Śnieżny Wodospad

Shade

- Nieco później. Jak małe będą już jadły mięso, nie zostawię ich, muszą pić mleko matki. - westchnęłam cicho. - Zostawię je pod opieką kogoś odpowiedzialnego.

Rook

- A twój partner? - spytał, z nutą rozpaczy w głosie. - Wkońcu on może się nie zgodzić. Często tak jest. - dodał jeszcze smutniejszym tonem. Wspomnienia które wydażył się kilka dni temu go dręczyły.

Shade

- On jest szkolony na wojownika. Zgodzi się, wezmę go ze sobą, na pewno samej mnie nie puści. - uśmiechnęłam się do smoka lekko.

Rook

- Wiesz mieszanie w to wilków z innych rodów to nie zbyt dobry pomysł. - powiedział, skrobiąc pazurem w skale.

Shade

Zasmiałam się. - Ja nie jestem z watahy śniegu. Nie mam znaku tej watahy. Jestem od nocy. - uśmiechnęłam się do niego. - Z resztą nie ma opcji, żebym nie wzięła tam tych najwazniejszych dla mnie. Oni mnie nie puszczą.

Rook

- 'Innych rodów' czyli innych watach niż tamtejsze. - powiedział z westchnięciem. Czyż mówił tak niezrozumiale? Zeskoczył ze skał na ziemię. Zbrzydła mu woda.

Shade

- Wiem co masz na myśli. - powiedziałam cicho. - Dlatego mówie, że moi bliscy mnie nie zostawią.

Rook

- To źle. Nie będą mogli przejść przez barierę. Widzisz, tam magia posunęła się za daleko. - powiedział na koniec kłapiąc kłami.

Shade

- Akio i Hypnos. Są w tej krainie, oni należą do tej watahy. Należeli. Moi bracia. - powiedziałam cicho siląc się na uśmiech.

Rook

- ale twój partner nie będzie mógł przejść. rozpoznaję woń tego klanu na twoim futrze. drugi po Torze. niecierpię tych klanów. - mruknął.

Shade

- A zdawałoby się, ze już przesiąknęłam wonią watahy nocy. - uśmiechnęłam się. - Smtih jest z klanu Tora... Tak mi sie zdaje. Chyba, że nie...

Rook

- Sądziłem że on jest z tego drugiego. Mniejsza, ważne że mój klan jest wrogo do niego nastawiony. Mhm. - zamruczał na koniec, zamyślając się.

Shade

- Nie wiem. Zobaczymy jak to będzie. - mruknęłam cicho. Położyłam się wygodnie. - Wiesz co, jak Ty chciałbyś to załatwić?

Rook

- Zniszczyć tą krainę. Gdyby wszystkie smoki zaczęły ją palić to by może się udało. Tamtejsze wilki nie mogą wyjść poza barierę. Spaliłby się. - powiedział.

Shade

- Głupia bariera. - mruknęłam cicho. - Gdzie masz swoje legowisko? - spytałam spoglądajać na niego. - Teraz muszę udać się do siebie, jak wszystko jakoś się ułoży pojawię się u Ciebie i dopracujemy szczegóły.

Rook

- Jestem tylko przelotem. Zagwiżdż a zapewne przylecę. - w tej chwili rozłożył skrzydła i odbił się od ziemi. Nieznośny gwizd znów rozdarł uszy a smok odleciał.

nmg

Shade

- Dobrze. - powiedziałam cicho i uśmiechnęłam się. Wybieglam stąd udając się do swojego legowiska.

Arya.

Ciemnoszara wilczyca stąpała wolno po zimnej jak lód glebie. Rozejrzała się dokoła, nikogo nie było. Usiadła z gracją na ziemi wpatrując się gdzieś przed siebie.

Abaddon

Wkroczył na ten teren powolnym, zdawałoby się ciężkim krokiem. Przystanął w oddali i spojrzał na potężny wodospad i śnieżnobiałe skały o gładkiej powierzchni, a na jego pysku wykwitł delikatny, ledwie zauważalny uśmiech. Jego myśli zupełnie ogarnęły związane z tym miejscem wspomnienia z dzieciństwa. Jako szczenię był taki beztroski... z wielką chęcią powróciłby do takiego stanu.

Arya.

Siedziała wciąż wpatrzona w jakiś tajemniczy punkt. Jej życie uległo nagłej zmianie w sekundzie. Teraz tak wiele pytań nasuwało się jej na myśl. Była już dorosłą wilczycą, jednak nie potrafiła sobie wytłumaczyć dlaczego...