Wodospad Błękitnych Mgieł

Retes

- Enary. - odruchowo poprawił ją Retes. Posłusznie szeptał. Sam chciał zobaczyć, cóż to się dzieje. - Nic wielkiego. - zbył ją szybko i wlepił wzrok w ojca i laskę. Nawet ładna. Może kiedyś ją pozna. Jak Enary, czy Trinę. Lubił poznawać wilczyce. Chociaż właściwie ciekawiło go, kto to taki. Znajoma Shajena? Ofiara?

Viktoria

Ofiara. Na pewno.
- Enary... Cóż słyszało się coś innego... Przeżyłeś już swój pierwszy raz? Ach, skąd mam swoje kontakty. No, jak się jest Betą to nietrudno o takie informacje... - zachichotała szyderczo. Nie, nie chciała być wścibska, no ale już taki jej charakter.

Stella

Stella powoli przybyła nad wododospad. Widząc Retesa, podeszła do niego.
-Retes, wybacz za tamto na arenie. Wtedy byłam jeszcze małym bachorem... Poza tym wtedy wydażyło się coś bardzo ważnego. Ale wiedz, że czuję się naprawdę głupio.-powiedziała do wilka.

Retes

Retes uśmiechnął się tylko. Ach, mamo... Żebyś ty wiedziała, co się dzieje tak naprawdę w głowie twego dziecięcia, to zapewne wolałabyś utopić je w najbliższym stawie.
- Kontakty... - na twarzy wilczka pojawił się wyraz głębokiej konsternacji. No cóż, minie trochę czasu nim na dobre przekona się do matki. Widząc jednak Stellę bez namysłu wciągnął ją w krzaczory. Teraz siedzieli ukryci we trójkę.
- Przeprosiny przyjęte. A teraz ciii... - powiedział.

Viktoria

Viki spojrzała na Stellę. Niewiele więcej myśląc również jej zatkała pysk łapą.
- Tylko szeptem i żadnych gwałtownych ruchów - szybko odpowiedziała i zabrała kończynę. - Wybacz Retesku... Czasami zapominam trzymać jęzor za zębami - syknęła cichutko.

Stella

Stella zdziwiła się lekko. Cieszyła się, że Retes przyjął przeprosiny, ale o co chodziło. Pokiwała jedynie głową i nie odzywała się. Wpatrywała się w Retesa. Czy on coś przed kimś probuje ukryć, hm? Nie ważne, Stella będzie siedzieć cicho.

Retes

- Nie ma sprawy, mamo. - powiedział z uśmiechem Retes. - Pytaj o co tylko chcesz... - jeżeli tak bardzo chciałaby poznać jego życie seksualne, to oczywiście, może jej pomóc. Żeby się tylko mamcia nie zdziwiła... Ciekawe, jak u niej układały się te sprawy, nim poznała Shajena. Zapewne nijak. Ale byłoby fajnie, jakby ona miała kogoś na boku. x__x

Viktoria

Viki westchnęła.
- Pfff... Shajen chyba się zawiesił.. - Przekręciła teatralnie oczyma. Z ukosa wciąż patrzyła na Retesa i Stellę. Sama nie wiedziała po co. Chyba ot tak. Dla zabicia czasu.

Stella

Stella tylko przysłuchiwała się rozmowie Retesa z Viktorią. Nadal siedziała cicho. Trochę się już we wszystkim pogubiła. Jakoś takoś nie rozumiała. Odgarnęła ryde włosy z oczu.

Retes

- Może taka jego strategia? - podsunął Retes i zachichotał. Oj, niby to tata uczył go wielu rzeczy, a tu taki FAKE! Synuś górą. - No, a tak właściwie, to co u ciebie słychać? - spytał Stelli, przypominając sobie nagle, że przecież wciągnął ją tu w krzaki. Skoro wciąga się dziewczynę w krzaki, to trzeba jej zapewnić jakąś rozrywkę.

Stella

-U mnie? Właściwie nic.-powiedziała spokojnie.-Ale słyszałam, że ty zdałeś na Wojownika, więc gratuluję.-odezwała się spokojnie i uśmiechnęła do Retesa.-A co tam ogólnie u ciebie?

Retes

- Ach, dziękuję, dziękuję. - powiedział Retes. - U mnie... Dobrze... Ale jest jeszcze lepiej, skoro mogę cię zobaczyć. - dodał z uśmiechem. Teraz mu się zebrało? Co się dziwić... Może wcześniej niezbyt lubił Stellę, ale teraz przyszła taka skruszona... Wyładniała. Jak nie da się jej ni lubić?

Stella

-Dziękuje. Mi też miło cię zobaczyć.-powiedziała Stella uśmeichając się wesoło do Retesa. Cieszyła się, że jednak przyjął przeprosiny i nie jest na nią nadal zły.

Retes

- No, zwłaszcza, że zmieniłaś się przez ten ostatni czas. Naprawdę ładnie ci w rudych włosach. - dodał zaraz. - Naprawdę ładnie... A twój tata był chyba złodziejem, bo ukradł z nieba wszystkie gwiazdy i umieścił je w twoich oczach... - powiedział, patrząc głęboko w oczy Stelli i niby niechcący machnął ogonem tak, że oplótł się on na talii wilczycy. Rzeczywiście, coś mu się dziś zebrało... Nawet obecność matki obok mu nie przeszkadzała.

Shajen

No, nie. Nie zawiesił się. Wilk po chwili wpatrywania się w wilczycę, uśmiechnął się szeroko.
- Ach witaj, skarbie. Volire... Jakże piękne imię... Zupełnie tak samo, jak jego nosicielka. Zarówno piękna jak i urocza. Ach.. Shajen się zwę. Miło mi Cię poznać, bardzo miło, Aniołku..
Powiedział i ucałował wilczycę w łapę, z strasznie uroczym uśmiechem na pysku. Uśmiech typowego podrywacza.

Stella

Stella cicho się zaśmiała i cała rozpromieniona spojrzała na Retesa.
-Oh, dziękuje, mój drogi Wojowniku Retesie.-powiedziała i zamrugała. Delikatnie poruszała ogonem, tak, że ten zachaczał delikatnie to o nogę, to o ogon Retesa.

Retes

- Więc... Nie obrazisz się, że spróbuję policzyć te gwiazdy? - spytał z uśmiechem i zbliżył pysk ku twarzy Stelli. Niby niechcący, jednak... Był blisko, bardzo blisko. Jak zareaguje? Wzrok utkwił w jej oczach, głęboko. Delikatny uśmiech nie schodził z jego twarzy.

Stella

-Nie, nie obrażę się.-powiedziała spokojnie z małym uśmiechem na pyszczku. Retes... Takiego go nie znała. On bardzo się zmienił przez te kilka tygodni... Na lepsze się zmienił.

Viktoria

Viki patrzyła na wyczyny Retesa. Jaki pooodryw. Jednak jej uwagę odwrócił Shajen, który znów się odezwał. Magiczka zatkała sobie pysk łapą, bo te teksty tak ją rozśmieszały...

Retes

Retes powoli, delikatnie wpił się w usta Stelli. Jeżeli jego kochanej mamie będzie to przeszkadzać, może zmienić krzaczki. Wilczek przeczesał łapą gęste, rude włosy wilczycy i oderwał się od niej na chwilę.
- Wybacz... - powiedział, mrużąc oczy. - Chciałem sprawdzić, jak smakują twoje usta. - dodał.