Śnieżny Wodospad

Hiretsuna Shinigami

Wstałem pokazując swoje bursztynowe ślepia.Jedno zaświeciło na krwisty czerwień.
Uśmiechnołem się do niego łobuziersko-Naprawdę?Nie zauważyłem-powiedziałem a moje pazury wbiły się w podłoże,a kły wystawione nawet gdy miałem zamkniętą paszczę wystawały całe z pyska.

Alerth

Podniosła się i podeszła do nich. No. no.. zapowiada się ciekawie, ale lepiej nie. Alert nie chce być świadkiem walki. Dziś nie ma ochoty, ale gdyby miała D.... Uśmiechnęła się. Przecież on nadal tam jest. Tylko tyle, że spał.

Assire

Assire czuł się dziwnie. Jego dusza chciała śmierci tego wilka. Widocznie Assire wpadł w furię. Jego uśmiech był śmiertelny i szeroki. Spojrzał na Arleth i się uśmiechnął, a następnie podszedł bliżej do wilka. - Taki twardy jesteś - powiedział innym głosem. Jego lewe oko stały miało inny kolor, a prawe od ostatniego wypadku było martwe.

Helmi

- O... ojej - taka była cała reakcja Helmi na nagłe pojawienie się ciemnego wilka i wilczycy o żółtych i niebieskich barwach sierści. Za to gdy nad wodospad przybył dobrze jej znajomy czarny wilk i gdy mała zauważyła, że ma on złe zamiary, wstała i bez namysłu zbliżyła się do niego na odległość zaledwie kilku jej drobnych kroczków.
- Raven...? - pisnęła swym dziecięcym głosikiem. - Dlaczego jesteś taki niemiły dla tamtego pana?

Hiretsuna Shinigami

Spojrzałem na wilka,moje dotąt lewe bursztynowe ślepie zmieniło ubarwienie na krwisto czerwony,uśmiechnołem się do niego cwaniacko-No jestem-warknołem nie swoim głosem.Moje futro tak jakby stało się ciemniejsze.Tak chciałem zabić tego wilka,skoczyć na niego w tej chwili lecz przerwał mi jakiś głosik-O witaj Helmi.
A dlaczego?Bo myśli że jest silniejszy-powiedziałem z uśmiechem do małej.Tak lubiłem ją i to bardzo.

Helmi

Podlazła jeszcze bliżej Ravena i usiadła, wpatrując się w niego z uwagą. Nie rozumiała, czemu wilki tak lubią rozwiązywać problemy za pomocą przemocy i dlaczego siła fizyczna jest tak istotna dla basiorów.
- Ale po co? - zapytała. Helmi uważała Ravena za bardzo inteligentnego wilka i oczekiwała, że może wreszcie on udzieli jej mądrej odpowiedzi. Nieraz już pytała innych, dlaczego uważają walkę za najlepsze rozwiązanie konfliktu i jeszcze nigdy nie otrzymała satysfakcjonującej odpowiedzi.

Hiretsuna Shinigami

Ponieważ takim jak on powinno sie dać wycisk-powiedziałem z uśmiechem, poprawiłem kapelusz.Tak rozmawiałem z małą,bursztynowym okiem wpatrywałem się w małą a krwistoczerwone śledziło każdy ruch samca.

Helmi

- Ale dlaczego? Czy wszystko w wilczym świecie musi sprowadzać się do rozwiązań siłowych? Do krzywdzenia słabszych? Robienie krzywdy innym nie jest dobre - powiedziała, a jej głosik się zatrząsł. Przez całe życie wpajano jej, że bicie innych do niczego dobrego nie prowadzi, a w tej krainie ciągle spotykała się z przemocą.

Hiretsuna Shinigami

Ponieważ życie jest brutalne,od co-powiedziałem dalej spoglądając na samca.Położyłem łeb na łapach lecz dalej byłem czujny.Tak ktoś taki jak Helmi zawsze mnie uspokoi i przerwie chwile w którym zamierzam wgryźć się w krtań przeciwnika.

Helmi

Westchnęła, a jej czarne uszka oklapły nieco, zdradzając pogorszenie się samopoczucia małej.
- Ale ono przecież nie musi być brutalne, jeśli tego nie chcemy. To my stwarzamy życie brutalnym - powiedziała. - Jedynie my mamy wpływ na to, co w naszym życiu się wydarzy.

Assire

Assire prychnął. - Taki cwaniak - powiedział. Spojrzał mu w oczy. Assire niczego się nie bał. - To tobie trzeba dać wycisk - rzekł z uśmiechem śmierci. Z chęcią go zabije. Spojrzał na małą wilczycę. Ona chyba go lubiła. - Dla tej małej nie zabiję cię - powiedział i odwrócił głowę. Podszedł do Arleth i ją lizną. Potem znikł. Rozpłynął się w cieniu.

zt.

Hiretsuna Shinigami

Cwaniaczek.Dla tej małej nie zabije cie-przedżeźniłem go,splunołem w miejsce tam gdziewilk się przed chwilą znajdował-Pożałujesz,kiedyś spotkamy się na arenie walk,tam cię zabije-krzyknołem w jego strone.Spojrzałem na małą-Prawda ale coż,życie czasem daje po łapach-powiedziałem do niej.

Sabrina

Sabrina,a właściwie jej sylwetka wyłoniła się z gracją z za paproci muskając ich delikatnie końcówką ogona.Nie dało się opiać wyrazu jej pyska szła wolnym krokiem z lekko zwieszoną głowa w dół,wpatrując się obojętnie w swoje łapy.Przystaneła dopiero w pół drogi nie daleko wodospadu.Wykrzwiła pyszczek w grymas i spojrzała na zebranych kętem oka.

Idalia

Czarnowłosa wadera wyłoniła się z pobliskich zarośli. Szła ku wodospadowi raźnym, ale niezbyt szybkim krokiem. Jej chód był delikatny, niby przyczajony, lecz niepozbawionym gracji krokiem. W pewnym momencie przystanęła gwałtownie, by zlustrować otoczenie krótkim, acz uważnym spojrzeniem niby to pustych, złotawych oczu.

Sabrina

Wilczyca obróciła głowę w stronę nowoprzybyłej wadery.Uśmiechneła się lekko,chociaż ten niby uśmieszek bardziej przypominał wielki grymas.Nie dało się ukryć.Sabrina miała zły humor.Ogon rytmicznie uderzał o ziemię a jego końcówka co minutkę poruszała sie leniwie.

Idalia

Zerknąwszy na zebranych, słabo uśmiechnęła się pod nosem i ponownie ruszyła ku wodzie. Gdy już doń dotarła, przespacerowała się wzdłuż rzecznego koryta, by znaleźć fragment, w którym prąd wodny jest słaby, a co za ty idzie, picie w tym miejscu wody przyjemne. Wreszcie zatrzymała się i zajęła powolnym chłeptaniem.

Kinnojo

Po śliskich skałkach zręcznie skakał potężny basior. Mimo iż powolnie i ociężale, jakby bez wysiłku. Pazury co jakiś czas kruszyły skały, kurczowo się w nie wbijając. Gdy Kin w końcu dotarł na brzeg, od razu rozpoznał zapach dobrze znanej mu samicy. Odwrócił wzrok, który tak czy tak przykrywały gęste, czarne kosmyki. Czyżby Miyoshi była wróżką? Nic mu o tym nie wiadomo. Machnął leniwie ogonem i ruszył wzdłuż rzeki. Gdy był już kilka metrów od siedliska wilków, usiadł i wbił wzrok lazurowych oczu w płynącą wodę. "I co teraz?" to pytanie niezmiennie podsuwało mu sumienie. "Pożyjemy, zobaczymy" mruknął w duchu, cicho w odpowiedzi.

Sabrina

Sabrina poruszyła się nerwowo i wstała leniwie.Obróciła się do wyjścia i ruszyła wolnym krokiem,rytmicznie obracajac ogonem.Lepiej znależdż sobie ciche spokojne miejsce,bez tłuwmów.Po chwili jej sylwetka znikneła w paprociach.

z/t

Eshe

Znowu przywlekło ją nad wodospad. Najładniejsze i najmilsze miejsce. Położyła się na trawie nic nie mówiąc. -No.. atakować wilczyce nożami, amatorszczyzna.- pomyślała i głośno prychnęła. Ona by zaatakowała cyrklem robi ładne kuj kuj i cyrkle są ładne. To dopiero nie jest amatorszczyzna no nie? Ehh.. szalone pomysły Esh.

Kinnojo

Kinnojo kątem oka popatrzał za Sabriną. Westchnął ciężko w duchu, lecz zaraz do jego nosa dobiegła druga znajoma woń. Wstał i nieco żywiej podszedł do Esh. - Konnichiwa Eshe-chan - kąciki jego ust podniosły się lekko, leciutko, prawie niezauważalnie. Odgarnął jednym ruchem grzywkę z oczu, która mimo wszystko utrudniała mu widoczność japonki.