Wodospad Szeptów

Kartel

Karetl wbiegł tutaj tak szybko, że opśliznął się na kałuży i wpadł prosto w Adę. - Oj, wybacz, Aduś... - Powiedział speszony. Przekręcił głowę i spojrzał na Viktorię, która siedziała na Jaelu. Nie wyglądała na zadowoloną. Rozejrzał się była tu jeszcze Koku i Mizu oraz jakieś dwa inne wilki.

KokuRai

Koku spojrzała na Viki i usłyszała co mówi Jaelowi do ucha. Wadera jej nienawidziła. - Ale... - powiedziała zapłakanym głosem. Pod maska Koku płakała. - Wiem Viki że nie chcesz mnie tutaj - rzekła i spojrzała na Jaela. Po chwili z mordki Koku zleciała maska, a w tedy było widać że ona płaczę. Jej mordka miała dwie blizny jedna przy prawym oku, a druga przy nosku. Łzy spadały na ziemię. - Żegnam - pożegnała się cała zapłakana. Wzięła maskę, jednak jej nie założyła. Wadera wybiegła zapłakana pozostawiając po sobie tylko kawałek mokrej ziemi.

Akeli

To było coś, czego Akeli nienawidziła. Podeszła do Viktorii. -Zadowolona jesteś? Przez Ciebie wasza koleżanka uciekła,przez twoje głupie widzimisię rozumiem, że może i jesteś w kimś zakochana, ale to nie znaczy, że ten ktoś nie może mieć innej przyjaciółki, sama na świecie maleńka nie jesteś.. i się z tym pogódź, że jak będziesz się zachowywała tak dalej możesz zostać sama, bez przyjaciół..- powiedziała oburzona i zdenerwowana. Dzisiejsze szczeniaki, no niektóre nie mają za grosz kultury, są zazdrosne, a później prowadzi to do sporów, musiała się wtrącić. -Słuchaj.. zazdrość to zło, właśnie przez takie głupoty później są spory i awantury, i na dodatek pomiędzy takimi szczeniakami jak wy, i na co sobie robić wrogów w tak młodym wieku? Sama sobie odpowiedz i przemyśl swoje zachowanie w stosunku od innych..- dodała i spojrzała na nią wściekłym wzrokiem.

Mizu

- No... Skoro sądzisz, że nie chcę, to nie chcę. - Odpowiedziała. Kątem oka obserwowała Koku i Jaela, potem resztę i zdziwiło ją zachowanie Viktorii. Tak jak Akeli podeszła do niej. - A co? Przyjaciele nie mogą się przytulać? Jesteś tego pewna? - Spytała wpatrując się w nią podejrzliwym wzrokiem, któremu towarzyszyły przymrużone powieki. Nie miała nic do Viki, jednak miała więcej czasu by zapoznać się z KokuRai i to musiała przyznać - stała po jej stronie. - Nie wiem co mu powiedziałaś, ani co usłyszała Koku. Jednak ja na Twoim miejscu nie byłabym zadowolona. Dodatkowo wstydziłabym się w ogóle teraz do niej odezwać z innymi słowami niż 'przepraszam'. - Powiedziała z trochę podniesionym tonem głosu. Spojrzała na Akeli. - Przepraszam Cię, ale... wolałabym jej poszukać. - Kiwnęła do niej głową, potem do Krillana i wybiegła.

zt.

Akeli

Przytaknęła Mizu. -Dobrze, znajdź ją.- uśmiechnęła się do niej i znowu spiorunowała wzorkiem Viktorie, dosłownie. Powinna się wstydzić. Karygodne zachowanie, ale cóż, nie wszystkie szczeniaki są nauczone kultury, są rozpieszczane, i to spotkało Viki, na pewno ją rozpieszczano, ale Akeli mogła się mylić..

Viktoria

Koku... - Powiedziała Viki. Nie chciała żeby odchodziła. Emocje trochę ją poniosły. Wyczuła, że Akeli uważa, że Viki jest rozpuszczona. - Akeli, ja nie jestem rozpuszczona. Rodzice mnie nie wychowywali, za mało czasu ze mną byli! - Krzyknęła przez łzy. Zawsze płakała, gdy ktoś wspominał o jej rodzicach. Mimo, że Viki bywała złowroga to i tak była wrażliwą wilczycą.

Akeli

/Emm, ja się nie przedstawiłam to skąd znasz moje imię? =="

-Wierzę, że nie jesteś rozpieszczona, ale się tak zachowujesz, każdy może tak stwierdzić, nawet jeśli to nie prawda, tylko proszę, uspokój się i nie płacz...- powiedziała. Trochę smutno jej było, że mała przez nią płacze.

Samuerian

Jael westchnął i już niedelikatnie zepchnął z siebie Viktorię. Nie wierzył, że nadal to robiła. Nie mógł być z zazdrośnicą. Nie.
- Przestań. - powiedział Jael srogo. - Przestań to robić! - Nie wytrzymywał. Co ona sobie wyobrażała. Najpierw mówiła mu, że wszystko jest dobrze, że są tylko przyjaciółmi. A teraz co? Biedna Koku... - Nie możesz... - dodał już cichym, delikatnym głosem. - Nie jesteśmy już razem, rozumiesz? I proszę cię, nie płacz już, bo to na mnie nie działa. - rzekł. To nie był prawdziwy on. Ale musiał zrazić do siebie Viktorię. Żeby przestała... Wreszcie przestała...

Viktoria

Nigdy, nie przestanę Cię kochać! To, że mamy być przyjaciółmi to twój pomysł! Ja tego nie chciałam! Zgodziłam się z grzeczności! Nie jestem zazdrosna! Ja po prostu, w końcu na prawdę się zakochałam!... - Krzyczała Viki. To prawda, nadal była zakochana w Jaelu i to po uszy. Ale on już tej miłości nie odwdzięczał...

Samuerian

Jael westchnął. Ale on jej nie kochał. I tu tkwił problem.
- Wiem. - rzekł cicho. - To moja wina. Wybacz mi. - Oddalił się kawałek. - Nie widzę innego wyjścia, jak po prostu ograniczyć kontakty. Skoro nie możemy być przyjaciółmi, nie chcemy być wrogami - przynajmniej ja nie chcę - to to jest jedyne rozwiązanie. Wybacz mi. - rzekł i odszedł. Musiał teraz znaleźć biedną Koku. Zaczynał rozumieć, o co chodzi...

Viktoria

Jael, czekaj!... - Krzyknęła Viki. Niestety było już za późno. A Viki wiedziała gdzież się podziewa biedna Koku. Westchnęła i otarła słone łzy. Pokręciła łebkiem i zaczęła biec jak najszybciej potrafiła. Tutaj już jej nie było.

zt.

Krillan

Po jakimś czasie ciszy, cała szopka zaczęła go mocniej irytować. Nie znał całej sytuacji, ale nie potrzebował tego do szczęścia.. Wolał skupić całą swą uwagę na Akeli. Uśmiechnął się zadziornie pod nosem i z łobuzerskim wzrokiem wpadł przed waderę. Ugiął się na przednich łapach, zad pozostawiając w górze. Machnął ogonem w powietrzu, jakby był gotów do szczeniackiej zabawy. Patrzył Ak prosto w ślepia i nie zamierzał jej odpuścić.

Akeli

Machnęła ogonem i przyjęła taką samą postawę jak Kri. -Pobawić się chcesz? Niema sprawy.- powiedziała i rzuciła się na niego, łapiąc go za ucho. Zaczęła lekko szarpać, o cóż za genialny pomysł..

Naomi

Ada uśmiechnęła się do Kartela. - Uważaj głuptasie! - powiedziała po czym, zaczęła go bombardować łaskotkami. Nie interesowało ją już nic poza tym cudownym basiorem. Nie chciała się wtrącać w nie swoje sprawy, mimo, że chodziło o jej przyjaciół. Po prostu nie mogła tak po prostu czegoś powiedzieć. Wiedziała co powinna, a czego nie powinna. Znała swoje miejsce.

Kartel

Hahaha! Prze... Przestań! Mam łaskotki! - Śmiał się Kartel. Podniósł się i szybkim ruchem przewrócił Adę. Teraz to on ją łaskotał. - I co? Teraz też Ci jest wesoło?! Hahaha! - Śmiał się w niebo głosy. Był taki szczęśliwe, że nawet nie pomyślał o reszcie przyjaciół.

Naomi

Ada nie mogła przestać się śmiać. Ani ruszyć. Kartel przygniótł ją zupełnie. Jednak nic jej nie bolało. Nie miała szans z tak silnym wilkiem. Jednak znalazła sposób by zmniejszyć przewagę Kartela. Spojrzała na niego spod rzęs i liznęła prosto w pyszczek.

Kartel

Kartel osłupiał! Był w szoku! I wgl! Dopiero przybył do tej krainy a już ma dziewczynę swoich marzeń. Zaczerwienił się jak burak i powiedział. - Czy to jest sen? Jeśli tak to niech nikt mnie nie budzi! - Wiedział doskonale, że nie śpi, ale chciał żeby było "romantycznie".

Naomi

- Nie to nie jest sen.. - rzekła Ada. Zauważyła rumieńce Kartela. Uśmiechnęła się do niego. - Co ty na to abyśmy gdzieś razem poszli. W jakieś ładne miejsce? - rzekła po czym spojrzała na niego rozmarzonymi oczami.

Kartel

Kartel podniósł się. Otrzepał i podniósł Adę. - Hmmm... A może nad Tęczową Pustynię?! - Zapytał. - No chodź! - Zachęcał Adę. Odwrócił się i zaczął biec w wybrane miejsce. Zatrzymał się i odwrócił. Po chwili zniknął w cieniu drzew.

Naomi

Ada pobiegła tuż za nim. W końcu dogoniła go. Dalej razem biegli w wyznaczone miejsce, Kartel bardzo szybko biegał. Ada musiała się postarać aby dotrzymać mu kroku. Jej również Już tam nie było.