Potok Pstrągów

Severus

Różowiec pełzł za nią, co jakiś czas oglądając się za siebie i zerkając na swoją szyję, a raczej próbował, bo ryby mu przeszkadzały. Czuł jednak miarowe teraz, ciuchutkie pulsowanie amuletu. Jest z nim. To dobrze. Poczuł się pewniej i również szybciej ruszył za Bereniką.

/zt.

Zed

Mort także długo tu nie zabawił. Chociaż kimnął się na dobre paręnaście godzin, to dobrze mu to zrobiło. Teraz był całkowicie wypoczęty, zwarty i gotowy, ale na co...? Na kolejne etapy życiowe.
Ruszył powolnym, acz zdecydowanym krokiem przed siebie.

z.t

Karmel

Karmelek przybył nad ten wodospad bez określonego powodu... Nie wiedział, co tu właściwie robi... Czemu wszystkie jego wejścia tak wyglądają?

Może tak dla odmiany - przybył tu, by nałapać ryb. Niestety nikt wilczkowi nie powiedział, że zimą ryb nie ma. Usiadł nad brzegiem, po czym wbił wzrok w przejrzystą taflę wody. Czekał, aż coś nadpłynie, a następnie uderzeniem łapy wyrzucał to na brzeg.
Co złowił w ten ciekawy sposób? Już wyliczam: śniętą żabę, dwa małe kawałki kry i jeden duży, patyki sztuk osiem i mnóstwo nadgniłych liści.

Xerri

Samica weszła tutaj dla odmiany wesołym krokiem. Miała dużo problemów na głowie, ale nie dała sobie po tego poznać. Wilczyca podeszła do brzegu i usiadła. Usiadła koło dojrzewającego niebieskiego samca. Uśmiechnęła się do niego i spojrzała w jego oczy.

Karmel

/Karmelek jest szary z białą grzywą i limonkowymi oczami./

Wilczek natychmiast porzucił dotychczasowe zajęcie.
- Witam. - odezwał się grzecznie - Jestem Karmel.
Odwzajemnił spojrzenie, przyglądając się waderze swoimi jasnymi oczkami. Był ciekawy, co taka ładna wilczyca robi w takim mokrym miejscu.

Xerri

Wilczyca uśmiechnęła się szerzej i odpowiedziała:
- Hej. Jestem Xerri. Wojowniczka watahy Nocy. -to będzie chyba jej nawyk, że zawsze będzie się przedstawiała w ten sposób (xD). Siedząc na mokrej ziemi otuliła się swoim długim, puszystym ogonem. Puściła oczko do dojrzewającego i czekała na dalszy ciąg rozmowy.

Karmel

- Łał... - powiedział Karmel - A ja jestem synem Bety Wiatru, Assire'go.
Także się pochwalił. Bo niby czemu nie?
Uśmiechnął się do wilczycy. Xerri... Ładne imię. I właścicielka też ładna.
- Jak to jest być wojowniczką? - zapytał z podziwem.

Xerri

Samica zaśmiała się wdzięcznie i uśmiechnęła do pytającego dojrzewającego (rym xD). Gdy usłyszała jego pytanie uśmiechnęła się i powiedziała:
- Mój "siostrzeniec" Alastair, o to samo mnie pytał. Jesteście bardzo podobni. Jak to jest być wojownikiem? Hmmm... Odczuwasz w sercu wielką dumę, że możesz bronić watahy i służyć alfie. Ale nie mówmy już o tym!
Położyła się na ziemi i czekała na dalsze pytania.

Karmel

- Kurczę, musisz być bardzo szczęśliwa. - rzekł z namysłem.
Trzeba przyznać, że Xerri zrobiła na szczeniaku duże wrażenie. Niestety tak wspaniała utalentowana wilczyca na pewno... Karmel nie dokończył tej myśli, jednak userka wie, że dalej brzmiałaby "...nie zainteresuje się mną".

Xerri

Samica spojrzała w oczy samca i powiedziała:
- Ty taki jakiś przygnębiony jesteś, prawda? Co cię trapi? Pomogę ci... -mówiła spokojnie i z opanowaniem. Szkoda, że nie umiała czytać w myślach. Wiedziałaby o czym myśli Karmel i nie musiałaby się tak zamartwiać.

Karmel

Coś go trapi? Raczej nie... Karmelek nie mógł sobie przypomnieć, czemu miałby być przygnębiony. Raczej nie miał większych kłopotów... A może reakcja wilczycy była spowodowana jego poprzednimi słowami? W takim razie mogłaby się czegoś domyślić! Szczeniak nie mógł do tego dopuścić. Co może być wiarygodnym powodem jego smutku?
W tym momencie wzrok szczeniaka padł na wyłowione z wody rzeczy (oprócz żaby, która zdążyła się obudzić i uciec). Doznał olśnienia.
- Trochę jestem głodny... Nic nie udało mi się złowić, a ostatnie oszczędności wydałem niedawno na Sake Jakieśtam.

Xerri

Samica uśmiechnęła się i powiedziała:
- Zaraz ci coś wyłowie! -
Po czym chwilę nieruchomo wpatrywała się w tafle wody. Po chwili powoli bezszelestnie uniosła łapę i czekała. Gdy ujrzała delikatny ruch wody, od razu wbiła łapę w wodę. Po chwili wyciągnęła z wody pokaźnych rozmiarów pstrąga. Powtórzyła czynność kilka razy. Wszystkie zdobycze dała Karmelowi.

Karmel

/skąd wzięłaś ryby zimą? /

Karmel spojrzał z podziwem na wojowniczke. Złapała tyyle ryb! Szczeniak zabrał się do ich pochłaniania, co chwilę zerkając na Xerri. Musi jej się jakoś zrewanżować. Może jak zdobędzie fundusze zabierze ją do restauracji na kolację? Zaraz, przecież wcale ich nie potrzebuje! Ma dożywotnie 100-procentowy rabat na wszystkie alkohole.

Xerri

Samica z uśmiechem patrzyła jak mały pożera swój posiłek. Sama zadowoliła się jednym małym pstrągiem. To jej teraz wystarczało.
- Karmel... Masz może rodzinę? Partnerkę lub dziewczynę? -zapytała po chwili. Nie chciała być wścibska. Zapytała z uprzejmości i chciała rozruszać jakoś ich rozmowę.

Karmel

- Rodziców, których gdzieś wcięło - oznajmił - I siostrę. Z nią podobnie. Nie mam ani partnerki, ani dziewczyny.
Z zadowolonym uśmiechem pochłonął ostatniego pstrąga. Lubił ryby. A pstrągi to już w szczególności.
Na chwilę zastanowił się, po czym zdecydował, że to może być jedyna okazja.
- A ty? Rodzina, partner? - zapytał, starając się nadać swojemu głosowi możliwie obojętne brzmienie.

Xerri

Samica "schowała smutek do kieszeni" i odpowiedziała z powagą:
- Partnera straciłam... Nie chciał ze mną być. Nie chce o nim mówić. A rodzina odeszła... Matka mojego partnera Elena odeszła z krainy. Ojczym mojego partnera uciekł z inną. A jego siostry odeszły razem z nim.
Samica otuliła się ogonem.

Karmel

/brak weny/

Elena? To imię coś Karmelkowi mówiło. Czy to nie była ta ruda wilczyca, która walczyła z ognistym lisem? Alfa Watahy Ognia? Kiedyś szczeniak miał okazję ją poznać, dawno, dawno temu.
Ponownie skupił się na wypowiedzi Xerri. Była sama... Smutne.
- A Alastair? - zapytał zaskoczony, że wadera go nie wymieniła.

Shaine

- Ildefons! Ildefons! - Przyszła tu Shaine, wymachując łbem na boki. Wciągnęła świeże powietrze, które zapewne dawało się we znaki początkami wiosny, aczkolwiek mróz wciąż atakował całe ciało. Łapała rzadkie promienie słoneczne, odliczała krople wody w kałużach, przypatrując się plamom błota na mokrych łapach. Podeszła do wody, dotykając z lekka przymrożonej wody, na której powstała pierwsza oznaka mrozu - zwany przez nią ,,sorbet na wodzie". Wymyła łapy, a brudna woda odpłynęła daleko z silną falą. Luty, południe, mróz. Jedna z najmniej korzystnych do polowania na zwierzęta lądowe pora w całym roku.
- Lód rzeki więzi, Miała być wiosna, a zima – „Za wcześnie"... - Powiedziała z grymasem na twarzy. W swojej młodzieńczej, rześkiej energii weszła do wody, rozbijając kruche, cieniutkie płatki lodu.

Xerri

Samica mrugnęła do samca i powiedziała:
- On jest moim... takim jakby siostrzeńcem. Po prostu bardzo się do mnie przywiązał i jest dla mnie jak rodzina.
Wilczyca delikatnie wyszczerzyła kły gdy biała wilczyca pływała w wodzie niedaleko nich. Zawsze ktoś jej musi przerwać!

Karmel

Karmel zerknął na Shaine. Czy ona go śledzi? Gdzie by nie poszedł ona też natychmiast się tam pojawiała. To podejrzane...
- Czyli tak jakby rodzina. - stwierdził - wychodzi na to samo.
Jeszcze raz zmierzył podejrzliwym wzrokiem koleżankę. Lubił ją, ale to już chyba lekka przesada.