Wodospad słodkości

Shajen

Shajen pokiwał tylko głową. Biedny chłopak, jeszcze się na niej zawiedzie. Zrobi z nim to, co będzie chciała i go zostawi, w poszukiwaniu innych ofiar. On już znał takie wadery. Spojrzał na Trine i wzruszył barkami. A niech chłopak idzie i przeżyje to po raz pierwszy.
- Ach te dzieciaki...

Trina

-No tak.. Dorobiłeś się, teraz masz problemy.
Powiedziała Trina i spojrzała na hienowatego wilka. Teraz... Wystarczy poczekać, aż ktoś tu się zjawi, albo pójdzie. No, ona wolałaby tą drugą opcję, im więcej osób, tym gorzej. A chciała się zająć trochę... Swoimi sprawami. Spojrzała na Shajena, jego nie chciała. Bawiła się Nim gdy byli młodsi. Teraz... Wybierała wyższe klasy, że się tak wyrażę.

Shajen

Shajen tylko westchnął. Czyli to była jego wina? No cóż, trudno. Nie to, że nie kochał swoich dzieci, ale no... No nic. Shajen uśmiechnął się do Triny i dał jej buziaka.
- No dobra, ja się zbieram. Papa. Mam nadzieję, że się jeszcze spotkamy.
Powiedział i zaczął iść w swoją stronę.

z/t

Trina

A Trina odwzajemniła jego pocałunek. Shajen miał partnerkę... Najwidoczniej był jej bardzo wierny, skoro właśnie pocałował Trine. Ona nawet nic nie zrobiła, a już miała od niego buziaka. Czyli jak nadal będzie taka miła i tak dalej, to dostanie czegoś więcej? No cóż, bardzo kusząca propozycja. Pomachała mu na pożegnanie.

Enary

Enary jedynie uśmiechnęła sie złośliwie do Triny i zniknęła pędem za Retesem. Tak, teraz dostanie to czego chce i nikt jej nie przeszkodzi.

zt

Trina

A czemu to ona się złośliwie uśmiechnęła? Przecież nie zrobiła nic innego, tylko dziwkę z siebie na oczach innych. Naprawdę... Tak jak wyżej Akeli napisała- blondynki to pustaki. Najpierw robią, później myślą. Niebieska podniosła się z trawy i zaczęła iść przed siebie, pogwizdując coś pod nosem.

Akeli

No, a zaraz podniosłą się Akeli. Myślała, że dłużej będzie trwało to przedstawienie, no ale dobra. Enary się nie postarała. Beżowa wadera opuściła powoli tereny wodospadu, z szerokim uśmiechem na pyszczku. No i wywlekła swój jakże zacny zadek z tego miejsca.

z/t

Naomi

Nagle zza krzaków wyjawiła się ona. Przemoczona i zmęczona wadera. Biegała bardzo długo zanim dotarła w to miejsce. Postanowiła tu odpocząć. położyła się brzuchem do góry i patrzyła na niebo.

Carly

A na tym niebie pojawiła się Carly w swej nowej szacie. Szybowała wśród chmur lekko, leciutko. Wiatr rozwiewał jej niebieskie włosy. A jeszcze niedawno skąpana była w królewskim złocie i szkarłacie.. Niemniej jednak nowy styl nie należał do tych najgorszych. Wylądowała niedaleko Ady. - Witaj, Ado. Co tam? - rzekła z uśmiechem na pysku, siadając i otulając się ogonem, na którym widniała niebieska wstęga.

Naomi

Ada na początku myślała, że widzi po raz pierwszy w życiu samolot.. jednak to była Carly. - Pięknie wyglądasz.. zmieniłaś się na dużo, dużo lepsze - rzekła z uśmiechem do latającej wadery. Lubiła prawić innym komplementy, nie miała problemu z powiedzeniem komuś, że ma ładne włosy czy hipnotyzujące oczy. Lubiła w sobie te cechę.

Carly

Liliowe, roziskrzone oczy spoczęły na Szpiegu. Zaraz wadera roześmiała się wesoło. - Dziękuję - ta odrzuciła włosy na bok, gdyż nieustannie spadały jej na oczy. - Zdążyłaś już się pochwalic swoją rangą? - spytała ot tak, rezolutnie, by potem ponownie odrzucic wredne włosiska na bok.

Naomi

Ada zaśmiała się nieco. - Oczywiście.. w sumie to nie wiem czy jest wilk, który mnie zna i by o tym nie wiedział. - rzekła. Zauważyła, że Carly nie daje sobie rady z włosami. - Wiesz.. mogłabyś zapleść sobie warkoczyka... takiego na tych pierwszych włosach, najbliżej pyska i zarzucić go za ucho. włosy wtedy będą zatrzymywane przez warkoczyk. - poradziła długowłosej wilczycy.

Carly

- Nie trzeba. Nie lubię związanych włosów.. Lepiej jak są wolne i robią co chcą, mimo że to czasem przeszkadza - rzekła i uśmiechnęła się ciepło doń. Zerwała lizaka z trawy i poczęła go lizac. - Mm.. truskawkowy..

Naomi

Ada patrząc na liżącą truskawkowego lizaka Carly zrobiła się nieco głodna. Podeszła do wodospadu i zerwała kilka liliowych żelków. - Te stąd są najlepsze, zerwać Ci kilka? - spytała Ada i włożyła sobie do paszczy kilka "łapek" żelków. Przez chwilę nie mogła nic powiedzieć, bała się, że kilka jej "liliowych przyjaciół" wypadnie jej z mordki.

Carly

- Jasne! - odezwała się wesoło, machawszy swoim ogonem w napływie radości. Jakoś lżej jej na sercu było, gdy nie musiała Waspowi patrzec w oczy i słuchac tego, co będzie bolec bez skrupułów.

Naomi

Ada zerwała jeszcze kilka i rzuciła nimi w stronę Carly. Liczyła na jej refleks. - Widzę, że ty też uwielbiasz słodycze - rzekła z uśmiechem na pyszczku.. gdy miała w paszczy coś słodkiego była szczęśliwa, a to szczęście kazało się jej uśmiechać. Nie mogła przestać. - Masz jakieś ulubione? - dodała po chwili. Chciała się dowiedzieć czy Carly gustuje w czymś czego Ada jeszcze nie zna.

Carly

Wilczyca roześmiała się rezolutnie, wcześniej dokańczając lizaka, a potem łapiąc żelki. - Uwielbiać? Ależ skąd! Jem je pierwszy raz. Ale wiele o nich słyszałam, więc po prostu ochoczo spróbowałam - wzruszyła barkami, po czym odrzuciła grzywkę na bok i podrzuciła jednym ruchem słodycze od Ady w górę, po czym rozchyliła szczęki, łapiąc je. - Mmm.. Pyszne!

Naomi

- Jak ty przeżyłaś swoje całe życie bez słodyczy? - spytała ogłupiona Ada. - Przecież żelki, lizaki, cukierki itp. dodają tyle uroku temu szaremu życiu.! - dodała po chwili. Dla Ady słodkości stanowiły podstawę diety, dlatego nie rozumiała Carly. Nagle wyjęła w sumie nie wiadomo skąd Maurycego i zaczęła go przytulać. - To jest Maurycy mój najlepszy przyjaciel - powiedziała i roześmiała się dziecinnie. Już prawie o nim zapomniała.

Viktoria

Wtem nad Wodospad Słodkości wtargnęła Viktoria. Wspięła się na drzewo i zerwała sobie kolorowego lizaka. Włożyła go sobie do pysk i zeskoczyła na ziemię. Spojrzała na Adę i Carly, do których zaraz podeszła.
- Siemka - powiedziała, wyjmując sobie wcześniej lizak z pyska.

Naomi

- Cześć Viktoria - rzekła z lekkim uśmiechem Ada. Tym razem nie miała okazji widzieć latającego obiektu, ponieważ Viktoria nie umiała latać.. A szkoda Ada chętnie by popatrzyła na taki "samolot" na jaki miała okazję popatrzeć, gdy Carly przyleciała. A właściwie to nawet Ada chciałaby latać, to marzenie każdego wilka. Ada świetnie się czuła na wysokich drzewach i kochała z nich zeskakiwać. To takie cudowne uczucie. Ale cóż.. żeby dostać skrzydła trzeba sobie na nie zasłużyć, a jak na razie Ada nic nie zrobiła dla watahy. To trzeba zmienić.!