Tęczowy wodospad

Shade

- Przyszłam pooglądać okolice. - powiedziałam spokojnie siadając naprzeciwko Shauni. - W sumie to nie mam nikogo, żeby spędzać z nim czas.

Shauni

Zastanowiła się chwilę nad słowami wilczycy. Zmrużyła delikatnie ślepia.
- Nie powinnaś zwiedzać okolicy sama - odezwała się po chwili, denerwująco spokojnym głosem - Na takie maluchy jak Ty czyha wiele niebezpieczeństw...

Shade

- Myślę, że niebawem poznam kogoś, kto będzie dotrzymywał mi towarzystwa... - spojrzałam na niebo.

Shauni

Również zerknęła szybko na niebo, ale po chwili znowu intensywnie wpatrywała się w szczeniaka.
- Lecz teraz jesteś bezbronna - powiedziała cicho, tym samym denerwująco spokojnym tonem.

Shade

- Przez pewien czas żyłam samotnie, więc wydaje mi się że jakoś sobie poradzę. Nie jestem niesforna i dotej pory dawałam sobie radę. - położyłam się. - Więc na przyszłość też mi się uda.

Shauni

Zamyśliła się na chwilę. Zamilkła na parę minut wpatrując się w niebo. Nagle, bez żadnego ostrzeżenia zerwała się na cztery łapy. Jednym ruchem przewróciła szczeniaka na grzbiet. Przygniotła go jedna łapą do ziemi. Wpatrywała się w niego zimnymi jak lód i czarnymi jak noc oczami.

Shade

Zaskoczona tym wyszczerzyłam agresywnie ostre zęby. Próbowałam kłami sięgnąć Shauni i udało mi się po wielu próbach.

Shauni

Równie dobrze, mógł ją szczypać jakiś robaczek. Jednak musiała małej przyznać, że delikatnie rozcięła jej łapę. Z ranki powoli zaczęła się sączyć czarna jak smoła krew, która w szybkim tempie, zagoiła ranę. Shauni oplotła mała ogonem i pomagając sobie łapą " powiesiła" ją głowa w dół.

Shade

Zaczęłam wymachiwać łapami i drapać Shauni.
- Nie byłam przygotowana... - zaprotestowałam. - Mam zdolność wyczuwania zagrożenia... Jeśli kogoś nie znam.

Shauni

Przyglądała jej się w milczeniu. Nic nie robiła sobie z jej szarpania i drapania. Nagle wybuchała melodyjnym śmiechem. Odstawiła delikatnie małą na ziemię. Położyła się na trawie nadal śmiejąc się pod nosem.

Shade

Stanęłam na łapy i warknęłam cicho.
- To było nie fair. Jesteś silniejsza. Wrogowie atakują bez uprzedniej rozmowy na ten temat...

Shauni

Nic się nie odezwała. Nadal cicho się śmiała pod nosem. Przyglądała się małej z zaciekawieniem. Jej ranka na łapie już dawno się zagoiła.

Shade

Zamknęłam oczy. Nastroszyłam sierść i rzuciłam się na Shauni. Zaczełam ją lekko pdgryzać dla zabawy. - Nie śmiej się przez to, że jestem młoda...

Shauni

Gdy mała była akurat na jej grzbiecie wstała. Szczeniak siedząc na jej grzbiecie znalazł się dobry kawałek nad ziemią.
- Nie śmieje się dla tego, że jesteś młoda - powiedziała spokojnie, usiadła, a szczeniak sturlał się z jej grzbietu - Tylko dla tego, że masz dość interesujący światopogląd. - uśmiechnęła się delikatnie.

Shade

- Taka jestem... - powiedziałam poważnie i otrzepałam się z ziemi.

Shauni

- I jesteś z watahy nocy - dodała z uśmiechem - A chciałam się czegoś więcej o Tobie dowiedzieć. Jeśli - tu zrobiła pauzę i lekko się uśmiechnęła - nie masz nic przeciwko.

Shade

- Jasne... Mogę Ci coś tam powiedzieć na mój temat. - uśmiechnęłam się. - A co chcesz wiedzieć?

Shauni

- Może na początek - zamyśliła się, położyła się na trawie i wlepiła w nią czarne oczy - Skąd jesteś i czemu tu przybyłaś?

Shade

- Z daleka... - zaśmiałam się, ale zaraz spoważniałam. - Tak naprawdę nawet nie wiem jak się ta kraina nazywa... - również się położyłam. - Moi rodzice zginęli... Prawdopodobnie. Obudziłam się pewnego dnia, a ich nie było. Czekalam kilka nocy aż się pojawią... Byłam głodna więc poszłam na polowanie. Wtedy zabłądziłam. Zaczął padac snieg i starł wszystkie ślady... Zaczęłam wędrować i trafiłam tutaj...

Shauni

Przysłuchiwała się jej uważnie z nieodgadnionym wyrazem na twarzy.
- A miałaś jakieś rodzeństwo? - zapytała cicho.