Potok Pstrągów

Zed

Mort powstał, ale jeszcze chwiał się na łapach niczym łódź podczas sztormu.
Spojrzał nieco nieprzytomnym wzrokiem na waderę.
- To nie było miłe... Chciałaś mnie zabić, tak? - wydukał nieco podejrzliwym tonem.
Zapewne by się jej to udało gdyby nie to, że Mort miał jeszcze trochę sił by wyjść z rwącego potoku...
Syknął z bólu. Rana na głowie pulsowała jak szalona. Ach ten Mort... Tak to jest jak się nie jest ostrożnym.

Loba

Loba uśmiechnęła się promiennie i zjadła ryby. Jej ciało poruszyło się nieznacznie gdy orlica odleciała i zatoczyła mały łuk nad parą i znikła w obłokach.
-Dziękuje za ryby.-Loba pocałowała wilka w policzek. Jej futro zafalowało gdy powiał chłodny wiatr. Loba okrążyła Sasa truchcikiem i skoczyła w krzaki. Oczywiście Loba zaczekała na basiora i wystawiła lekko nos.

Netra

- Nn-nie, nnie chcciałamM! Pokkazz-zać Ci jakk bardz-zo jest mmi sssssmutn-no?! - powiedziała, nadal trzęsąc się. Wyglądała teraz jak małe szczenię. Bezbronne. Wyjęła z sakiewki sztylet i... wbiła go sobie w łape. Na wylot.
- Teraz widzisz jak mi na Tobie zależy? Zawsze coś się przeze mnie dzieje! - krzyknęła we łzach. Ślepia wyglądały na wystraszone. Kiedy krew mocno zaczęła się sączyć z rany, ta tylko na nią patrzyła i bladła. Czuła, że zaraz zemdleje.

Sasome

Wilk uśmiechnął się szeroko. Ruszył leniwie za Lobą, zbierało się na burzę i było duszno.
- To idziemy? Mogę Ciebie tam zaprowadzić, choć sam mało znam drogę. - Mówiąc to drapał się przednią łapą po swej czarnej czuprynie. Gryzła go sprawa ta, jak mogą wyglądać ludzie.

/brak weny.

Zed

Mort osłupiał. Przed chwilą wadera wbiła sobie sztylet w łapę. Co to miało być?!
Podbiegł do niej szybko, nie bacząc na to iż sam jest poszkodowany.
Spróbował wyciągnąć sztylet, delikatnie jak tylko się dało. Uniósł jej łapkę i polizał ranę. Mogło zaboleć, ale lepiej by nie wdało się żadne zakażenie. Zerwał bandaż z głowy, a następnie go rozdarł na dwie części z czego jedną owinął łapkę Netry.
- Coś Ty sobie zrobiła! - krzyknął niepohamowanie.
Teraz się poczuł jakby jego życie było mniej warte niż jej.
Samica chwiała się na łapach, chyba mdlała, ale basior położył ją na miękkiej trawie i oparł jej łeb o swój bark.
- Nie martw się, wszystko będzie dobrze, nie jestem na Ciebie zły, tylko po prostu to było niebezpieczne. Odpocznij chwilę. - przytulił ją do siebie. Przytulanie zawsze pomagało. Jednak w głowie Mort'a krążyły słowa wadery.
"Widzisz jak mi na Tobie zależy..." Oj tak... Właśnie to dostrzegł.
Teraz jednak bacznie obserwował stan Nerty.

Netra

Wilczyca miała nadal zmrużone ślepia, z których leciały łzy. Zamazany wzrok nie pozwalał jej wpatrywać się w przyjaciela. Kiedy wreszcie została wygodnie oparta o jego bark, odetchnęła. Przepłynęła przez nią dziwna fala energii. Jakby nagle miała ochotę żyć. Było nieuniknione, że coś czuła do Mort'a.
- Ja... przepraszam. - otarła łzy. Uspokoiła się. Chciała, aby byli już na zawsze razem. Czuła motylki w brzuchu. Ona? Głupia, stara maruda?
- Mort, wiesz bo... nigdy nie spotkałam tak pięknego i miłego wilka. - powiedziała i wtuliła się w jego ciepłe futro, jakby chowała się przed biczowaniem.

Zed

Samczyk lekko się otarł swym pyszczkiem o jej łebek.
- Nie przepraszaj, nic się nie stało. Może to było głupie, ale chyba nie miałaś nic złego na intencji. - uśmiechnął się połowicznie.
Gdy wyprawiła mu te komplementy... Cóż... Mort się lekko zawstydził. Nie wiedział co ma odpowiedzieć. Czyżby to coś oznaczało? Mort nie mógł też zapomnieć o Xerri. Ona też go "bardzo lubi", ale czy to ta, której mógłby oddać serce? Nie wiadomo... A może Netra to ta, której mógłby się podobać?
Tak czy inaczej... Trzeba będzie podjąć decyzję.
- Dziękuję Ci bardzo za komplementy. Ty też jesteś ładna. - odpowiedział z lekkim zawstydzeniem. Nie chciał jednak pozwolić na to, by wadera się teraz przemęczała. Przytulił ją do siebie bardziej i obserwował stado pstrągów, przeskakujących nad rwącą taflą wody.

Netra

- Życie jest ciężkie, szczególnie, gdy nie można wybrać z kim się będzie żyło. Nieprawdaż? - spytała z tajemniczym uśmieszkiem na twarzy. Wyczuwała, że wilkowi o coś chodzi. Wahał się. A może ma już kogoś na oku? Tymbardziej Złota Iskra musiała to z niego wyłowić. Po prostu chciała znać prawdę.
- Ale ty już masz kogoś na oku? To znaczy... podoba się ktoś Tobie? Nie będę zła, po prostu powiem "trudno, stało się". - rzekła, wpatrując się mu w oczy. Poprawiła jego zieloną grzywkę.

Zed

Basior zamyślił się, ale wiedział, że jego zachowanie go zdradzi. No co miał jej powiedzieć? Że flirtuje z inną? Niee... A może jednak?
- No wiesz... Spotkałem taką jedną na Diamentowym Wodospadzie i... Ja także się jej podobam, ale nie wiem czy to ta, której bym mógł oddać serce.
Czuję, że żywię do Ciebie większe uczucia niźli do niej... - oznajmił ze stoickim spokojem, no i oczywiście całkiem prawdomównie.
- Netro... Chyba podjąłem już słuszną decyzję... - gdy to oznajmił, zbliżył swój pysk ku jej pyszczkowi i musnął ją nosem.
Miał nadzieję, że wadera skojarzy o co mu chodziło. To było strasznie trudne, ale nie mógł przecież tego ciągnąć na dwa fronty, nieprawdaż?

Netra

- Serce nie sługa. Czy mogę być twoja partnerką? - spytała i odwzajemniła muśnięcie nosem. Jej policzki się zaróżowiły, a srebrne oczy wyglądały teraz jak dwie świecące gwiazdy na niebie. Wiatr przyjemnie muskał futro, nie było gorąco. Było przyjemnie. Netra chciała, aby ta chwila trwała wiecznie. Objęła Mort'a za szyję i pocałowała go.

Zed

- Myślę... Że możesz. - oznajmił, ale tylko tyle mógł odpowiedzieć, bo wadera go pocałowała. Łapy ugięły się pod jego wielkim cielskiem, a przez jego ciało przepływały liczne dreszcze.
Myślał jeszcze jednak o Xerri. Co on jej ma powiedzieć? To jest takie trudne!
Jednak podjął już chyba decyzję.

Netra

Wilczyca pocałowała wilka jeszcze kilka razy, jednak bez nacisku. To on miał zacząć, miał wybrać jedną z nich. Gdyby z całego serca zaczęła go tulić, z pewnością by ją zostawił.
- Nie wiesz czy wybrać mnie, czy inną... - powiedziała beznamiętnie. Nie mogła pozwolić, aby jakaś inna zabrała jej Mort'a. Oczywiście Netra nie była wścibska, tylko czuła, że się załamie, gdy go straci.
- Powiedz mi i jej prosto w oczy, którą kochasz bardziej. - odpowiedziała. Uśmiech na kufie nie znikał, teraz czekała na ważną odpowiedź.

Zed

Samiec czekał na to już dłuższy czas. Pora by wyjawił swoje uczucia. Nie chciał już więcej tego cisnąć w sobie. Chciał swobodnie okazywać uczucia.
- Kocham Cię - oznajmił, lekko chowając pysk w jej ciele.
Oj, Morcik się zawstydził.

Netra

- Ja Ciebie też. - odpowiedziała, a gdy się zawstydził podniosła jego pysk i ucałowała go w nosek. Chwilkę potem pocałowała samca prosto w usta. Niestety czuła się tu nieswojo i wstydliwie, dlatego też naszła ja myśl o założeniu własnego zakątka.
- Może pójdziemy do siebie? Do naszej nowe norki? - spytała się zarumieniona i z całej siły przytuliła Mort'a. Ot tak, żeby poczuł, jak ona go kocha.

Zed

No i klamka zapadła. Mort dokonał chyba słusznej decyzji. Netra była jednak tą, której może ofiarować siebie oraz własne serce.
- Myślę, że to dobry pomysł, lecz będziemy musieli się urządzić! - rzekł z fascynacją. Już na samą myśl, samczyk się ekscytował. Mieć własny dom, ukochaną u boku i idealne warunki do życia... Czego chcieć więcej?
Uśmiechnął się do wadery. Teraz pozostaje pytanie... Gdzie owa norka miałaby się znajdować?

Netra

- Chodź za mną, zaraz znajdę idealne miejsce dla nas. - powiedziała i wstała. Musnęła partnera ogonem i uśmiechnęła się. Odwróciła się, dając susa w krzaki. Wybiegła stąd. A gdyby Mort nie wiedział w którą stronę iść, najlepiej żeby poszedł za jej zapachem.

z.t
/weny brak :( /

Zed

Basior długo się nie zastanawiał. Ruszył prosto za waderą. Miał nadzieję, że miejsce, które odnajdą, będzie jak z bajki... Chyba po raz kolejny musiał zaufać sercu, choć instynkt mówił kategoryczne - NIE.
Tak to jest jak uczucia biją się z racjonalnością. Umysł wie swoje i serce swoje. Tego nic nie zmieni.
Popatrzył jeszcze w którą stronę wadera pognała i po chwili samczyk zniknął za zaroślami.

z.t

Loba

-hmmm..Czemu nie?-Loba stanęła bokiem aby Sasome mógł ją wyminąć i zacząć prowadzić. Jej gon falował a na nos spadły pierwsze krople deszczu.
-Może przejdziemy się gdzie indziej?-Loba skryła się pod drzewem-Jak chcesz to możemy dalej iść na tereny ludzkie to była tylko propozycja-Loba spojrzała się na Sasa wyczekując odpowiedzi.

Rosemarie

Jednak Ikiru coś nie zwracał na nią uwagi... Jaka szkoda, mogła być naprawdę z tego fajna zabawa! Samiczka wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się do przyjaciela.
- Muszę już iść - powiedziała spokojnie, machając wszystkimi swoimi ogonami. - Na razie - dodała, po czym odwróciła się i radosnym krokiem odbiegła.

zt.

Sasome

Sas skrzywił się przezabawnie i znów spojrzał na Lobę.
- Wiesz, ja chyba również wolę spokojniejsze miejsca. Może... Złociste Morze? Co ty na to? Albo zostańmy po prostu tutaj. - Zaproponował Lobie i usiadł. Leń wielki go dopadł, trzeba by go było stąd pogrzebaczem wyganiać. Piękne, spokojne miejsce, żarełko pod ręką... tfu, łapą!