Wodospad natury

Elena

Wilczyca wtuliła się w sierść na piersi wybranka, co było oznaką miłości i wdzięczności.
- To jak kochanie? - zapytała z czułością w głosie i namiętnie pocałowała basiora. Przylgnęła ciałem do jego ciała i objęła go łapami wokół szyi.
- Idziemy poszukać tego naszego miejsca? - dodała odrywając pysk od warg Mort'a, by po zadaniu pytania ponownie począć go całować i gładzić jedną łapą po głowie, a drugą jeździła wzdłuż kręgosłupa. Robiła to, bo wiedziała jak to działa na wilki i wie, że to dla nich przyjemne. To nie były pocałunki jak każde inne, czuć było w nich miłość i oddanie. Ciągnęło ją do niego i chciała tej bliskości.

Zed

Mort wcale nie protestował, gdy Elena poczęła go troskliwie i mile dotykać oraz całować.
- Oczywiście najdroższa, czuję, że to będzie niezła przygoda, a zarazem zabawa! - odpowiedział na zadane pytanie wadery, po czym oddał się jej całkiem, zatracając się w pieszczotach. Jednak nie tylko wadera musiała mu umilać czas... Mort także nie pozostawał próżny, toteż jeszcze bardziej przycisnął do siebie samicę, po czym prawą łapą muskał ją po szyi tak delikatnie jak tylko się dało. Zapewne jej także dawało to sporo przyjemności. Nie ma co się łudzić. Była z nich doskonała para. Samotnik oraz Alfa Ognia, razem... Może mało prawdopodobne, ale prawdziwa miłość nie patrzy na tytuły czy pochodzenie... Ważne, że odwzajemniali sobie to uczucie.

Elena

A nie ma tak dobrze! A idźcie wy świntuchy! A kysz a kysz! Nie każde takie tego musi się kończyć ten tego. (xD) Było jej bardzo miło, nawet bardzo bardzo, ale w końcu mają zadanie nie cierpiące zwłoki. W końcu trzeba znaleźć tak zwaną emkę i się urządzić. Przecież nie będzie tak, że wszystko będzie podane jak na tacy. Niemniej trzeba będzie do tego wrócić i ochrzcić nowe mieszkanie...
- No to ruszajmy skarbie. - powiedziała gdy złożyła ostatni pocałunek na wargach basiora. Wstała z gracja i obszedłszy swojego wybranka, jednocześnie się o niego ocierając stanęła u jego boku.
- Idziesz słonko czy będziesz tak tu sterczał? - zapytała z radosnym błyskiem w oku i czekała na to, aż basior poprowadzi ich poszukiwania.

Zed

W tym momencie user zastanawia się co też Elenie się stało, że przez pierwsze dwie linijki swego ostatniego postu pisała coś czego nawet właściciel Mort'a nie mógł zrozumieć (Da bum Tsss).
Samiec już chyba wiedział, gdzie mogliby znaleźć ów miejsce w sam raz dla nich. Jednak drogi trochę było, ale spacer z ukochaną będzie także przyjemny.
Odwzajemnił pocałunek Eleny i wyprostował się, będąc gotów do poszukiwań.
- Nie będziemy tu sterczeć. Pora poszukać naszego królestwa! - rzekł z premedytacją w stronę wadery. No tak... Chciał mieć w sumie spore mieszkanko, a nie jakieś przesiąknięte wilgocią jamy i w dodatku ledwo co pomieszczające wilka.
- Ruszajmy zatem - dodał po chwili już mniej entuzjastycznie, z dozą powagi.
Ruszył przed siebie, co chwile czekając na swą wybrankę.
W końcu zniknął z tego miejsca.

z.t

Elena

Głupawa drogi bracie, a co myślałeś? ( DA BUM TSSS! ) Naturalnie wilczyca ruszyła za ukochanym snując plany o wspólnej przyszłości. Czuła się przy Mort'cie taka bezpieczna, czuła, że to początek spokojnego, stabilnego związku, bez zdrad, kłamstw i tajemnic. W końcu i ona zniknęła z tego miejsca.

[zt]

Saga

Wtem pojawiła się Saga. Wilczyca nieśmiało weszła do wody i położyła się na plecach. Miała nadzieje iż nikt nie zwróci na nią szczególnej uwagi. Wilczyca zanurkowała i szybko wyszła z wody. Siadła na brzegu i spoglądała na czystą wodę obserwując przepływające płocie i okonie.

Athorus

Wtem, wbiegł tu Athorus. Na co dzień spokojny, aczkolwiek porywały go czasami dziecinne zachowania. Jednak czas najwyższy dorosnąć, samcze!
Podbiegł do wodospadu, który wydawał się już na sam widok zimny jak lód, bacząc na pogodę, która z dnia na dzień robiła się chłodniejsza, tak jakby...No.
Schylił łebek i zaczął powolutku pić, ażeby nie wciągnąć za dużo na raz, bo jeszcze się przeziębi czy też jakaś ryba kamikaze wleci mu do mordki i wtedy będzie źle.
Po napojeniu się, przysiadł pyskiem skierowanym w ów zjawiskowy wodospad, który swym szumem niejako uspokajał samca. Dawał mu ukojenie i spokój w jego nieskalanie czystej duszyczce.

Elena

No i proszę, także Elenka musiała tu przytaszczyć swój jakże zacny zad. Początkowo nie zwracając uwagi na to, co dookoła niej pochyliła się nad taflą i napiła, pociągając kilka malutkich łyków. Zasiadła przy wodzie, robiąc efekt płaskich pośladów i napawała się zapachami tego miejsca. Co prawda nie były takie, żeby się zjarała, ale kto ją tam wie, skoro o tej porze userka pisze tego posta. Ale powstrzymywana przez Brata daruje sobie wypisywanie kaban. Więc Elena, ze swoją jakże uroczą mordą siedziała nad wodą i czarną pyrą wyłapywała zapachy, wodospadu. Jej białe kłaki rozwiewał wiatr i wyglądała na prawdę uroczo, mimo mylących epitetów xD

Athorus

Samiec swoimi bystrymi patrzałkami niemalże od razu zauważył waderę, która to przybyła w owe miejsce, możliwie także podziwiając uroki tejże natury!
Postanowił, że zagada pierwszy, bo w sumie zawsze zagadywał pierwszy. Emm... No prawie, bo jak na razie to poznał tylko jedną waderę, którą nazywają Taimi. Mniejsza.
Ruszył swoją szanowną dupencję i przywędrował do samicy.
Na pierwszy rzut oka, hm. Wydaje się być sympatyczna i miła. Jednakże samczyk nie spodziewał się z kim ma do czynienia.
- Witam Cię ja! - krzyknął prawie, że na cały regulator, ale to w jego naturze było po prostu wbudowane. Szajbus jeden.

Elena

Wilczyca, obecnie w zaawansowanej ciąży obróciła z radosnym uśmiechem łeb i na przywitanie basiora wyprostowała się jakby miała zasalutować i odparła:
- A ja witam cię! - zachichotała uroczo i skupiła się na postaci basiora. - Jak cię zwą kamracie? - zapytała patrząc ciemnymi oczami w ślepia basiora. No tak, jak to Elena, wpasowuje się w klimat towarzysza rozmowy czy tam wiks, zależy. Zależy jak leży, a jak leży facetowi, to niech się głowi. Viagra nie pomoże, dlatego podnieść się nie może. Nie nie nie... Dosyć kaban. Starczą te z gadulca. No. Kuniec posta, sprawa jest prosta, Morts dostał w oko z pieroga, a mnie zdrętwiała noga. DA BUM TSSS!

Athorus

//yyyy... xD//

- Nazywam się Athorus, a Twa godność milejdi? - również się zaśmiał, zaś jego grzywka opadła mu na twarz powodując, że przez chwilę nie widział praktycznie nic.
No i proszę... Tak jak się spodziewał. Ów wadera była sympatyczna i od razu zaczęła operować slangiem młodszego od siebie - Athorus'a.
Nie powiem, bo ucieszył się z tego faktu, iż zyskał chyba nową znajomą, Czyż nie?

Elena

//dobra, będzie tych kaban xD//

Wadera zastanowiła się chwilkę. To imię jej coś mówiło, to chyba było imię nowego członka jej watahy, ale pewna nie była, więc tego nie ruszała.
- Nazywam się Elena. I miło mi cię poznać. - powiedziała, kiwnąwszy nieznacznie łbem i podała mu łapę. Taki gest zawarcia znajomości. Basior wyglądał jej na taki typowy przykład klasowego wesołka, którego każdy lubi i najchętniej non stop by się z nim śmiał. Miło było sobie trącającej świerkiem staruszce pogadać z młodzieżą, to świeżą i hożą. Ona sama stara była wiekiem, ale nie duszą, a to przecież najważniejsze, być młodym duchem!

Athorus

Gdy tylko usłyszał to imię to włosy zjeżyły mu się na czuprynce. ELENA?!
Oj... Tego to się nie spodziewał. Czyżby żartował sobie z Alfą Ognia? Ale wpadka!
- Yyy... Ja, przepraszam najmocniej za moje żarciki. To tylko takie tam... Wie Pani... - próbował się usprawiedliwić, a jednocześnie szybko ukłonił się na znak, iż lojalny jest wobec przywódczyni niczym rycerz wobec swego króla.
Pobladł w dodatku, bo przecież nie wiedział, że Elena nie jest jakąś rządną respektu i kultury wobec siebie - Alfą.
Wolał jednak zachować wszelkie najdrobniejsze szczególiki co do tego.

Elena

No nie! To już jest przegięcie! No to Elena pokaże mu jak należy ją traktować.
- Och, przestań! - powiedziała chwytając go za barki i uniosła go do siadu. Pewnie młody nie wiedział, że biała jest wojownikiem. - Chyba zwariowałeś. Kłaniasz się przed starą rurą, która ma bardziej pstro w głowie niż ty. - powiedziała machając z zabawnie łapa, jakby opędzała od siebie muchę. - I nie pani, proszę cię. Po prostu Elena, dobrze? Bądź po prostu sobą. Nie lubię sztywniaków, a już pokazałeś, że nim nie jesteś. Traktuj mnie na równi z sobą. - powiedziała z uśmiechem. Ona, jako alfa miała być podporą dla wilków ze swojej watahy. Nie władcą, tylko siostrą albo dobrą starą ciotką Elą. Uwielbiała się wygłupiać i tak jej było dobrze. Miło ciąży nie była uwiązana do jednego miejsca więc postanowiła trochę się pobawić, czego dawno nie robiła. Odbiła się nogami od ziemi i lądując przednimi łapami na barkach samca, przewróciła go na plecy, prosto w kopiec liści i ze śmiechem natychmiast z niego zeskoczyła. Stanęła nad nim, do góry nogami i uśmiechała się łobuzersko.

Athorus

Samiec po prostu oniemiał. Czy właśnie Alfa Ognia tak po prostu zachęcała go do zabawy? A zauważył także u niej brzuszek, czyli znaczyło, że jest w ciąży. Gdyby nie to, może i zabawiłby się także, ale bezpieczeństwo przede wszystkim.
- Hmm... To miłe znać Alfę, która chce traktować młodszych no i nowych członków Watahy - na równi. Mnie rodzice za ich życia uczyli szacunku do takich osób jak Ty. Widocznie troszkę przesadzili, ale chyba zależy to iście od samej Alfy jak to postrzega. - oznajmił ku poinformowaniu jej, skąd u niego taka nagła zmiana z zabawnego, dowcipnego samczyka na sztywnego i lojalnego basiora.
- Zadziwiłaś mnie... Emm... Eleno, tak? - zaśmiał się, jednak przytrzymał łapę przy swym pyszczku. Teraz to się droczył, bo tak naprawdę to wiedział jak ów wadera ma na imię. Lubił od czasu do czasu strugać głupka, ale co poradzić... Na młodych nie ma rady!

Elena

Usiadła spokojnie i patrzyła w oczy Athorusowi.
- Wkurzają mnie alfy, które robią z siebie wielkie gwiazdy i oczekują wiecznego i bezgranicznego uwielbienia. Alfy nie są po to, żeby ich podziwiano i wielbiono. Są po to, by wspierać członków watahy i im pomagać. Dbać o ich interesy, bezpieczeństwo i zdrowie. - powiedziała z pewnością siebie. Miała silny charakter i każdy kto ją znał o tym wiedział. - Tak, jestem Elena. A ty.... ty zdaje się... At... Ath... Athorus? - zachichotała wesoło i owinęła ciało długim, puchatym ogonem. Już polubiła tego młodzieńca. W ogóle El bardzo lubiła młodzież, w końcu to była przyszłość watahy.

Athorus

Samczyk uśmiechnął się, gdy usłyszał przemowę Eleny. Ona była jednak inna... Lepsza!
- To prawda, szczera prawda! - potwierdził tym samym pogląd Alfy na ten temat.
Gdy próbowała wymówić jego imię, zakrył łapką pyszczek, bo nie mógł wyrobić ze śmiechu, ale po chwili się ogarnął.
- Taaaak, Athorus to me imię! - krzyknął entuzjastycznie, po czym podskoczył jakby z zachwytu, że ma fajne imię, bo ma? :P