Wodospad cierpienia

Azazello

Z zainteresowaniem poszedł za nią. Tu i tak zrobiło się dla niego za tłoczno.
- Idę. - wymruczał. - Ale miej na uwadze że rozwijam niewielką szybkość.

Shauni

zaśmiała się cichutko i srebrzyście, co brzmiało jakby rozdzwoniły się srebrne dzwoneczki.
- Będę pamiętać - powiedziała cicho i lekkim truchtem pobiegła przed siebie.

Azazello

Podążył za nią wolnym truchtem z uśmiechem na pysku machając ogonem jakby był szczęśliwym psiakiem.Ból już mu prawie nie dokuczał.

Donn

Alayna

Uśmiechnęła się uwodząco - Tak, całą noc nie mogłam zasnąć - mruknęła, oczywiście pzekręcajac to w żart. Gdy wilk nie zauwarzył jednym mocny i szybkim ruchem Ala wrzuciła go do wody - No jak tam? Ciepła jest? - zapytała chichrając się głośno.

Donn

Pokiwał łbem na boki, kątem pyska uśmiechnął się i dźwignął się na łapy. Otrzepał i rzekł - Może sama sprawdzisz? - po chwili był już za nią. Złapał za kark i wrzucił do wody przygniatając swym ciężarem. Zaczął się śmiać - To dopiero jest zabawne - ...

Alayna

Ta po lekkiej szarpaninie przestała się ruszać. łab miała w wodzie. Czyżby się utopiła, przez glupi wybryk basiora? Nigdy nic nie wiadomo co się wydarzy. Wilk mógłby nawet nie zauważyć.

Donn

Podniósł ją i wyniósł na brzeg - Nie bądź taka delikatna - zaśmiał się myśląc, że żartuję. Pochylił się nad nią i nastawiając ucho sprawdzał czy oddycha.

Alayna

Wilczyca jednak nie oddychała. Jej ciało było bezwładne, wszystko mżna było w tej chwili zrobić. Nie można było wykluczyć, ze wadera żartuje, ale jest to zbyt realne.

Donn

Nadusił zdecydowanie na jej klatkę piersiową aby wypluła połkniętą wodę i pochylił się znów nad nią nasłuchując czy oddycha. Nie był zdenerwowany, ale zaczynał się niepokoić co nie często mu się zdarza, nawet w takich sytuacjach.

Alayna

A jednak wilczyca żartowała, nie wytrzymując pierw nabrała powietrza po czym zaczęła się donośle śmiać na całą okolice. Gdy się uspokoiła zapytała - Ty się martwiłeś? - leżała tak patrząc mu w oczy. Miała taką drobną chęć go "pocałować". Alayna coraz to była milsza gdy napotykała tego wilka.

Donn

- Ja skąd...- był dość zakłopotany nawet na moment odchylił uszy do tyłu lecz po chwili wziął się w garść. Odchrząknął i spojrzał na nią z nieopisanym wyrazem pyska.

Alayna

Wilczyca jednak widziała, że Donn coraz to bardziej się złamywał. usiadła koło niego. Zaczęla go lekko szturchać łapą w bok. Ciekawa co zrobi oblizała pysk. Grzywka powtórnie opadła na jej oczy.

Donn

Prychnął na jej zachowanie szurając ogonem po ziemi. Jego wciąż nieczułe serce jakby delikatnie się skruszyło. Strzepnął uchem i rzekł - ...Podoba ci się mój brat prawda? - starał się uciec od tej niezręcznej dla niego sytuacji.

Alayna

- Z drzewa spadłeś? - zapytała, a raczej stwierdziła patrząc na niego ciepło. - A teraz, możesz mi powiedzieć więcej o sobie? Chyba, że nie chcesz... - mruknęła ciszej mówiące ostatnie słowa.

Donn

Zmierzył ją wzrokiem - Hmm...- zaszurał ogonem i zaczął - Co chciałabyś wiedzieć o takim wilku jak ja? - zastrzygł uchem.

Alayna

Zastanowiła się przez krótką chwilę - Wszystko. - mruknęła przyglądajac się mu nieustannie. Nagle obwinęła jego tułów dookoła swym ogonem. - Nie przeszkadza ci?

Donn

Chrząknął i nie odpowiedział na pytanie czy to mu przeszkadza. Nigdy, ale to nigdy Donn nie pozwalał się przytulać czy choćby ocierać o niego a teraz? Zrobił wyjątek. - Cóż gdy tylko się urodziłem od razu porzuciłem słodką sielankę życia rodzinnego. Wszystkiego uczyłem się sam na zasadzie prób i błędów stąd posiadam teraz większość mych blizn na ciele. Nie raz ledwo uchodziłem z życiem, ale to nie zrażało mnie przed dalszą tułaczką. Wróciłem gdy trochę podrosłem...wtedy też dowiedziałem się, że nie żyję mój ojciec, którego nigdy nie znałem i właściwie nie szanowałem. Matka na początku, przez kilka pierwszych godzin szlochała i odgrywała szopkę lecz już wieczorem pocieszała się w ramionach innego. Trudno. Dlatego nie uważam, że rodzina jest czymś wspaniałym. Nie jestem w żadnej z watah...i nie zamierzam być. Żyję jak żyję, z dnia na dzień. Nigdy nie wiem co przyniesie jutro. Większość a właściwie wszyscy uważają, że jestem podłym, aroganckim, bezlitosnym draniem. - westchnął.

Alayna

Słuchała z zaciekawieniem co mówi Donn. Gdy skończył miała zamiar dokończyć swoją historię - Pamiętasz, miała kiedyś ci dokończyć moją historię? - zapytała, nie czekając na odpowiedź zaczęła mówić - Mój były, gdy zanim mnie wygnał... Nie wiedział, że będzie miał potomstwo. Nawet gdy błagałam, przez nie uwagę powiedziałam mu. On zaś wpadł w szał, obrzucał mi obelgmi. Co gorsza oskarżył mnie o zdradę. Na oczach całe watahy porozcinał brutalnie mój brzuch i reszte ciała nikomu tego nie wyznałam, ty jesteś pierwszą osobą. - gdy kończyła przmknęła oczy, a swój ogon więłą spowrotem.

Donn

Przełknął ciężko ślinę...on nigdy by tak nie zrobił bo choć podły to szczególnym 'uczuciem' i szacunkiem darzył szczeniaki. Nie wiedząc co powiedzieć po prostu przybliżył się do niej i przytulił ją do siebie.