Ukryta za wodospadem Jaskinia BARTA

Bart · Wysłany: Śro 17:57, 26 Mar 2014 Temat postu:

Jutro, siedemnasta. Ciekawe, jak to policzyć w wilczym świecie? No, cóż. Istnieją zawsze prywatne wiadomości, na przykład. Damy radę. Wilk skinął z uśmiechem głową.
- Mnie pasuje jak najbardziej. Gdzie się spotkamy? A-ha. Daj mi momencik - puścił jej oczko.
Zaległ na brzuchu i przeczołgał się tunelem, przecisnął z niemałym trudem przez pozostawioną szparę (musi pamiętać, by się nie obżerać, siedząc w 'zamkniętej' jaskini), odsunął kamień i zawrócił do jaskini. Tak. Trwało to raptem z kilka minut, maksymalnie ze trzy. Śpieszył się, po prostu. Wygramolił się z tunelu i spojrzał na samicę.
- Musiałem otworzyć 'drzwi' - wyjaśnił wesoło, gestem łba wskazując wnętrze tunelu. Dobrze, że był względnie smukły. Sporo ruchu, do tego niekoniecznie dbał o masę i dietę, więc jakoś dawał radę. Nie był otyły, ale i atleta z niego żaden. Shathow mogłaby mieć większe trudności z przeciśnięciem się. Taka zamiana ról, ona leje po mordach, on dba o wyżywienie i dom. Gender niech się schowa.

Shathow · Wysłany: Śro 18:18, 26 Mar 2014 Temat postu:

Można to też policzyć dosłownie. Jutro, o siedemnastej. I problem z głowy. Chyba, że userka Barta ma inne zdanie...?
Uśmiechnęła się lekko. Zaczynała się już czuć lepiej. Porusza się, zmęczy... Może jej przejdzie całkiem.
A żeby odpracować treningi, które opuściła w ciągu dnia wczorajszego, ćwiczyć będzie dwa razy intensywniej. Bo niby czemu nie?
- Może... nad Przepaścią?
Charakterystyczne, ogólnie znane miejsce. Duże prawdopodobieństwo, że Bart wie, jak tam trafić. Ona zdaje się też tam kiedyś była...

Bart · Wysłany: Śro 18:30, 26 Mar 2014 Temat postu:

Wie. Jasne, że wie. Nieco zdziwił go nastrój miejsca, bo jakby nie patrzeć nie kojarzyło się ono z randką. Miał nadzieję, że nie zamierza go zepchnąć. Uśmiechnął się po raz kolejny (cholera, niebawem jakichś skurczy mordy od tego szczerzenia się dostanie!) i skinął głową. Przepaść. Nie ma sprawy. Zawsze ma jakieś szanse, że do jutra nauczy się latać. Niewielkie, ale zawsze był optymistą!
I może być dosłownie, jutro 17. Zrzucę w razie czego Tahi z kompa. Zrozumie.
- Oczywiśce. Przepaść, jutro, godzina 17. Będę na pewno, Shathow - powiedział pogodnie, nisko skłoniwszy jej głową.
W takim stylu kosza nie dostał jeszcze nigdy. Żadne z odrzuceń nie kończyło się zabójstwem. Zawsze jakieś urozmaicenie.

Shathow · Wysłany: Śro 18:43, 26 Mar 2014 Temat postu:

Jakie tam zabójstwo...? Przepaść może i była zabójcza, ale miała klimat. A Shath uwielbiała góry, urwiska i inne tego typu formacje skalne. Nie zamierzała nikogo zabijać... Po prostu Przepaść była tylko jedna. Gdyby wokół była pustynia z jednym tylko drzewem, wyznaczyłaby je właśnie, a nie przypadkowe miejsce w pustce. Element charakterystyczny, ot co.
Shath tymczasem wstała, po czym przeszła kilka kroków. W głowie jej się kręciło, globus na całego, ale cóż... Sama jest sobie winna.
Feniks, co ciekawe, nie poleciał za nią. Spał sobie na którejś z półek. Leń. Oddaję ci nad nim kontrolę, jeśli obiecasz, że kiedyś go oddasz. Ot, taki ciekawy wątek.
Wychodząc "zaczepiła" jeszcze Barta ogonem.
- Do zobaczenia.

zt -> jakaś arena czy cuś.

Bart · Wysłany: Śro 18:55, 26 Mar 2014 Temat postu:

Uśmiechnął się, czując dotyk jej ciała. Może to tylko krótkie muśnięcie ogonem, ale pal licho. Kontakt był? Był. Więc mogło zrobić się nieco cieplej na serduchu, prawda? Uśmiechnął się lekko, spoglądając na feniksa. Niech śpi. Wilk nie zamierzał przeszkadzać. Sam odeśpi, bo w końcu w nocy czuwał. Położył się zatem gdzieś tam w legowisku, chłonąc przy okazji zapach wadery. Przymknął powieki, jednak nadal był czujnym. Na wypadek, jakby kotka postanowiła jednak zaatakować biednego ptaka.

Gestem łba przywołał ptaka, który jako pierwszy opuścił jaskinię, wznosząc się ponad łbem wilka. Kotka samca uznała, że chce odpocząć i może później opuści jaskinię - a raczej zasugerowała taką postawę. Bart postanowił zatem nie zasuwać kamienia do końca, by w razie czego przez pozostawioną szparę i ona mogła udać się na spacer.

zt.