Wodospad Snów

Samuerian

- Dobrze, będę pamiętał. Na razie jednak potrzebujemy każdego członka watahy, w końcu nigdy nie wiadomo co się może zdarzyć. - powiedział Samuel spokojnie, uśmiechając się lekko do Flake. No tak, miło wiedzieć że jest jeszcze jedna osobo gotowa pomóc w zaistniałej sytuacji.

Flake

Flake tylko odwzajemniła uśmiech i nie powiedziała już nic. Nie chciała ciągnąc tematu związanego z Hono-no, bo choć ciekawska natura Flake kazała jej dalej wypytywać Samuela o lisa i walkę z nim, to temat rozmowy niespecjalnie wilczycy się podobał. Nawet wręcz przeciwnie.

Star

Star przybył nad wodospad, gdyż usłyszał, że tu może znaleźć jedną z Alf Ognia. Jak mógł zobaczyć, ktoś kto mu to powiedział nie kłamał, Samuel rzeczywiście tu był. Podszedł do brata Wheat.
- Usłyszałem, że tu mogę cię znaleźć Samuelu. Chodzi mi o to, że chciałbym zmienić Watahę. Nad jeziorem zmian, stało się coś co całkowicie odmieniła mój charakter. - powiedział. - Wybacz jeśli ci przeszkadzam. - dodał.

Samuerian

- Nie, proszę. - powiedział Samuel, spoglądając na szarego skrzydlatego wilka. - Dlaczego chciałbyś więc dołączyć do naszej Watahy? - spytał spokojnie, lustrując go czujnym spojrzeniem zielonkawych oczu. - Dlaczego akurat do Ognia? - wilk dziwił się, że tyle osób dołącza właśnie do jego watahy, podczas gdy po krainie grasuje lis, a w powietrzu wisi groźba wojny z Wiatrem.

Star

- Jestem gotów bronić tej watahy, przed Hono-no i w razie wojny z moją byłą watahą także. - powiedział spokojnie. - Całkowicie zmieniłem mój charakter i teraz pasuję do Ognia czy do Nocy. Ze względu na to, że byłem wilkiem wiatru postanowiłem wstąpić do Ognia, gdyż Noc jest zbyt...Mroczna? - dodał.
Wiedział o lisie, o wszystkim, jednak chciał być właśnie w watasze Ognia...

Flake

Flake z powrotem położyła pysk na ziemi i milcząc, patrzyła na Samuela i przybyłego wilka. Jakie zajmujące jest dowodzenie watahą... piątek, świątek czy niedziela, w dzień czy w nocy, zawsze należy być przygotowanym, że ktoś przerwie chwilę spokoju naglony jakąś ważną sprawą. Wilczyca od razu pomyślała, że nie chciałaby pełnić w watasze tak odpowiedzialnej funkcji. O nie, ona musiała mieć dużo wolnego czasu, cóż... była osobą dość wygodną i niezbyt skorą do ciężkiej pracy.

Samuerian

- A skąd mogę wiedzieć, że nie jesteś czasem szpiegiem Wiatru, który chciałby mieć idealne wpływy do wyciągania informacji? - spytał Samuel całkiem spokojnie. Będąc szpiegiem należało umieć idealnie wywęszyć dogodną informację, stać się niedostrzegalnym... Więc prostym jest, że wilk mógł podejrzewać tego wilka o pracę dla Wuatru.

Star

- Nie wiem jak ci to udowodnić. Jesteś Magiem, możesz wejść do mojemu umysłu, czy choćby rzucić jakieś zaklęcie. Sam ci tego nie udowodnię, chyba, że znajdę jakiś sposób. - powiedział.

Samuerian

Samuel jeszcze chwilę wpatrywał się w wilka uważnie, doszukując się choćby najdrobniejszych znaków zdradzających jego zamiary.
- Niech więc będzie. - powiedział w końcu, a na jego pysk wpłynął zadowolony uśmiech. - Miło mi powitać cię w naszej watasze. Od dzisiaj jesteś pełnoprawnym członkiem Ognia. W zamian za to oczekujemy od ciebie wierności, wytrwałości i mamy nadzieję, że w razie czego będziesz gotów bronić watahy. - rzekł, po czym skinął mu głową, na znak, że może odejść.

Star

- Dziękuję. Słyszałem, że w Ogniu brakuję szpiegów, więc podejmę się testu na tą rangę. W przyszłości, może obejmę wyższą posadę. Teraz żegnaj Alfo Ognia. - powiedział.
Wilk skinął głową, po czym zaczął biegnąć w stronę terenów Ognia. Już po chwili nie było go widać.

z.t

Samuerian

Samuel skinął tylko z uśmiechem głową. To bardzo dobrze, że ktoś chciałby się zgłosić na jedną z rang, których brakuje. Zwłaszcza nowy członek watahy. Zaraz jednak wilk odwrócił się do Flake i rzekł z przepraszającym uśmiechem.
- Wybacz, że przerwałem rozmowę. Jednak ostatnio mam dużo rzeczy na głowie.

Flake

- W porządku, rozumiem. Pewnie jako Alfa ciągle masz coś do zrobienia - powiedziała, właściwie bez powodu przewracając się z brzucha na bok. Ot, taka namiastka ruchu. Mimo lekkiego zmęczenia już zaczynała ją nużyć taka bezczynność i leżenie w jednej pozycji. - Tyle obowiązków i odpowiedzialności... nie chciałabym być przywódczynią watahy. Dla mnie to by było za dużo.

Samuerian

- Tak, masz rację. Zdarza się czas, kiedy i tak nie wyrabiam z niektórymi rzeczami. - powiedział Samuel. Długo już rozmawiał z Flake i sporo obowiązków jeszcze go czekało. - Wybacz, ale muszę już lecieć. - powiedział przepraszającym tonem. - Niedługo się pewnie spotkamy. - dodał, po czym rozwinął skrzydła i odleciał.

zt.

Wybacz, ale mam straszny brak miejsc. x.x Dokończymy niedługo.

Flake

- Do zobaczenia - odpowiedziała i uśmiechnęła się do Samuela na pożegnanie. Patrzyła, jak jego sylwetka niknie na tle jasnego nieba, a kiedy znikła zupełnie, uśmiech od razu spełzł z pyska Flake. Znowu sama. Jak ona tego nie lubi!
Nie pozostało jej już nic do roboty nad tym wodospadem, a zmęczenie dawało się trochę we znaki, więc wstała i stłumiwszy ziewnięcie, poszła do swojego legowiska, by odpocząć. Od tak dawna tam nie była... trzeba sprawdzić, czy jej nie wyeksmitowano.

zt

Debra

Debra powoli przybyła nad ów wodospad. Cóż, miała ochotę wybrać się nad Romantyczny Wodospad, albo Miłosny, ale w tej chwili było to nieodpowiednie. Zazywczaj chodziły tam pary. A Debra, jako singielka z dwójką dzieci, zaczęła omijać takie miejsca szerokim łukiem. Fuj, za dużo słodyczy i czułości.

Dante de Cossa

Powiedzmy wprost, Debrzyk była wdową, młahaha. Ale nie wiem co to ma wspólnego z Fabułą a więc... Niebawem zjawił się tu i Dante. Rozejrzał się po tym miejscu z zaciekawieniem. Ładnie, całkiem niczego sobie... Tak pomyślał hybryd.
- Ładnie, całkiem niczego sobie... - powiedział następnie i siadł obok Debry, nadal się uśmiechając, jak to miał w zwyczaju.

Debra

Tak, Debra owdowiała jakiś czas temu. Również już usiadła, gdy Dante doszedł na miejsce i rozglądnęła się.
- Racja.- przytaknęła Hybrydzie. Co racja, to racja. Miejsce to było jednym z najbardziej urokliwych miejsc w krainie. Przynajmniej jak dla tej wadery.

Dante de Cossa

- Nie wiem... Po prostu nie wiem o czym mam mówić - rzekł na wstępie, jakby chciał się usprawiedliwić. - Masz jakieś tematy do rozmowy? Ja jestem zupełnie z nich wypłukany - dodał po chwili, ażeby ta cisza nie trwała wiekami. Może i miło było siedzieć z Debrą w ciszy, ale to było osobliwe - Dante musiał oduczyć się bycia osobliwym. Musiał stać się nieco bardziej... Wilczy, o.

Debra

Debra spojrzała na Hybrydę, sama nie wiedząc, co zrobić. Ona też czuła się dziwnie w tej ciszy. Podczas rozmowy przynajmniej nie gapiła się bezmyślnie w jego... Kufę.
- Cóż...- zaczęła Debra. Miała pewien pomysł, ale był bardzo... Debrzyskowy umysł, bleh. Zerknęła na Wodospad. Woda! Pływanie! Tutaj Woda nie powinna być zimna, a przynajmniej nie lodowata.
- Dobrze pływasz?- zapytała, kiwając łbem na wodę, jakby chcąc go zachęcić.

Dante de Cossa

Czy dobrze pływa? Hmm... Tak naprawdę nigdy nie próbował.
- Nie wiem. Być może - rzekł zastanawiając się nad czymś głęboko. - Ale chyba skoro obdarzono mnie szóstką łap, muszę pływać co najmniej świetnie - dopowiedział z wyszczerzem. Nie, nie, Dante nie miał zbyt wysokiego ego by tak się mądrzyć. Po prostu zwykły wygłup czy coś w ten deseń.