Wodospad Błękitnych Mgieł

Mongrels Law

Chyba już pójdę ... muszę uwić sobie nowe gniazdko. Nie jest to łatwe ale heh spróbuję. Nie wrócę już do wiatru. Chyba że coś się zmieni. - Powiedział po czym wstał.
- Do zobaczenia Eleno, może kiedyś pokażesz mi kilka sztuczek w walce bo jestem kompletnie zielony. Cóż i ty się ciepło trzymaj Seele. Miło było cię poznać.
- Powiedział po czym wolnym krokiem udał się w kierunku Lasów.

zt...

Mattias

-O nas...o nas chciałem porozmawiać. Ja..przepraszam. Zachowałem się jak kompletny idiota! Proszę wybacz mi.-Basior wyją róże i ukłonił się przed Yue.-Wybaczysz mi?-Spytał robiąc z siebie idiotę bardziej niż był. Może wilczyca mu przebaczy? Basior siadł i i włożył różę za ucho Yue.-Przepraszam-Rzekł całując wilczycę w usta. Wystraszony basior nie wiedząc co ma zrobić zaczął odchodzić i znikając w niebieskiej mgle.
-Może kiedyś się spotkamy-Wyszeptał i machną ogonem kilka razy. Postanowił że nie odejdzie tylko płoży się gdzieś przy brzegu.

Yue

- Już dawno ci wybaczyłam - powiedziała odpiwiadając mu na pytanie. - Tylko nie potrafię wybaczyć sobie.
Oddała ukłon. Kochała go, więc jak mogła mu nie wybaczyć? Nigdy się nad tym nie zastanawiała, ale teraz już wiedziała, że nigdy nie miała mu tego za złe. Obwiniała samą siebie, nie jego. Gdy ją pocałował zdrętwiała. Nie miała pojęcia dlaczego, ale kiedy się odsunął i zaczął odchodzić poszła za nim.
- Matt! - zawołała. Nie chciała teraz się z nim rozstawać. - Ja... - nie mogła dokończyć. Nie wiedziała czy on chce to usłyszeć. - Kocham cię - wyszeptała. W końcu się na to zdobyła, ale czy słusznie?

Mattias

Mattias ciężko westchną. Przebaczył sobie. Był zdenerwowany, każdemu może się zdarzyć. Tak bardzo pragną aby Yue też sobie przebaczyła. Po jego policzku spłynęła drobna łza.
-Nie płaczę-Wyszeptał do siebie wstawiając. Powoli podszedł do Yue.-Też cię kocham-Szepną ocierając się o puszyste futro wilczycy. Tak bardzo pragną aby było tak jak zawsze.-Zajdziesz do mojego...skromnego kątka?-Spytał odchodząc od yue i patrząc w jej puste oczy.

Elena

Wilczyca uśmiechnęła się ciepło do malca, o to ją w końcu prosił a ona nie umiała mu odmówić.
- Do zobaczenia Szepcie. Uważaj na siebie i w razie potrzeby możesz na mnie liczyć. - powiedziała na pożegnanie i pomachała mu łapą. Po jego zniknięciu obróciła się w stronę Seele.
- Nie żałuję żadnego ze słów, które wypowiedziałam. Nie mniej wybacz moje niektóre złośliwości i do zobaczenia. - po tym po prostu zniknęła za krzewami.

[zt]

Yue

Tak, ona też tak bardzo chciała sobie wybaczyć, ale wiedziała, że nie jest to takie proste. Uśmiechnęła się przez łzy, które nagle zacczęły spływać poo jej policzkach, gdy powiedział, że też ją kocha. Dlaczego miłość musi być tak skomplikowana? Czasami się nad tym zastanawiała. Po chwil przypomniała sobie kim chce być w przyszłości. Miała nadzieję, że nie będzie mu to przeszkadzać.
- Z chęcią - uśmiechnęła się troszkę szerzej. Cały czas jednak zastanawiała się jak on na to zareaguje. Pomachała ogonwm i z gecją zaczęła iść w stronę... Tak do końca nie wiedziała gdzie iść, ale była pewna, że znajdzie drogę.
- To idziesz czy nie? - zawołała do Matta na chwilę się odwracając. Potem ruszyła dalej znikając z tego miejsca.

Mattias

Matt westchną i podniósł swoje cztery litery.
-Tak, idę kochana-Rzekł otrzepując się z ziemi. Wilk spojrzał na jezioro. Czy mgła zrzedła? Chyba się pomylił...wilk zaczął odchodzić od brzegu i nagle się zatrzymał. Nagłe kłucie w piersi powaliło go z nóg. Na czole popłynęła strużka potu. Co się dzieje? Basior leżał sparaliżowany gdy nagle wszystko przeszło jak ręką odjął. Wilk wstał cały mokry od potu i niepewnie ruszył za Yue. Swoją ukochaną na zawsze.

Seele

Prychnęła cicho i rozglądnęła się dookoła. Łoł! Ależ ona się zasiedziała, szkoda gadać.. Pobiegła gdzieś, aż wreszcie zniknęła, chichocząc jak psychopata. Dzisiaj czuła się wolną, ahh! Tak wspaniale.. Uśmiechnęła się szerzej i już całkiem rozpłynęła się w powietrzu, pozostawiając po sobie zieloną mgłę..

zt.