Wodospad Szeptów

Ines

No to dobrze.
Wilczyca podniosła się leniwie z ziemi i otrzepała futerko. Tym razem nie z kurzu, ale z rosy. Przeciągnęła się i usiadła. Spojrzała w niebo, a później opuściła wzrok na trawę. Według niej było tu trochę za mokro.. Ale da się do tego przyzwyczaić.

Samuerian

Samuel zerknął na Ferine. Chyba rzeczywiście się zawiesiła. I tak nie miał zamiaru kontynuować tej kłótni. Ciekawe, czy Ines też by się tak zachowywała na jej miejscu. Czy może jest inna niż reszta dziewczyn. Na razie każda, jaką spotkał Sammy zachowywała się niemal identycznie. Ech, czy to instynkt każe im wzbudzać zazdrość poczucie niższości u swoich byłych miłości?

Ines

Czy ona by się tak zachowywała? Oczywiście, że nie. Ona by się nie zawieszała, tylko kontynuowała..Albo odpuściła po jakimś czasie i przyznała mu rację. Zależałoby to, od jej obecnego humoru. Najczęściej unikała kłótni i tego typu rzeczy. A teraz...jakoś cicho się zrobiło, czemu nikt nic nie mówił?
-Emm... sądzę, że jest tu.. za cicho.
Stwierdziła po chwili, musiała coś powiedzieć, aby przerwać tą śmiertelną ciszę.

Samuerian

- Rzeczywiście, sądzę, Ana... Ines, że masz świętą rację. - powiedział Samuel poważnie i zastanowił się chwilę. No tak, trzeba by coś zrobić. Może zaśpiewać piosenkę? Szczerze wątpił, by to by rozwiązało problem, chyba wszyscy obecni uciekliby z krzykiem. Musiał być inny sposób na przerwanie tej denerwującej ciszy, jak na przykład... rozmowa?

Ines

Zaczęła się zastanawiać. Co mogą porobić, aby przerwać ciszę? A może by tak pośpiewać..? No właśnie!
-Nie wiem.. chodźcie pośpiewamy.. na przykład.. Pieski małe dwa, chciały przejść przez rzeczkę, nie wiedziały jak, znalazły kładeczkę. Kładka była zła, skąpały się pieski dwa.
Zanuciła jedną zwrotkę, oczywiście nie fałszowała. Kiedyś miała indywidualne lekcje wokalu, więc tragicznie nie było.

Samuerian

Samuel również przyłączył się do wesołej piosenki. Wbrew pozorom, jego głos wcale nie był taki tragiczny. Na pewno śpiewał lepiej niż tańczył! Przypomniał sobie kolejną zwrotkę piosenki o pieskach i pochwalił się swym anielskim głosem. Anielskim? Może lekka przesada... Ale nie najgorszym.

Ines

Śpiewała, śpiewała a za chwilę podskoczyła, wskazując na Samuela. Coś w stylu gwiazdy rocka.
-Solo Sammy!
Zawołała i klasnęła w łapy. Oczywiście nadal patrzyła na solistę, albo basistę (jak sobie wolicie), z rozbawieniem w oczach. Oni jeszcze kiedyś wystąpią na scenie. Po prostu ja to wiem!

Samuerian

Samuel chwilę się zawahał, ale stwierdzając, że oprócz reputacji nie ma nic do stracenia wykonał w swoim stylu pierwszą lepszą piosenkę jaka przyszła mu do głowy, a była to piosenka pod tytułem... Hej, Sokoły, a jakżeby inaczej? No tak, solówka powoli dobiegła końca, więc Sammy wykonał podobny gest jak wcześniej Ines.
- Teraz ty. - rzekł głosem starego bluesmana.

Ines

-Ale ty ładnie śpiewasz! Nawet o tym nie wiedziałam, że tak dobrze Ci to idzie!
Zawołała zaskoczona. To była niespodzianka, miła niespodzianka. Wilczyca usiadła i odchrząknęła, zastanawiając się przy okazji nad piosenką, którą mogłaby wykonać. I co jej przyszło do głowy? Oczywiście "Chodź pomaluj mój świat"! Zaczęła śpiewać, aż w końcu wokal In dobiegł końca. Miała nadzieję, że bębenki im w uszach nie popękały, gdyż In od zawsze miała problem z właśnie tą piosenką.

Samuerian

- Ach, nie mów tak, bo się zarumienię. - powiedział Samuel i zachichotał. Jemu również spodobał się występ Inez, ale nie powiedział nic, tylko się uśmiechnął, a następnie walnął się na plecy i począł oglądać niebo... Białe kłębiaste cumulusy... Tak już bywa, jak matka geograf... Ale wracając do rzeczy... Chmury przekształcały się, tworząc coraz to różne kształty... Ach, żyć nie umierać!

Ines

-Ty? Zarumienisz? Szczerze w to wątpię, ty się chyba jeszcze nigdy nie zawstydziłeś.
Powiedziała zdziwiona. Samuel i wstyd? Nie, nie, nie. To nie pasuje no! Samuel ma się nie wstydzić. Natomiast z drugiej strony.. chciałaby go zobaczyć zawstydzonego, ba nawet bardzo!

Samuerian

- No... Właściwie to chyba masz rację. - powiedział Samuel z uśmiechem błazna. - Ale kto wie... Kiedyś musi być w końcu ten pierwszy raz, prawda? - spytał wesoło. On i wstyd? Rzeczywiście, dość komiczne połączenie, ale wszystko się może kiedyś zdarzyć, zwłaszcza z kimś takim jak Samuel.

Ines

-Hmm... ty po prostu jesteś bezwstydny! I niech tak zostanie, nie chcę czerwonego Samuela!
Gdy to powiedziała, to od razu przez jej głowę przebiegły obrazy zagubionego Samuela, z czerwonymi policzkami. To było fuj! A morał z obrazków In jest taki, że Samuelowi nie do twarzy w czerwonym kolorze. Pokiwała łbem na boki i rzuciła się na Samuela, tuląc go.
-Masz być fioletowy, a nie czerwony!

Samuerian

Samuel zaśmiał się wesoło, tak leżąc z Ines na swym brzuchu.
- Czerwony - zły. - zakodował sobie w myślach. I tak lubił swój kolorek, i chyba nieprędko go zmieni. A nawet jeśli, to na pewno nie na czerwony. Ach... Czerwony, niedobry, nie używać czerwonego.

Ines

A Ines usiadła na jego brzuchu. Niewygodnie jej się leżało. Machnęła lekko ogonem i się do niego uśmiechnęła.
-Nie jestem za ciężka?
Zapytała, patrząc na niego najwidoczniej zaciekawiona. No bo... jaką wilczycę nie interesowałoby to, czy jest ciężka, czy też nie. Jeśli żadna się tym nie interesowała, to In najwidoczniej była wyjątkiem.

Samuerian

- No coś ty. Ty i ciężkość? - spytał Samuel. - Zobacz lepiej na mój brzuch! Ostatnio chyba przytyłem... Chociaż... To pewnie mięśnie. Trochę tkanki przybyło. - dodał prężąc mięśnie brzucha. Jakoś nic ciekawego się nie stało. Może rzeczywiście trzeba podjąć dietę, zamiast obżerać się biszkoptami Ines. I poćwiczyć. Może zacznie biegać?

Ines

Zeszła z niego i dokładnie przyjrzała się jego bebzunowi.
-Wiesz co? Bardzo źle nie jest. Jako specjalistka...radzę Ci przejść na dietę. Będę Ci curry przygotowywała!
Powiedziała jak zwykle chętna do pomocy Ines. Oj, ona mu dietę załatwi!

Samuerian

Curry... Sammy lubił curry! Uśmiechnął się i poklepał po brzuchu.
- To mięśnie. - powiedział z uśmiechem i ponownie naprężył bebech. Ależ z niego macho, po prostu... Jakby był kobietą to by się w sobie zakochał! - Nie widzisz? - spytał. - Ale curry i tak z chęcią zjem.

Ines

Przyjrzała się jeszcze raz jego mięśniom, ale tym razem z podziwem.
-No rzeczywiście. Jak śmiałam być tak głupia i powiedzieć, że to nie mięśnie tylko tłuszcz! Ależ ja be jestem, be In!
Powiedziała. No tak, teraz się wstydziła za to co powiedziała. Przecież to było chamskie z jej strony, i to jak chamskie..tak obrazić brzuch Sammy'ego?

Samuerian

Samuel próbował poruszyć żebrami, ale były one zanurzone w czymś... Nie w tłuszczu! To na pewno była bogata osobowość w płynie. No jasne. A mięśnie pływały właśnie w tej bogatej osobowości.
- Ależ, In. Ty nigdy nie będziesz dla mnie be. - powiedział z uśmiechem i przytulił waderę.