Tęczowy wodospad

Scarlett

-Dobrze. Może spróbujemy zakradnąć się na spotkanie Wody? Możemy dowiedzieć sie czegoś ciekawego.-zaproponowała Scarlett.-Ewentualnie na spotkanie Wiatru. Może nam się przydać.

Tod

Sandsea przecząco kiwnął łbem. Szybko pociągnął Scar za łapę i zaciągnął ją dalej. - Tak. Wybieraj. Tylko musimy uważać na wiatr. - Szepnął jej na ucho tak cicho, że ona by to ledwie dosłyszała. Nieco się denerwował przed zakradnięciem się. Trzeba się przebrać za krzaki, wcześniej robiąc kompiel błotną. Jednak trzeba również poruszać się bezszelestnie.

Scarlett

-To chodźmy na obradę Wody. Przygotuj się.-Scar uśmiechnęła się do niego i dodała jeszcze bardziej ściszając głos.-Ale pamiętaj: Jeśli nas przyłapią, ty jesteś Ronaldo, a ja Serafina.-Scarlett jeszcze bardziej się uśmiechnęła i pobiegła na obradę wody.

zt.

Tod

Sandsea szybko pobiegł za Scar. Denerwował się. skinął jej wcześniej łbem i biegł w jej tempie. Pierwsze wyzwanie. Miał nadzieję, że nie przyłapią ich. To by było coś okropnego. Biegli w dobrą strońe, w stronę watah wody. Wiatr powiewał lekki i nie miał zamiaru zmienić kierunku, wiejąc wilkom w pyski.

zt.

Debra

Debra razem z Deebie, która siedziała na jej plecach, przyszła nad tęczowy wodospad. Zdjęła delikatnie córkę i posadziła przy wodzie.
-To wodospad.-powiedziałą, wskazując na potok wody spływający po skałach.
-A to tęcza.-dodała wskazując na wspaniałą, kolorową tęcze na niebie.

Deebie

Deebie otworzyła pyszczek z wrażenia. Tęcza... była piękna! Wodospad również. Zeskoczyła z pleców Debry i podbiegła do jeziorka, w którym zbierała się woda z wodospadu. Zamoczyła wpierw jedną łapkę, a później weszła cała. Woda była cieplutka, lecz... Deebie nie potrafiła pływać...

Debra

Debra weszła powoli obok Deebie
-Musisz machać o tak łapkami.-powiedziała, pokazując Deebie, jak sie macha łapkami. Uśmiechnęła się do niej i znów pomachała, by jej pokazać. Tak, było bardzo fajnie.

Deebie

Deebie wzięła głęboki oddech i zaczęła machać łapkami tak jak jej pokazała mama. Przez jakiś czas nic się nie działo, lecz później młoda samiczka zaczęła pływać.
- Ha-ha! Strzeźcie się wiodne śtwozionka! Deebie atiakuje! - Złapała głęboki oddech i włożyła pyszczek w wodę. Wow, czyli pod wodą też można pływać. Demoniczna nurkowała krótko, bo po chwili zobaczyła ławicę ryb. Wynurzyła się żeby złapać oddech i śmignęła w stronę jedzenie. Udało jej się! Złapała rybę! Wypłynęła na brzeg, trzymając zdobycz w pyszczku. Uśmiechnęła się do mamy. - Ziobać cio mam!

Debra

Debra zaklaskała w łapy i zagwizdała.
-Brawo, brawo Deebie! Złapałaś rybę.-powiedziała-Można ją zjeść. Możesz ją zjeść taką, jaka jest teraz, albo upiec na ognisku. Możemy zrobić ognisko jeśli tylko zechcesz.

Hiretsuna Shinigami

Raven pojawił się tutaj. Siedział juz przez dłuższy czas przy brzegu wpatrując się w to co robiły obydwie piękności rodzinne.
- Ognisko? To nie starcza już wam ognisty wilk w rodzinie? - zapytał i zaśmiał się.

Debra

Debra zaśmiała się ponownie i wyszła z wody, cały czas zerkając na córkę, czy przypadkiem nie odpływa za daleko. Nabrała parę suchych patyków i trochę suchej trawy na podpałkę.
-Proszę, rób ognisko Ravenie.-powiedziała, szczerząc kły.

Hiretsuna Shinigami

Wilk także się wyszczerzył.
- Ognisko raz! Robi się! - oznajmił po czym wziąl jedną gałązkę warknął a jego płomienie stały się z nieparzących w naprawde ogniste i parzzące płomienie. Wilk potrząsnął grzywą i kula ognia padła na gałęzie zapalając je.

Debra

-No i mamy ognisko. Teraz Deebie może upiec swoją rybkę. Pokaże ci, jak to zrobić.-powiedziała. Wskoczyła do wody, zanurkowała i wróciła z dwoma rybami. Wbiła je na kij i zaczęła piec nad ogniem, obracając je. W końcu je zdjęła, jedną nabiła na drugi patyk i podała Ravenowi.
-O tak to się robi.

Hiretsuna Shinigami

Wilk niewiele myśląc wrzucił cała rybę do paszczy pochłaniając ją w szybkim tepie.
- No... ale przydało by się troche ziół. - oznajmił z uśmiechem. Spojrzał na swą córke. Ciekawe na jaką waderę wyrośnie...

Deebie

//Mam pozwolenie na wprowadzenie do życia Deebie jej demona. Jupi!//

Deebie uśmiechnęła się do taty. Następnie wyszła z wody i nabiła swoją rybę na patyk. Wyszczerzyła delikatnie kiełki na widok spływającej po patyku krwi. Podeszła do ogniska i zaczęła piec swoją zdobycz.
~ Zabić, trzeba zabić! ~ rozległ się tajemniczy głos w głowie samiczki. Zaczęła się nerwowo rozglądać.
- K-kto to p-powiedział? - zapytała niepewnie.
~ Pfff, nędzna wilczyca. Tak łatwo opętać tak słabe ciało... ~ tajemniczy głos rozległ się ponownie.
- Nędzna? Wypraszam sobie... Ale... Jak kto "opętać"? Gdzie Ty jesteś? - zapytała znowu. Była wystraszona i ciekawa za razem tego głosu.
~ Opętać, powiadasz... Ja jestem w Tobie. Potrafię przejąć kontrolę nad Twym ciałem. Jednak póki jesteś dzieckiem nie mogę tego zrobić. Masz... jakby to powiedzieć... ochronę. Jednak licz się z tym, że Twoje ciało będzie się zmieniać, a i ty możesz zamieniać się w dym... - ~ Na koniec głos się zaśmiał.
- Zmieniać? A jak masz na imię? - powiedziała już spokojniej.
~ Jestem Thánatos z Vonyi - rzekł spokojnie.
- Thánatos z Vonyi... Dobrze... - powtórzyła.
~ No, skoro to wszystko to pozwól, że zamilknę - syknął Thánatos.
- Yhym... - odpowiedziała i spojrzała na swoją rybę. Była już dobrze upieczona, więc zaczęła ją jeść. Wciąż jednak myślałam o swoim demonie...

Debra

Debra spojrzała zaniepokojona na swoją córkę. Czy ona jest... Opętana? Tak samo jak jej ojciec? Może jej brat też będzie opętany... Musi porozmawiać z Raksasim.
-Deebie, skarbie, wszystko dobrze?-spytała patrząc z matczyną miłością na waderkę. Wzdrygnęła się lekko i popatrzyła na Deebie.
-Zostaniesz z tatą, ja muszę iść. Upiekuj się nią.-powiedziała i poszła.

zt.

Deebie

Deebie odprowadziła wzrokiem mamę i spojrzała na tatka. Oblizała sobie delikatnie wargi po zjedzonej rybie i przemówiła:
- No, ja też uciekam. Muszę poznać jakieś nowe wilki. Baju! - krzyknęła do taty i po woli rozpłynęła się. Na razie nauczyła się tylko tego mając swego demona.

z/t

Hatsune

Wesołym krokiem Hacunka przybyła. Nie wiedziała gdzie przybyła, bo poruszała się tańczącym krokiem, mając oczy zakryte zasłoną zroszonych bryzą wodospadu rzęs. W głowie chodziła jej jedynie myśl, o tym iż w końcu została pomocnikiem lekarzy, buhaha! Może ranga nie najwyższa, ale jak się tyle czasu zbierało do testu..
- Huh? - westchnęła zatrzymując się przy brzegu wodospadu. Nie przepadała za mnóstwem kolorów, nie "kofała" tęczy. Natomiast zjawisko przed nią nie mieniło się dwoma odcieniami szarości. Hacunka uśmiechnęła się znów i usiadła, patrząc w taflę wody.

Kroenen

Przyczłapał sobie Niemiec nad polski wodospad i klapnął przy jasno...y...włosej wilczycy. Nie patrzył jednak na nią, a na wodę. Wodospady były fascynujące...
-Kto lubi wodospady?-zapytał ni stąd ni zowąd, jednak wciąż wlepiając swoje oczęta w taflę wody. Jakby w ogóle nie obchodziła go niczyja odpowiedź. Nie obchodziła...

Hatsune

Miała już tak w zwyczaju, więc słysząc pierwsze szelesty czy też skrzypnięcia śniegu, obejrzała się by zobaczyć któż przyszedł w to samo miejsce co ona. Jej wzrok spoczął na nieznajomym basiorze. O dziwo jego spojrzenie nie było ulokowane w jej postaci, karramba!
- Ankieta? - odpowiedziała na jego słowa pytaniem, nie odrywając odeń wzroku, który wyrażał zdziwienie. Zastrzygła uchem i owinęła ogonem łapy z drugiej strony.