Romantyczny Wodospad

Assire

Uśmiechnął się do niej i podziwiał jej skrzydła.
- Fajnie jest tak wbić się w powietrze i szybować po niebie? Widzieć wszystkich z góry? Czuć górny wiatr we sierści? - pytał patrząc w niebo i marząc. Zamachał gwałtownie ogonem. Zastrzygł uszyma by usłyszeć ten wspaniały śpiew wiatru. Machał już wolniej swoim chudym, długim, czarnym ogonem.

Karenaj

- Tak, cudownie - rozmarzyła się i ona, przybliżając nieco do wilka. Była blisko. Za blisko. Cofnęła się, jakby przestraszona. - Wybacz, ale chyba muszę już iść, przygotować się do obrady. - Zaczęła się cofać, czekając na reakcję wilka, nieco speszona.

Assire

Uśmiechnął się gdy ta się przybliżyła i podniósł głowę.
- Czekaj pójdę z tobą - oznajmił i stanął tak, jakby miał pobiec zaraz sprintem, lecz nie. Chciał iść równo z tą waderą. Zamachał ogonem, a jego ślepia zalśniły.
- Idziemy? - zapytał patrząc na Karenaj.

Karenaj

Wilczyca była przez chwilę zmieszana, jednak zaraz jej oczy zalśniły szaleńczo.
- Lecimy! - wykrzyknęła i wybiła się z ziemi. Jednak nie, nie myślała o tym, by Go tam zostawić, czy oczekiwać, że poleci za nią. Przez chwilę leciała przed siebie, by potem zawrócić, robiąc wielki okrąg. W końcu obniżyła się pod ostrym kątem, przyśpieszając niesamowicie, i krzycząc "Wskakuj!".

Assire

Podziwiał jej lot marząc o tym kiedy on tak będzie latać. Po jej krzyku on nie wiedział czy ma wskoczyć. Przecież jest ciężki, ale posłuchał jej i wskoczył.
- Obym nie był za ciężki - oznajmił szeptem. Trzymał się jej by nie wypaść, a głowę miał podniesioną. No tak było pięknie tak latać.

Karenaj

Stęknęła cicho, gdy poczuła ciężkie ciało na sobie. Ale! Ją noszono, ona też może! Specjalnie wzięła rozpęd wcześniej, więc nie ma co narzekać. Wzniosła się do góry, by po chwili mknąć wysoko po nieboskłonie.

[z/t - oboje]

Tod

Sandsea przybył w to miejsce, nieco znużony. Ale... Musiał naprawdę opuścić Violettę? Szkoda mu było... No cóż. Przecież ona mogłaby się jeszcze zmienić. Spojrzał na opadającą wodę. Niby dlaczego ten wodospad nazywał się romantyczny? Zero romantyzmu. I ciekawe kogo jeszcze spotka...

Stille

Annas przyszła tu z byle jakiego powodu. Położyła się na kamieniu i zaczęła wymachiwać energicznie ogonem. Spojrzała na Sandsee. Potem napiła się wody. Chciała z kimś pogadać.

Tod

[Annas, Avatarnio Podpisarnia Vane - Sprawdź tam.]

Sandsea wyczuł znajomy zapach. Tak, to była o n a . Podszedł do niej. - Witaj, Annas. - Powiedział. No i Ann pewnie też nie miała z kim pogadać... Przynajmniej on miał taką nadzieję. Westchnął cicho, acz nie żałośnie.

[Brak veny]

Stille

Annas wyczuła, że Sandsea jest szczeniakiem Shazzy i zrobiła kilka kroków w tył.
- Ja Cię nie znam. - powiedziała, kładąc uszy. Po chwili uśmiechnęła się do niego. Musiała mieć chwilę spokoju.
- Y-y cześć. - odpowiedziała.

Tod

Sand przekrzywił śmiesznie łeb. - Oczywiście, że mnie znasz. No cześć. - Odpowiedział jej, ze szczerym uśmiechem na kufie. W końcu ktoś godny, do porozmawiania z nim. Ach, może nie okazywał tego Annas, ale ją lubił. Miała bardzo ładne imię... Choć i była sama ładna i... Zgrabna.

Stille

Annas zaśmiała się lekko.
- Ile razy będziemy się witać? - powiedziała z uśmieszkiem wiecznym na pysku.
- Co porobimy? - zapytała się, gdy tu nagle wpłynęła jej do łba super zabawa. Pisanka zaczęła się kręcić w kółko. Sandsea była fajny. Taki fajny, że wadera zaczęła się nim interesować, lecz wątpię czy się zakochała.

Haruki

Fioletowy przybiegł nad wodospad i od razu zabrakło mu tchu.
- Wow...- powiedział do siebie. Zobaczył jakąś waderę. Chciał podejść i się przywitać lecz trochę się bał.

Stille

Annas wyczuła nowego i podeszła do niego z gracją.
- Cześć. Jestem Annas. - uśmiechnęła się i spojrzała na niego. Był fioletowy i to właśnie An lubiła. Pomachała wesoło ogonem, po czym usiadła.

Haruki

Wyszczerzył się do niej, również usiadł.
- Jestem Haruki... lub Haruś ...jak kto chce - machnął ogonkiem. Wadera była cała kolorowa, a on właśnie lubił takie kolorki.

Stille

Annas spodobało się jego imię.
- A ja albo Ananas albo Pisanka. - zaśmiała się. Co by tu mogła jeszcze porobić? Może Haruki coś zaproponuje?

Haruki

Uśmiechnął się do niej.
- No więc pisanko może pójdziemy pojeść żelki lub pownierwiać kogoś ? - spojrzał na nią. Podobała mu się.

Stille

Annas ożyła. Zaczęła szaleć.
- Mwhahahhaa robimy akcję "Potworo żelki". Najpierw pozjadamy nad przepaścią żelki a po uczcie po wnerwiamy kogoś, co? - zapytała go, machając szalenie ogonem. Gdy tak nim wywijała, dotknął on ogona Harusia. Wadera była gotowa do wymarszu na Misję, na śmierć żelków i życie ich zjadaczy. Po chwili kiwnęła łebkiem do samca na znak, że biegnie na przepaść. Zniknęła za drzewami.

z.t

Haruki

Zaczął się śmiać z jej wybryków. Uśmiechnął się, poczuł jak ona japie go za ogon, zaczął iść za nią. Pobiegł.

z.t

Tod

O nie! Annas wyszła. Z Violettą było nieco inaczej... Przestała się nieco ruszać. Zwiesił łeb i westchnął cicho. Zaczął biec tropem Annas. Miał nadzieję, iż ją szybko dogoni. Chciał jej coś powiedzieć. Ale nie zdążył. Powoli opuszczał to meisjce. W końcu już całkowicie zniknął.

zt.