Wodospad Błękitnych Mgieł

Hiretsuna Shinigami

Basior delikatnie skłonił się.
- Hiretsuna Shinigami. Demon Raven'a obecnie jedyny nosiciel jego ciała. - oznajmił. Raven'a raczej większosć znała ponieważ sam wiedział kto z nim rozmawiał a kto nie. Jego ogon przestał biczować powietrze i zwinął się w kulkę po czym rozwinął i tak kilka razy nie robiąc najmniejszego hałasu.

Flake

- Jestem Flake - odpowiedziała. Na jej pysk wkradł się lekki uśmiech, gdy wilczyca dostrzegła nienaganne maniery demona. Ravena nie znała, no, może kilka razy jego imię obiło jej się o uszy... lecz nie wiedziała o nim nic. Zapytała. - Czy całkowite przejęcie ciała opętanego wilka oznacza dla niego śmierć?
Dziwne pytanie jak na początek znajomości, ale cóż poradzić na to, że Flake ma ciekawską naturę?

Hiretsuna Shinigami

Ten kiwnął głową.
- Owszem. - oznajmił. Tak to była akurat prawda. Hiretsuna rozwinął swe macki aby nimi owinąć swoją szyję. Co dziwne mimo jego wyglądu był naprawde miły.

Flake

- To.. okrutne - stwierdziła. Ale przecież właśnie taka miała być natura demonów, prawda? Okrucieństwo, wyzbycie się wszelkich uczuć i skrupułów... Flake od razu przypomniał się Sasori, którego spotkała dawno temu. Jej jedyne dotychczas doświadczenie z demonem. Okropieństwo.

Hiretsuna Shinigami

Ten uniósł brew.
- Niee okrutne to to nie jest. Organizm poprostu nie wytrzymuje. Dwie osoby w jednym organizmie? To nie dopuszczalne a więc słabszy osobnik gaśnie. - odpowiedział.
- Ja sam tego nie chciałem bowiem z Raven'em dobrze mi sie żyło. - mruknął tylko.

Flake

O, a to zabrzmiało bardzo ciekawie.
- Jak może żyć się dobrze dwóm osobom w jednym ciele? Przecież to pewien rodzaj... ubezwłasnowolnienia, poważne ograniczenia dla obu odrzekła. Zdała sobie szybko sprawę, że jest chyba zbyt ciekawska i jej słowa zmierzają w rejony, w które zmierzać nie powinny po kilku minutach znajomości, więc dodała. - Wybacz mi moją dociekliwość.

Hiretsuna Shinigami

Ten machnął łapą.
- Ach dociekliwość lepsza od zarozumiałości, pozatym. Ja tak zbytnio nie myśle. Poprostu tak to jest kiedy wilk ma w sobie Demona. - oznajmił z uśmiechem. Ten spojrzał w niebo, rzeczywiście było dość zimno przez tą mgłę, jednak jego własna, czarna mgła dawała mu ciepło.

Flake

Kiwnęła głową, nadal zastanawiając się nad tym, jak to dziwnie musi być, dzieląc ciało z demonem. Sama nie chciała się jednak o tym przekonywać.
- Tak swoją drogą, to wyjątkowo sympatyczny demon z ciebie - powiedziała trochę tym faktem zaskoczona. Nie sądziła, że takie z natury złe stworzenia mogą zachowywać się przyjaźnie.
A może to tylko przykrywka, może Hiretsuna udawał? Diabli wiedzą.

Hiretsuna Shinigami

Skądże, on już taki był. Stary Demon mający ponad sześć tysięcy lat. Mimo to dusze dalej miał młodą, jeśli wogóle demon takową posiada. Hiretsuna położył się na brzuchu jednak głowę miał w górze. Macki jego wzniosły się w górę aby chronić go, sam położył uszy po sobie i zamknął ślepia.

Jednak po godzince lub dwóch godzinkach przebudził się. Widział Raven'a po zniknięciu, dlatego też skinął jej łbem.
- Przepraszam. Obowiązki wzywają. - mruknął i macki oparły się o glebę po to aby popchnąć go i wystrzelić niczym z procy, ten wzbił się na wysokość czterech metrów i zniknął w czarnym dymie. z.t.

Debra

Debra wolnym kroczkiem przybyła nad Wodospad Błękitnych Mgieł. To właśnie tutaj miała spełnić swój plan zdobycia serca samca. Czy ona stała się jak Enary? Nie, absolutnie. Ale po wydarzeniu z Ravenem potrzebuje miłości więcej. Usiadla przy wodzie, wpatrując się w taflę.
" Może on sam zacznie, po tym co zrobiłam ostatnio?"- pomyślała.

Yakan Kasho

Yakan powoli przybył nad wodospad, z uśmiechem na pysku.
- Ładnie - powiedział spokojnie, przyglądając się temu naturalnemu widokowi. Usiadł koło Debry i spojrzał na nią zadowolonym wzrokiem. - Co teraz chciałabyś zrobić? - zapytał, przenosząc wzrok ponownie na wodę, spadającą łagodnie ze skał i tworzącą u ich stóp zbiornik.

Debra

- Racja, ładnie tutaj.- powiedziała, zerkając na Yakana- Nie wiem, może ty coś zaproponujesz? Możliwości jest wiele. Można wejść do wody i popływać, połowić ryby... No i wiele innych rzeczy.- co racja, to racja. Tutaj jest o wiele więcej możliwości niż w lesie. Chociaż tam można było popolować.

Yakan Kasho

Yakan zaśmiał się.
- Nie jestem pewien, czy pływanie o tej porze roku nie skończyłoby się aby zapaleniem płuc - powiedział spokojnie. No, może i wiosna była coraz bliżej, ale wciąż panował zimowy chłód i o kąpieli wilk na razie myśleć nie chciał. Odetchnął cicho i spojrzał na Debrę. - Lecz jeżeli chcesz się popluskać to nie krępuj się - powiedział.

Debra

Debra zaśmiała się na słowa Yakana.
- Z pływaniem to był tylko żart. Na kąpiele jeszcze trzeba poczekać. Ale przecież można zrobić coś innego, nieprawdaż?- wadera wyszczerzyła się wesoło.
- Więc kolej na twój pomysł. Bądź kreatywny. Postaram się zaakceptować wszyściutko.

Yakan Kasho

- Hmm... - zamyślił się Yakan, padając na trawę, brzuchem do góry. - A czy zwykłe leżenie, czy też patrzenie w piękne niebo nie jest wystarczające? - zapytał spokojnie, z nieba ponownie przenosząc swoje spojrzenie na białą waderę. Uśmiechnął się zachęcająco, wskazując ruchem łba na miejsce obok niego. Tak, leżenie i nicnierobienie było zdecydowanie jego mocną stroną.

Debra

Debra zastanowiła się przez chwilę, po czym pokiwała wesoło głową. Podeszła bliżej rozmówcy i położyła się obok niego na plecach, obserwując błękit nieba.
- Zdecydowanie ciekawe. A może nawet o wiele lepsze od ruchu.- tutaj zachichotała krótko- Można wreszcie odpocząć od codziennego biegu i poodpoczywać.

Yakan Kasho

- Myślę, że masz rację - powiedział spokojnie Yakan, nie odrywając jednak wzroku od błękitnego sklepienia. Tak, podobało mu się takie lenistwo, podobała mu się ta kraina. W końcu mógł odpocząć od codziennych wędrówek, które co prawda kochał, jednak spędził na nich mnóstwo swojego życia, więc logicznym było, że po pewnym czasie wolał zmienić coś i zacząć jakąś zupełnie nową, inną rzecz. Pobędzie trochę w tej krainie, zobaczy się jak wszystko zostanie poukładane... - pomyślał z uśmiechem, mrużąc nieco oczy.

Debra

Przez jakiś czas życie Debry było tragedią. No bo gdy Raven żył, jej życie było poukładane i spokojnie. Jednak po wypadku została sama. Z załamaniem nerwowym podróżowała po krainie. Jednak teraz wszystko znów się poukładało. Zdała na Wojowniczkę, może w przyszłości będzie Dowódczynią, jej dzieci dorosły i ma z nimi dobry kontakt. Poza tym poznała parę ciekawych wilków, choćby Dante i Yakana, którzy zmienili jej życie nie do poznania.

Yakan Kasho

Czy życie Yakana było tragedią? Może był przez pewien czas załamany, kiedy stracił towarzyszkę swoich podróży i wędrówek, jednak teraz było normalnie. Ani dobrze, ani źle, po prostu normalnie. Wilk bezwiednie zmienił pozycję - z pleców przerzucił się na bok. Jego oczy napotkały sylwetkę leżącej obok wilczycy. Jak bardzo zmieni się życie Yakana, kiedy już oswoi się z nowym domem? Jak rozwinie się i jak spędzi kilka kolejnych lat w krainie? Teraz się nad tym zastanawiał, jednak wiedział, że to bezcelowe, bo w końcu i tak wszystko się kiedyś okaże i pewnie jeszcze będzie śmiał się z tego, nad czym teraz tak rozmyślał.

Debra

Cóż, aktualne życie Debry i rozwój wszelkich wydarzeń jej odpowiadał. Nie było w nim pośpiechu. Zastrzygła delikatnie uchem, gdy Yakan przewracał się na bok. Nie widziała tego, ale słyszała ruch. Odwróciła głowę w jego stronę z delikatnym uśmiechem.
- Coś się stało?- zapytała ciekawa. Może coś trapiło jej znajomego i nie dawało mu spokoju?