Wodospad Szeptów

Akeli

-Mizu.... tu jest dużo osób które będą umiały nad nim zapanować i sprawić cud aby się uciszył..- powiedziała do wilczycy i nabrała powietrza. -No, kogo chcesz w zamian za Mizu?- zapytała jeszcze raz. -Może tak ja? - kolejne pytanie? Nie... to była propozycja.

Mizu

- Ale, ale ... - Mizu postanowiła już siedzieć cicho. Nie wiedziała co powiedzieć, słowa Akeli ją dosłownie zamknęły. - Hmm... Brzmi to dość interesująco. - Powiedział tajemniczo, a w ton jego głosu wdało się ... mruknięcie ? Tak to chyba dobre określenie. Ale czy Akeli na pewno sobie z nim poradzi ? On był gotowy, żeby przejść lecz nie umiał zrobić tego sam. Akeli musiała coś wynaleźć, jednak Mizu teraz miała głowę pełną zmartwień. Miała nadzieję, że Akeli nic się nie stanie ...

Akeli

-Wiesz nie jestem egzorcystą ale mam inny pomysł.- powiedziała na głoś i zamknęła się. Będzie go przekierowywała siłą woli. Uśmiech nie znikał z jej pyska. -Mizu... na chwilę Cię wyłączę.- zamilkła i teraz była sama. Widziała to coś. -Widzisz to światło? Idź w jego stronę.. za światłem masz przejście, a to przejście doprowadzi Cię do nowego celu..- mówiła do niego w myślach tak aby tylko on słyszał. Światło było, przejście też. Teraz tylko wystarczy, że on przejdzie.

Mizu

No i tak jak się stać miało tak się stało. Teraz 'kontaktował' tylko ON. ON widział, słyszał i wydawało mu się że czuł. Jedną rzecz czuł na pewno, to że nie było teraz Mizu. Tak jakby zniknęła, jednak cieleśnie była. "No dobra..." Pomyślał i poszedł w stronę białego, rażącego światła. Jednak zatrzymał się przed nim. - Aha ... I jeszcze coś. - Powiedział tajemniczo, a jego ton przybrał lekko cwaniackie i diabelskie brzmienie. Cofnął się i zaśmiał się diabolicznie co musiało oznaczać coś złego... Nagle Mizu jęknęła? Tak, jednak nadal była 'wyłączona'. Biegiem (xd) skierował się do tajemniczego przejścia. Wiedział iż nawet jeśli to jest podstęp on zrobił coś...

Akeli

No i się skończyło. Wlazł w Akeli a ona sapnęła. Coś ją zabolało. Nie było już światła ani niczego. Podbiegła do Mizu. -Mizu.. coś Ci się stało?- zapytała z troską w głosie. Oby nie.. jak tak to ON zginie jak nic.. wypędzi się go. Zamknie w tym grobowcu. Jakby coś stało się Mizu to z jej winy.. nie darowała by sobie tego..

Mizu

-Nie... Raczej nie. - Powiedziała ze wzrokiem wpatrzonym w jakiś niewidoczny punkt, który zdawał się być nieobecny. Jednak w jej oku coś jakby błysnęło coś nowego... Mogło to być spowodowane brakiem JEGO albo jednak czymś innym. Podniosła swoje puste spojrzenie na Akeli. - Gdzie on jest? - Tylko tyle, chciała coś dodać lecz chyba więcej słów się nie przyda.

Akeli

-On... no teraz siedzi we mnie, ja nad nim zapanuje.. uśpię go, a ty masz pokój.- powiedziała i ją przytuliła. -I to na tyle... podobało Ci się?- zapytała i się uśmiechnęła. W jej oku pojawił się błysk, a czemu? Widać, że on jest teraz w niej. Machnęła ogonem.

Mizu

- Jesteś pewna? - Zapytała będąc wtulona w Akeli. Teraz Mizu czuła, że nie ma żadnego, dodatkowego ciężaru. Jednak z drugiej strony była w niej jakaś pustka, którą musi wypełnić albo się do niej przyzwyczaić. JEGO kojarzy tylko z czasów od kiedy dowiedziała się, że już nigdy nie dorośnie. Taki okres nie był od urodzenia tylko w trakcie życia. - No było dość ciekawie, choć nigdy nie było tak, że ON mógł mówić. Stał się tu silniejszy? - Wzrok Mizu był taki jak wcześniej... pusty. Kryło się w nim coś zimnego, przynajmniej oziębłego.

Akeli

-Nie, nie stał się silniejszy. Jeżeli mam być szczera, to on słaby jest. Jak na tak potężną istotę, bardzo słaby..- oznajmiła i machnęła ogonem. -Lepiej Ci bez niego?- zapytała i przekrzywiła nieco łeb w prawą stronę.

Mizu

- Słaby? To dobrze... - Powiedziała z wymuszonym uśmiechem. Choć też cieszyła się z tego, że Akeli nie będzie z nim trudno... "No to fajnie, mogą mnie ogłosić nie Wiecznym, tylko Żałosnym Dzieciakiem!" Krzyknęła w myślach... - A co z nim teraz? Mówi coś? - Zapytała i skupiła się na odpowiedzi na zadane przez wilczycę pytanie. - Czy ja wiem czy lepiej...? inaczej.

Akeli

-Nie... teraz siedzi cicho i niech lepiej taak zostanie.- powiedziała i się zaśmiała cichutko. Tak jakoś, dziwnie bez zastanowienia... zresztą jak zwykle. Ona nigdy nie myśli no, ale.. jeśli sytuacja wymaga powagi to będzie poważna. W końcu jakoś udało jej się zdać test na szamana i uwolnić od NIEGO Mizu, no nie?

Mizu

- A co jeśli będzie inaczej ? - Zapytał i usiadła owijając łapy ogonem. Przekrzywiła delikatnie łeb i czekała na odpowiedź tym samym myśląc co teraz ze sobą zrobić. Miała bardzo dużo czasu i miejsc, które mogłaby zwiedzić. Lecz jednocześnie nie wiedziała jak się sobą zająć. Zawsze siedziała w restauracji i tam pomagała Dalekowi. A teraz? Teraz nie ma ochoty tam iść, nie czuje już takiej potrzeby jak kiedyś. Tamtym sposobem mogła uciec od problemów, a teraz je do siebie dopuściła.

Akeli

-Słuchaj, nie przejmuj się nim. Będzie siedział cicho, jest dla mnie za słaby. Dobra... co teraz? Będziemy tu siedziały i pilnowały grobowców? Czy może się przejdziemy... byłaś na wysepce skarbów? - zapytała z zaciekawieniem i się podniosła. Czas wrócić do normalności.

Mizu

- Wysepka skarbów? Nie ... Nie byłam. - Odpowiedziała tylko na pytanie. Nie chciała myśleć o tym, że jest za słaba na coś takiego. Będzie musiała zrobić coś, co ją w jakiś sposób wzmocni... Nie chciałaby robić za słabiutkiego szczeniaka, którym będzie do końca życia, którego nie może ruszyć nawet niematerialna istota tylko się odzywająca, a i tak już ją przerastająca.

Akeli

Uśmiechnęła się. -Nie byłaś? Możemy iść, może coś znajdziemy. Jakieś... diamenty, albo coś innego.- powiedziała i machnęła ogonem. -Czy chcesz iść gdzie indziej?- zapytała i przekrzywiła nieco pysk w bok. Może Mizu będzie miała inny pomysł.

Mizu

- Nie byłam, ale z chęcią się tam wybiorę. - Powiedziała z uśmiechem na pyszczku. Wyobrażała sobie jak mogą wyglądać duże ilości diamentów, ukryte na tej wyspie, o której mówiła Akeli. - Nie, nie ! Idźmy tam! - Powiedziała z szerokim uśmiechem, nie będzie teraz myślała o NIM. Trzeba zająć się czymś innym! ON jest już przeszłością!

Akeli

-No zgoda, idziesz za mną? Czy ty prowadzisz?- zapytała i spojrzała w tą stronę gdzie powinny iść. No... trochę wędrówki je czeka, nie ma co się oszukiwać. Akeli machnęła energicznie ogonem przecinając nim powietrze ze świstem.

Mizu

- Jak mogę prowadzić skoro nie wiem gdzie to? - Spytała i cicho się zaśmiała. - Prowadź! - Wykrzyknęła nader entuzjastycznie. Nie wiadomo nawet z jakiego dokładnie powodu, ale skoro się cieszyła to dobrze. Wstała na cztery łapy i szybko wybiegła z jaskini. Spojrzała na krwistą ciecz, która pływała tu zamiast wody. - No chodź Akeli! Szybko, żebyśmy się nie zgubiły! - Krzyczała i machała wesoło ogonkiem. Na reszcie mogła z kimś pobyć tak na prawdę, Dalek zajęty był restauracją i zapewne nadal przeżywał to co się stało jakiś czas temu, a Salome... Salome była nieobecna, Mizu za nią tęskniła ale nie wiedziała co się z nią dzieje.

Akeli

Wybiegła za nią szybko i ruszyła przed siebie. -Zgoda, prowadzę!- zawołała i ruszyła biegiem, ale nie szybko.. tak aby Mizu mogła ją dogonić. Machała wesoło ogonem i po chwili zniknęła.

z/t

Mizu

Mizu powolnie przedzierała się przez różne krzaki i inną roślinność. Doskonale znała już drogę do tego miejsca, kiedyś trafiła tu z Maryse przez zupełny przypadek, którym było zgubienie się. A teraz? Dojście tu nie stanowiło żadnego problemu. Wyłoniła się zza zarośli i rozejrzała się dookoła. Jak widać była tu ... pierwsza? Niepewnie rozejrzała się dookoła, jest zupełnie sama. Podeszła kocim krokiem do krwistej wody i usiadła tuż przy brzegu, że tak powiem. Spojrzała w swoje odbicie, które falowało razem z ruchami tafli powodowanymi przez wiatr.