Potok Pstrągów

Severus

Zamierzał już coś rzec, jednak zdążył jedynie podnieść brew do góry, całkowicie zbity z tropu tym ukłonem. Cholera, ukłony zarezerwowane są dla jakiś władców.. czy coś.. chociażby tak sądził.. Niemniej skinął łbem nieco zakłopotany.
- Chciałem powiedzieć - odchrząknął, wracając do tego słabego uśmiechu - Abyśmy darowali sobie przywitanie, chociaż.. zakłopotałeś mnie tym. Kłanianie się każdemu jest normalne tutaj?
Tak, lepiej spytać i się upewnić.

Zed

Mort nieco się uśmiechnął, choć uśmiech ten był krótkotrwały.
- Szanuję tu każdego i nie ważne kim jesteś, szacunek się należy. Chyba, że mi podpadniesz. - wytłumaczył samcowi o co mu chodziło z tym ukłonem. Rzecz jasna, to nie był jakiś przymus. Mort był po prostu inny.
- No więc... Co chciałeś rzec? - dodał po chwili, czekając na reakcję basiora.

Severus

- Dla wroga, nawet pokonanego, trzeba zatrzymać resztki szacunku. - mruknął pod nosem bardziej do siebie i poruszył uszkiem, wsłuchując się w niesłyszalny głos. Skinął głową nieznacznie.
- Severus jestem i sądzę, że powinieneś wiedzieć, że niewiele osób zna to imię. Ale skoro on mi kazał.. To dziwne, że Ci ufa. - wyjaśnił z miną osoby, która na serio musiała tego nie rozumieć. - Ale skoro wybrał Ciebie to coś to znaczy, hm? Może.. pływałeś po morzach?

Zed

Zacznijmy od tego, że Mort nie dla każdego wroga pałał szacunkiem. Dajmy na przykład takiego Hiretsuna Shinigami. Pffs.
- Możliwe, ale to zależy z jakim wrogiem ma się do czynienia, zresztą nie ważne. - syknął jakby sam do siebie.
Nagle przekrzywił łeb. Z kim ten Severus tam gada? I o kim w ogóle mowa jest? Ktoś wybrał Mort'a? Na co?
- Nie wiem czy jesteś szaleńcem czy też nie, ale nie wiem o kim mowa i o czym Ty w ogóle do mnie rozmawiasz. - rzekł poważnym tonem.
On nie widział nikogo prócz ich dwóch, więc...

Severus

Usiadł obok niego, całkowicie nie zważając na protesty wilka, nawet, gdyby wywiesił obok siebie wielki transparent: nie podchodzić. A tym bardziej nie siadać. Do tego machnął łapką z przekąsem.
- To oznacza, że jesteś równy na umyśle! - odparł jakże głupio, choć z błyskiem w oczach. - Widzisz ten amulecik?
Złapał delikatnie kluczyk za końcówkę, odciągając go nieco od siebie, choć łapa zaczęła mu wtedy drżeć o wiele bardziej niż wcześnie. Strach przed stratą amuletu. Jak idiotycznie.
- To.. właściwie nie jest amulet.. - nagle rzekł dziwnym tonem.

Zed

Mort przypatrzył się przedmiotowi, ale wyglądał jak zwykły, poczciwy, normalny amulecik. Nic szczególnego. Jednak Mort nie wiedział tego, iż ten domniemany "normalny amulecik" został nasycony duszą krakena, który to gadał coś do Sev'a. Tylko czego to coś chce od Mort'a?
Poruszył się niespokojnie i spojrzał na facjatę samca.
- I co w związku z tym amuletem? Albo i nie amuletem? - zapytał najwidoczniej ciekawy tegoż przedmiotu.

Severus

- Właśnie sam nie wiem. - oklapł z smutną miną. - Widzisz, istotka, która została zamknięta w owym przedmiocie jest Tobą zainteresowana i wierz mi, zmusza mnie do rozmowy z Tobą.
Umilkł, popadając w zamyślenie. Jak na razie kraken milczał, słuchając ich uważnie, choć Sev mógłby przysiąc, że czuł jak jego macki powoli plączą się obok jego łap, uważnie go obserwując, nawet z pewnym sensem miłości.

Berenika

Nagle truchtem zjawiła się tu Ber, podśpiewując sobie cicho. Rozejrzała się i niemal natychmiast jej oczy skierowały się w stronę znajomej postaci. Podbiegła bliżej.
- Witam panów. - Przywitała się, uśmiechając się szeroko. Bardziej jednak jej słowa były skierowane do Sev'a - to jego znała spośród tej dwójki. Usiadła i rozejrzała się znów. Pamiętała to miejsce. Była tu kilka razy. Na pewno.

Severus

- O, Ber! - przywitanie się, o ile to było przywitanie się, było o tyle przepełnione zaskoczeniem, co samiec zaczął szamotać się z amuletem, jakby próbując ukryć go w swojej sierści. Nie, szczególnie Berenika nie mogła go dotykać. Nie. Mogła.*
- Zgubiłaś mój trop? - spytał i wyszczerzył się niczym rozrabiający dzieciak. Cała powaga z jaką gadał z Mortem wyparowała. Na ten czas. Lekki błysk w oku pozostał.

*Widmowy Amulet - podpis - klik - opis.

Berenika

- Huh, pobłądziłam trochę, ale w końcu natrafiłam na Twój trop. - Odpowiedziała jedynie. Spojrzała na wodę. Była... cóż, ciekawa. A może nie? Może to tylko złudzenie? Samica znów spojrzała na Sev'a.
- Nietrudno jest rozpoznać Twój trop i zapach. - Dodała. W odszukaniu Sev'a raczej kierowała się węchem niż świadomością, że mógł pójść nad morze.

Severus

- Pewnie śmierdzę jak ryba. - zawyrokował pod nosem z miną topielca. Czarny humorek, yeah. Zmarszczył nosek na wzmiankę o stracie tropu. Pędził jak cholera, ciekawe, jak jeszcze ogona nie zgubił. Albo może zgubił. Zerknął jakby co na ogonek. Kita, krótka, ale nadal była. Potrząsnął łbem, próbując odgonić zmęczenie.
- Się nabiegałem troszkę.. Przepraszam, że tak wypadłem. - przyznał po chwili namysłu, przekrzywiając rogaty łeb.

Berenika

- Nie szkodzi. Nie czuj się winny. - Odpowiedziała - To moja wina, taka gapa ze mnie. Zwolniłam na chwilę, bo chciałam zapolować na królika, niestety ten mnie prawie natychmiast zauważył.
Tak, prawda, strata tropu była bardziej winą Ber. Też się nabiegała trochę za zwierzęciem i potknęła kilka razy. Ale teraz nie miała zeza - była z tego powodu bardzo szczęśliwa. Widziała Sev'a normalnie, wyraźnie. Bardzo wyraźnie. Ale był oczoj... to znaczy, jaskrawy.

Severus

MAM DLA CIEBIE CUDNĄ POSTAĆ *U*

- Taaak, ale powinienem na Ciebie poczekać, cokolwiek Ci powiedzieć, a nie wypaść jak ryba z sieci i uciec. - rzekł, zerkając na Morta. Chyba sobie przysnął, zresztą Sevowi sen też przydałby się sen. Amulet dziwnie mu ciążył, także wilk z przyjemnością wstał i się przeciągnął.
- Mogę nałapać parę ryb, potem się zbierzemy może z powrotem? (do legowiska xD) - spytał, oblizując pysk. Nie miał ochoty moczyć łapek, jednak musiał jej czymś wynagrodzić tę gonitwę. I ucieczkę królika.

Berenika

JAKĄ? :D

- Hm, nie zaszkodzi. Z resztą, pomogę Ci. - Odpowiedziała i z uśmiechem zabrała się do pracy. Dała radę złapać dwie ryby, które były bliżej brzegu. Czatowała na więcej, co jakiś czas spoglądając na Sev'a. Końcówka jej ogona poruszała się powoli. Pełna skupienia obserwowała toń. Ciemną, ciekawą toń. Taką zwyczajną wodę pełną smacznych ryb.

Severus

[link widoczny dla zalogowanych]

Miał ochotę wymamrotać, że może połapie też za niego, ale przy tej okazji mógł nieco obmyć łapę z zaległej krwi. Przysiadł więc i po złapaniu (nie mam siły opisywać, lenia mam) również dwóch rybek odlazł trochę dalej po czym przepłukał lewą łapkę. Tą którą sam sobie zmiażdżył. Nie wyglądała tak źle, chociaż palce były nieco napuchnięte i krzywe. Zagoi się. Wrócił więc do Bereniki, zerkając co jakiś czas na amulet. Miał skłonność do gubienia rzeczy. Ale tej musi pilnować. Musi.

Berenika

Postać rzeczywiście cudna. ;3 Ale nie chcę Ber zmieniać znów ava.

Ber wstała i spojrzała na Sev'a miażdżąc jeszcze żywe ryby przednimi łapami. Po prostu na nich stawała i przyciskała jak najmocniej do ziemi. Efekt nie był, cóż, zbyt ciekawy, ponieważ zazwyczaj gdzieś wylatywały flaki tejże istotki. Ale przynajmniej "wyzionęła ducha", jeśli tak się mówi.
- Huh, pstrągi są dobre. - Szepnęła i usiadła. Spojrzała w niebo. Takie ciemne, ładne, czyste.

Severus

Spoczko x3

Zmarszczył nosek, nie patrząc na jej łapki. Zamierzał odpowiedzieć, jednak ziewnął wpierw, mrużąc oczka. Jak tak dalej pójdzie to zaśnie na stojąco. Podlazł do swoich ogłuszonych rybek po czym dokończył je, przegryzając im łby. Na większą kreatywność się nie zdobył.
- Spaaaać.. - mruknął i znów ziewnął.

Berenika

Ber również odgryzła głowy rybom.
- Aż tak chcesz spać? Nie lepiej w ciepłym pomieszczeniu? Pośpisz sobie u mnie w norze. - "A ja wykorzystując ten czas gdy będę miała Ciebie chwilowo z głowy posprzątam dom", pomyślałaby sobie, ale nie, zamiast tego przyszło jej na myśl to: "A ja wykorzystując Twój czas snu ogarnę dom, bo dużo w nim nieopanowanego chaosu". Zastrzygła uchem i wzięła ryby do pyska.

Severus

- Planowałem tam wrócić.. - odchrząknął z naciskiem. - Próbowałem, ale trochę pogubiłem drogę.
Zamrugał oczkami, próbując odegnać zmęczenie, zaś userka męczyła się z wypoceniem kolejnych zdań, bo ni ma weny i tez idzie spać. Za chwilę. Może jeszcze skyrim.. Machnął kitą, biorąc ryby~
- Profffaaać. - wyszczękał. c:

Berenika

Ber kiwnęła głową i zaczęła iść w stronę domu. Huh, Sev musiał być naprawdę zmęczony. Ciekawy tylko po czym... a z resztą, nie ważne. Zaczęła znów coś podśpiewywać. Co jakiś czas oglądała się za siebie pilnując, by różowy wilk za nią nadążał. I w ten sposób powoli zaczęła opuszczać to miejsce.

z.t.