Wodospad Szeptów

Akeli

Odwróciła pysk w stronę wilka. -No, hej..- powiedziała i spojrzała na Mizu. Podniosłą się. -To jak.. idziemy?- zapytała i machnęła ogonem. Ruszyła w stronę jaskini i się zatrzymała. Zaczeka na jej odpowiedź

Mizu

Podniosła jedną brew do góry w zdziwieniu. - Ale ja nie jestem Szerii. - Powiedziała z małym zdziwieniem w głosie. No cóż, ona nie musiała wiedzieć jakie zwyczaje miał ten wilk. "I co się gapisz?!" Zapytał w myślach ON zdenerwowany. Tak widać było, że emocje nim bardzo wstrząsały. - Akeli... To co robimy? - Zapytała nadal nie ściągając wzroku z nieznajomego wilka, który jej się przyglądał. Musiał widzieć w niej coś odmiennego, tylko co ?

Dorian

Spojrzał na pierwszą wilczycę. a potem na powrót utkwił Swoje spojrzenie w Szczeniaku. Przeciągną się i usiadł wbijając pazury w ziemię. Czasem tak robił kiedy mu się nudziło.
-"Szerii" to znaczy piękna.-Powiedział do niej.-Jak cię zwą?-Zapytał sie jej.

Akeli

-No jak to co robimy? Idziemy do jaskini.. chodź za mną.- powiedziała i ruszyła znowu w stronę jaskini. Przeszła już przez wodospad. Była w jaskini przesunęła łapą jakąś czaszkę. Otworzyła drzwi. Gdzie się znajdowała? Otóż... była w grobowcu. Usiadła przed ołtarzem i czekała na Mizu.

Mizu

- Ja piękna ? - Zapytała. - A to dobre... - Dodała z szerokim uśmiechem. Prawda była taka, że miała niską samoocenę więc nikogo ta reakcja dziwić nie powinna. Choć z drugiej strony było to miłe. - Jestem Mizu... I jak widzę muszę Cię pożegnać. Do zobaczenia kiedy indziej. - Powiedziała i poszła za Akeli. Przeszła przez wodospad i tak znalazła się w tajemniczej jaskini, którą już kiedyś odwiedziła. Podeszła do wilczycy i spojrzała na nią pytająco.

Dorian

Odprowadził ją wzrokiem. "To jednak nie ta" Pomyślał sobie. Prawda była taka że szukał on pewnej wilczycy która znał kiedyś. Kiedy podróżował przez te krainy poczuł jej zapach dlatego postanowił pozostać tu przez jakiś czas.

Akeli

-Dobra.. teraz trzeba się z nim połączyć... dasz mi znak jak będziesz gotowa to powiedz.- powiedziała i oparła się łapami o ołtarz. Musiała zobaczyć jakie tam są znaki itp. No ale na jej szczęście są dobre. Uśmiechnęła się pod nosem.

Mizu

-Dobra, dobra... Możemy z nim pogadać. - Powiedziała i się uśmiechnęła ledwo widocznie. Usiadła na swoich czterech literach i owinęła łapy ogonem. Spojrzała w stronę ołtarza i zastanawiała się jak coś takiego będzie wyglądać i czy będzie bolesne dla niej lub dla NIEGO. Miała cichą nadzieję, że nie ale była przygotowana na wszystko.

Akeli

Wyszeptała po cichu jakieś słowa a pomieszczenie zalało światło. Teraz z nim pogadamy. -Kim jesteś...?- zapytała. Ani się nie uśmiechała ani nic.. była całkowicie skupiona na tym co robiła. Mizu też mogła z nim rozmawiać.. bez żadnego problemu, ale niech on lepiej odpowiada.

Mizu

-On nie chce odpowiadać. - Powiedziała Mizu swoim normalnym głosem. Wiedziałą to chodź ON nie musiał używać żadnych słów. Po prostu czuła jego opór w sobie. Zawsze myślała że to jej wyobraźnia i może miała rację? Może on się jednak nie odezwie i się okaże, że to wytwór jej wyobraźni? - Dobra nie mów. Sam sobie poradzę. - Odezwał się chłopięcy, cwaniacki głos. - Jak Ci powiem będę musiał Cię zabić. - Rzekł z wyraźną kpiną.

Akeli

-No wybacz, ale tak się składa, że... dobra nie ważne. Powiedz czemu siedzisz w tej młodej wilczycy? Nie mogłeś wybrać innej osoby?- zapytała z lekkim wyrzutem. Tak nie ładnie! Pff... widać, ze to COŚ nie wiedziało co to reguły.

Mizu

-Ja w niej siedzę? Ha! Jeszcze mnie się oskarża. - Znowu ten sam ton. Jak widać bawiło go to i ta zabawa wydała się fajniejsza niż myślał. - No może odpowiadał byś dokładnie na pytania! - Krzyknęła Mizu swoim dziecięcym głosikiem na co ON się zaśmiał. Tak na prawdę Mizu nie była dla niego żadnym zagrożeniem. Mógł zniknąć albo ją rozsadzić psychicznie, tak żeby się nie pozbierała. Spojrzała zaniepokojona na Akeli. - Prawda jest taka, że sobie jej nie wybrałem. Jak pojawiła się ona, tak pojawiłem się ja. - Jego ton miał w sobie niesmak. Pasowało mu to, że teraz mógł sam się wypowiadać tak jak chciał.

Akeli

-Tak było od początku? Ja ją znam.. no już dawno i się zupełnie zmieniła, myślę, że to przez Ciebie..- odpowiedziała raczej odburknęła. Ale po chwili znowu nabrała powietrza. -Możesz mi wyjaśnić kim jesteś?- poprosiła grzecznie.

Mizu

-Dobra, dobra mnie też to męczy. - Mruknął. - Jestem niczym. Po prostu jestem i tyle, nie mam imienia, nie mam postaci, nie miałem wcześniej życia. Tylko siedzę tu i gadam do wilczycy, która nigdy nie dorośnie i stara się być dobrą, grzeczną i pomocną. - Wyliczył tylko trzy rzeczy... On byłby inny. Byłby aroganckim, wyśmiewającym się i takie tam rzeczy wilkiem. Ale nie każdy dostaje od życia to co chce. - Skoro Ci to nie pasuje to trzeba było zniknąć na dobre! Po co wracałeś?! - Krzyknęła. - Widzisz Akeli on jest od początku, tak to prawda. Ale nie było go dłuższy czas i nagle sobie przyszedł mnie podręczyć! Jak Cię poznałam był, ale spokojniejszy. Albo już zasypiał. I nie, to nie był sen zimowy! - Mówiła już zdenerwowana. Jakby mogła usiadłaby w kącie i zasnęła starając się nie budzić.

Akeli

-Widzę Mizu, a.. czemu znowu ją męczysz? Wcześniej byłeś uśpiony... albo jak wolisz uspokojony.. nie możesz się zmienić? -zapytała i westchnęła. Dręczyć małego szczeniaka.... trzeba być na serio bez serca.. no.. zresztą to ON, może to jej sumienie? Taki jakby Daimon? Ale.. nie.. co ona w ogóle myśli?

Mizu

- Zmienić? Hahaha... Oj moja kochaniutka nie ma nic w zamian. - Odparł cwaniacko. - Muszę mieć co robić, żeby opuścić tę małą jeśli w ogóle będę umiał. Nie próbowałem jeszcze, szczerze mówiąc. - Tak, tak, tak ... Taka była prawda, którą Mizu znała. Ale niestety nie wiedziała co ON ma na myśli. Miała nadzieję, że nic złego. Ale nigdy nie wiadomo co przyniesie przyszłość ;>

Akeli

-Mówisz w zamian? A co chcesz...?- zapytała. Miała już pewien pomysł, gdyby tak zamiast Mizu wziął.... kogoś innego? Akeli...? Cóż zobaczymy co będzie chciał w zamian. -Pomogę Ci ją opuścić..- stwierdziła. Tylko zostaje pytanie- jak? A może by kamienie z magiczną mocą?

Mizu

- Otóż wiesz... Muszę gdzieś mieszkać. Może by tu? Jest bardzo ciekawie jednak co z moimi potrzebami... Jednak przyzwyczaiłem się, że mam żywiciela. Choć może zacząć nowe życie... A może znaleźć sobie coś nieżyjącego gdzie będę mógł sobie spokojnie żyć. - Rozmyślał nad tym co dokładnie powiedzieć ale w jego głowie krył się plan dla jego 'żywicielki' niestety zły plan. Muahaha- To znajdź sobie drzewo! - Fuknęła z grymasem na pysku Mizu i uzmysłowiła sobie, że jednak musi zachowywać się ciszej. Wstała na łapy i przemieściła się okrążając Akeli, usiadła po jej drugiej stronie. Oj... Ciężki był z NIEGO przeciwnik, ciężki jednak cała sprawa dobiega powoli końca ;>

Akeli

Zastanowiła się chwilę. -Wiesz co... jeśli chodzi o coś nieżywego to.. nad wodospadem jest mnóstwo nie żywych żab, a żywego.. kogo chcesz za Mizu?- zapytała. Miała pewien plan. Ojoj... czy go użyje? To się zobaczy..

Mizu

-Żaby? Brzmi dość ciekawie jeśli ktoś chcę i lubi jeść robale... - Powiedział z cichym wyśmianiem... życie żaby jest tak kruche i nudne, że aż się nie nadaję. - Kogoś w zamian za Mizu? Hmm... A to ciekawa propozycja. - Powiedział... Jednak wiedział, że w końcu coś takiego będzie zaproponowane jego osobie. - Akeli... Ale nie, skoro on nie może normalnie odejść to niech zostanie, nie chcę żeby ktoś musiał się z nim męczyć. - Powiedziała spokojnie Mizu. Z drugiej strony to może ona jest na tyle słaba, że nie umie sobie z nim poradzić?