Wodospad Płaczącej Wadery

Bridget · Gość

Legenda związana z wodospadem głosi, że dawno temu pewien basior i wadera bardzo się kochali. Lecz po pewnym czasie niewdzięczny samiec zostawił ją dla innej wilczycy i odszedł mówiąc ,,Nigdy cię nie kochałem, wybacz, to koniec.".Zrozpaczona wadera poszła na skałę; tam usiadła i płakała, płakała, płakała i płakała. I tak powstała ten oto wodospad.
Nie wiem, ile w tym prawdy ale na skale faktycznie jest teraz głaz w kształcie wilka, a spod głazu wypływa strumień, który po chwili jest trzeszczącym wodospadem.
-------------------------------------------------------------------------------------

Przyszła weszła pod wodę opłukać swoje futro z kurzu i zanieczyszczeń już czysta usiadła na brzegu rzeki.

Cole

Przyszedł tutaj za zapachem wilczycy, która zwała się jego matką. Chciał jedynie zamienić kilka słów nic poza tym. Usiadł na brzegu wodospadu - Witaj matko - rzekł cichy acz dość zrozumiały głosik.

Bridget · Gość

-Witaj-odrzekła spokojnie-Co u ciebie dajesz radę?Znasz rodzeństwo?-pytała-Pewnie nie..-westchnienie-Wiesz opiekowałam się tobą gdy byłeś w śpiączce dopóki nie zabrał cię Szasta... byłeś moim skarbem..-urwała-To i tak nieważne masz tą Evananę czy jak jej tam...-wsatała.

Cole

- Dziękuję mamo - podszedł do niej i przytulił się, lecz tylko na chwilę. Odsunął się od niej i stanął przed nią. - Nie znam rodzeństwa...ale tata mówił, że mi ich przedstawi i opowiadał mi o nich - dodał.

Bridget · Gość

-Zakiro to wspaniałay wojownik... zaraz on jeszcze nie jest wojownikiem??Sephira to mądra wilczyca, która na pewno będzie dobrym przywódcą o ile się tego podejmie... a skoro mowa o rodzeństwie co sądzisz o imieniu Rasteria?-powiedziała.

Cole

- Co proszę? - zdziwił się jej pytaniem. - Wiem, że jesteś w ciąży - dodał. Zakłopotanie teraz go dopadło - Wybacz mamo, przyswajam powoli te życie rodzinne. Może być fajne imię - dodał.

Bridget · Gość

Uśmiechnęła się
-Chociaż ty mnie wsperasz-podeszla do małego przyciągnęła do siebie i łapą rozczochrala mu czuprynę.(W przenośni bo ty nie masz czupryny chyba... na avie nie masz)
-O muszę lecieć niedługo wrócę nigdzie nie odchodź!-powiedziała i zniknęła.

Shade

Zapłakana przybiegłam nad wodospad. Łzy ciekły mi po pyszczku a ja nie wiedziałam co mam zrobić. Jęknęłam cicho i skuliłam się.

Wan

-mamo ja niechce byci z kimsi innym tylko z tobom-powiedziala ze smutkiem

Katana: Pierwsze upomnienie, pisz dłuższe posty. Na razie ostrzeżenia nie dam, gdyż jesteś tu nowa. Shade, zwracaj jej uwagę na swoje posty, proszę.

Shade

- Wan... Powinnaś zostać z tatą teraz... - jęknęłam cicho i przytuliłam ją. - Chyba nie jestem dobrą matką... Powinnam bardziej o Was dbać.

Wan

-bardzo dobrze o nas dbarz - podeszla i dala jej buziaka

Katana: Pisz dłuższe postyyy.... _-_

Shade

- Oj.. No dobrze... A wiesz co Ci powiem w tajemnicy. Musicie z Kiriną bardzo dużo przytulać tatę. On tak lubi. - puściłam do niej oczko. - Chodźmy do domu. - złapałam ją delikatnie zębami za kark i wrzuciłam sobie na grzbiet. o chwili zniknęłyśmy.

Keena

Przyszła tu powoli ze zwieszoną głową łapa za łapą. Podeszła do samego brzeżka wodospadu i oklapła na ziemię ciężko. Westchnęła jeszcze ciężej. Pomyślała że to odpowiednie miejsce dla niej i zganiła samą siebie za głupotę.

Sarah

Przybiegła spokojnie wilczyca , ujrzała są siostre Keene , podbiegła do niej i się przywitała :
- Witaj siostra ! Co tam u ciebie ? - Powiedziała wilczyca i usmiechneła sie szczeże do niej.

Keena

Z trudem, podniosła głowę jakby skamieniała w tej pozycji. Potarła łapą polik i odpowiedziała z uśmiechem
- Cześć siostrzyczko! - zaśmiała się z tego zdrobnienia. -Nudy, nudy , nudy. Ale ogólnie w porządku.

Samanta

W krzewach można było dostrzec białe ślepia . Po chwili zza krzewu wyszła Łowczyni . W pysku trzymała wilczątko . Był to Wolfik , jej synek . Jedyny wilk dla , którego jej życie miało dalszy sens .
Rozejrzała się dookoła . Mimo obecności tu innych wilków zachowywała się normalnie . Usiadła na brzegu wodospadu i wypuściła Wolfika . Polizała go po pyszczku i uśmiechnęła się .
Czekała na ruch z jego strony .

Wolfik

Wilczek połozył się i zasnoł spokojnie przy szumach wody.

Samanta

W sercu Samanty odezwała się miłość macierzyńska . Przysunęła do siebie Wolfika i przytuliła go do siebie . Teraz na jej pysku jawił się uśmiech . Był to szczery uśmiech szczęścia .

Wolfik

Zasnoł twardo i cos tam mu śni.

Samanta

Patrzyła na okolicę myśląc wciąż o Rivenie . Nie mogła o nim zapomnieć . Kochała go bardzo .
Popatrzyła na Wolfika i uśmiechnęła się szerzej . Po chwili wstała i weszła do wody . Zanurzyła się , gdyż było jej gorąco i wyszła . Znów przytuliła do siebie Wolfika i czekała aż się obudzi i znów zacznie bzikować .
Samancie zrobiła się głodna . Postanowiła sobie coś upolować . Zaraz obok krzaków pasła się sarenka .
Wilczyca zaczaiła się na nią i szybko uśmierciła gryzem w szyję .
Krew polała się i zwierzak umarł . Wadera w zębach przyniosła go do Wolfika i zaczęła swą ucztę . Świeże i krwiste mięso bardzo jej smakowało .
Samanta kiedy już się najadła zostawiła resztę sarny dla Wolfika .