza tym świata nie było. Ten widok ją hipnotyzował..

//Zła postac, kurna. ><

Jenna

A ta nadal szukała jakieś ciemniej sylwetki pod powierzchnią wody. No co jest rozpłynęła się? Mrużyła oczy, aby dostrzec najmniejszy cień, ale tylko same ryby, dokładnie łososie, nie które nawet duże, oblizała się po pyszczku. O nie nie ryby, gdzie podziała się ta wadera?

Carly

W końcu Carly się opamiętała. Wskoczyła do wody i wypłynęła z niej zaraz, stając obok Jenny i Shinq. Optelepała się i zaśmiała, gdy ochlapała lekko różową samicę. Postanowiła że zachowa wiadomośc o jaskini tylko dla siebie. Taka tajemnica o fajnym miejscu. Może będzie tu przychodzic rozmyślac.. ? Byłoby fajnie. Miejsce którego nikt nie odkryje..

Stille

Wadera pomachała końcówką ogona po czym głośno westchnęła z jej twarzy można by było wyczytać lekkie zaniepokojenie. Shinq zaczęła nerwowo przebierać swoimi łapkami. Odpowiedziała na pytanie Alfy.
- Uh, przepraszam. W krainie teraz dużo się dzieje, szczególnie w mojej rodzinie i po prostu nie wyrabiam. Długo się zastanawiam, gapię się swoim martwym spojrzeniem. Na imię mam Shinq. - powiedziała. Spojrzała na wodę. Wypatrzyła sobie głębokie miejsce. Może i ona znajdzie sobie jakiś zakątek, tylko że pod wodą?
Wskoczyła na główkę. W wodzie ryby z bliska wyglądały pięknie. Samica obejrzała się za siebie i dostrzegła jakąś jamę. Wpłynęła do niej. Okazało się, że w środku był tlen. Hm, postanowiła też nic o tym nie mówić. Wróciła do Carly i Jenny. Otrzepała się i usiadła.

Carly

- Miło mi cię poznac, Shinq - rzekła doń i skinęła łbem z szacunkiem. Jej ogon otulił się wokół smukłych łap ułożonych w siadzie. Włosy delikatnie pozostawały rozwiewane przez figlarny wiatr przynoszony przez tempo wodospadu. W rubinowych oczach odbijał się widok tego pięknego zjawiska, pięknych kaskad wody.

Jenna

Wstała i otrzepała się z wody, która wylądowała na niej przez Carly. Oblizała pysk i usiadła tak, by widzieć oby dwie wilczyce. Znała już ich imiona, więc nie może ani powiedzieć ani pomyśleć o nich jako nieznajome. Pomachała jeszcze ogonem, czując jak z niego kapie woda. Jen przeskakiwała wzrokiem raz na Carly raz na Shinq. Nie wiedziała, która wypuści parę z pyska, żeby coś powiedzieć.

Stille

Na twarzy Shinq jak zawsze promieniał leciutki uśmieszek. Od czasu do czasu patrolowała teren, wiatr lecący wraz z małymi kropelkami wody zderzał się z jej sierścią. Szare niczym mgła, łapy, ruszały się od czasu do czasu. A łeb jak zawsze miał stojące na straży uszy i dokuczliwą, upadającą na oczy grzywkę. Wadera dzięki ochocie, którą miała na czarną godzinę, wreszcie postanowiła się o coś zapytać. Może to nie było za ciekawe czy mądre pytanie, lecz wredna paszcza niebieskookiej wilczycy zamknąć się nie mogła na dłuższą chwilkę. Swędziało ją, ale za powiedzeniem, że "ma Owsiki w tyłku" na pewno by się nie ucieszyła. Czemu? To kłamstwo, a poza tym obrażenie osoby, która tego sobie nie życzyła.
- Carly, czy ty też masz komplikacje w rodzinie? - spytała ją i pomachała ogonem.

Dasim

Nad Potok Pstrągów przybył powoli Dasim. Łeb miał opuszczony, nie miał ochoty z nikim rozmawiać. Czemu Berenika zgodziła się być matką Shinq? Odebrała ją Dasimowi. Shinq go już nie kocha. Widząc wilczycę, podszedł do niej.
-Witaj Shinq.-powiedział cicho.

Stille

Spojrzała na Dasim'a. Jak mogła go nie zauważyć? Sama nie wiedziała. Przejechała tylko łapą po twarzy i potrząsnęła łbem.
- Hej. - odpowiedziała. On nic dla niej nie robił, straciła to, co najważniejsze. Jej piękne uczucie prysło. Chciała, by się nie załamał. Próbowała zdemaskować ten brak uczucia, robiąc ciepły uśmiech. O dziwo nie było na nim kłamstwa.

Jenna

Jen nic nie mówiła, jednak gdy ujrzała czerwonego basiora uśmiechnęła się lekko.
-Witaj.-Powiedziała na powitanie. Jakże krótka i prosta wypowiedź. A może powinna inaczej powiedzieć, żeby przerwać ten cykl, ciągnącej się i co chwilę powtarzającej się rozmowy? No trudno, powiedziała. Co się stało to się nie odstanie.

Vanoisy

Wilczyca przechodziła przez las, gdy nagle zauważyła potok. Stanęła, '' Iść, czy nie '' Tak właśnie myślała przez chwilkę, lecz zaraz obudziła się i ruszyła, po czym wyszła zza krzaków. Dostrzegła kilka wilków w pobliżu. Podeszła do wody, a następnie wzięła kilka łyków. Uśmiechnęła się gdy tylko, widziała swoją siostrę. Podeszła i przywitała się - Siema - Rzuciła i siadła tak, by móc mieć wszystkich na oku.

Jenna

Uśmiechnęła się na widok siostry.
-Siemka.-Powiedziała i zrobiła głupi wyraz pyszczka. Chwilkę siedziała.
-Teraz!-Wykrzyknęła i rzuciła się na siostrę, przewracając ją przy tym. Bardzo się cieszyła, bo przecież już jej trochę nie widziała.

Vanoisy

Wilczyca, też była szczęśliwa na widok siostry i jej ogon wziął się w radość, po czym zaczęła nim łaskotać Jennę - A masz! Za swoje zachowanie - Rzekła żartobliwie. W końcu mogły spokojnie porozmawiać. Wszystkie myśli, o największym wrogu Jenny nie dawały jej spokoju, lecz zaraz je odrzucała.

Jenna

-Przestań.-Ledwo co wykrztusiła z siebie te słowa. Po chwili położyła się na ziemi, łapiąc się za brzuch, nadal się śmiejąc.- To było chyba najmilsze co ją spotkało.
-A teraz ty oberwiesz.-Powiedziała udając gniewny głos, po czym zaczęła gilgotać ją po brzuchu i łapiąc zębami jej ucho.

Vanoisy

No co miała zrobić, jak i nie śmiać się - Ee... To nie fer! - Powiedziała sztucznym smutkiem. Przewróciła Jennę na plecy, nie odstępując od łaskotania, leżąc przy niej do góry brzuchem. Ta... To jest właśnie głupawka Van.

Jenna

Jen zwijała się ze śmiechu.
-Dość, dość przestań.-Powiedziała i przymykała oczy ze śmiechu. To była najlepsza zabawa, w którą się bawiła. Bawiła? Nie. To był niespodziewany atak na siostrę.

Vanoisy

A Van odwdzięczyła się, również atakiem. Zaraz wilczyca przestała dręczyć Jennę i usiadła, po czym owinęła łapy ogonem - Co tam u Ciebie? - Spytała od tak, chichocząc się pod nosem. Jakoś, nie mogła poprzestać się śmiać.

Jenna

Spojrzała na siostrę i nadal się uśmiechała tak jakby chciała się śmiać.
-U mnie jakoś leci, nic się nie zmieniło. To zależy o co pytasz.-Powiedziała. Jednaj przy ostatnim zdaniu uśmiech całkowicie znikł jej z pyszczka.

Dasim

Dasim także się uśmiechnął. Ale bardzo delikatnie. Wiedział, że musiał zadać pewne pytanie.
-Shinq... To koniec?-spytał cicho, patrząc wilczycy w oczy. Czy naprawdę to musiało się tak skończyć?

Vanoisy

- Em... Słuchaj... Sorry, że tak pytam ale... -
- Znalazłaś już sobie kogoś? Czyli, partnera - Spytała trochę z nieśmiałością. Nie lubi wtapiać się w cudze sprawy, ale to jest jej siostra więc chyba może jej powiedzieć, co nie co, nie?