Wodospad zmiany..

Destiny

Destiny przekonała się i otworzyła oczka w chwili kiedy smok zaczął pikować w dół. Boże! Ona z nimi zawału dostanie jak nic. Szczeniątko przysunęło się jeszcze bliżej Sverre i mała kulka zaczęła się rozglądać. No fakt faktem był to imponujący widok ale... musiało być tak wysoko?

Macky

Spośród drzew wyszła Macky. Szeroko uśmiechnęła się, czekając na pewnego smoka. Mimo iż była duchem, lubiła pogawędzić. Mimo iż długo czekała, nie mogła sie doczekać. Odeszła więc, rozpływając się we mgle.
zt.

Sverre

Westchnął, widząc przerażenie wadery. Nie chciał, żeby się bała. Nie przy nim. Był gotów zostać jej rycerzem i bronić jej przed całym złem tego świata, nawet jeżeli nie ma ono postaci potwornej pumy czy zabójczej wysokości.
- Nie bój się. zaufaj mi i temu smokowi. - powiedział spokojnie, uśmiechąjąc delikatnie w stronę wilczycy. Niczym pies jadący samochodem wywalił jęzor i rozkoszował się jazdą. On się już nie obawiał - ani troszkę. Teraz pora, aby i Dess oswoiła się z wysokościami.

Destiny

Im obu ufała. Ale ta wysokość. No dobrze dobrze postara się nie bać. Widząc jak wywiesił jeżyk zaśmiała się wesoło. Och jak to śmiesznie wyglądało. Zama wystawiła swój język. Mahaha jakie dziwne a zarazem przyjemne uczucie. No a przecież jak spadnie to... Smok raczej ją złapie.

Antharas

Smok leciał tak lotem wyrównawczym dobre 15 minut. Dawał się rozkoszować małym szkrabom, a jak! Niech zobaczą krainę z lotu ptaka, a raczej... Smoka!
-I jak Wam się to podoba??- krzyknął by dobrze usłyszano jego pytanie.
-Niedługo wylądujemy, nie chcę by was, moi drodzy przyjaciele- przewiało!- rzekł z małą troską. On i troskliwość? Ha! Może tylko trochę...

Sverre

Sverre przymknął na chwilę powieki, by rozkoszując się tym, jak wiatr tarmosi bezlitośnie jego futerkiem. Uroczo. Kąciki warg samczyka uniosły się wysoko w uśmiechu, a powieki powoli podniosły. Przekręcił łepetynkę tak, aby spojrzeć na towarzyszkę. Kiedy usłyszał krzyk smoka, oblizał delikatnie wargi.
- Fajnie jest! - odkrzyknął, machnąwszy delikatnie ogonkiem. Przewiało? Chwila, moment. Co to właściwie znaczyło? Malec zmarszczył wymownie czoło, ważąc uważnie te słowa.

Destiny

Destiny oblizała nos. Naprawdę fajnie tak było lecieć w powietrzu. Nie było się jednak czego bać. Naprawdę.
- Świetnie! -Zawołała do smoka gdy zapytał czy fajnie jest. Gdy stwierdził ze zaraz będą lądować spojrzała w dół.
- Ale... Tobie nie wychodzi lądowanie. -Powiedziała z lekkim strachem. Pamiętała jego wcześniejsze lądowania.

Sverre

Spojrzał na koleżankę z przerażeniem. Przełknął głośno ślinę.
- Żar... żartujesz teraz, prawda? Dobra jesteś! - krzyknął ubawiony, machając przednią łapką, szybko jednak na powrót chwycił się łusek gada.
- Prawie dałem się nabrać! - dokończył z uśmiechem.

Destiny

- Nie! Ja mówię poważnie. -Powiedziała kiwając pyszczkiem. Wcale jej do śmiechu nie było. Przecież smok ostatnio wylądował w ziemi a jeszcze innym razem w wodzie. Destiny zamachała lekko ogonkiem. No gorzej nie będzie nie?

Sverre

a może on to robił wtedy specjalnie? Chwycił się mocniej gada, wychylając łebek i spoglądając na ziemię.
- Myślisz, że jakiej potrzeba wysokości, aby skoczyć i się nie zabić? - zapytał całkiem poważnie.

Destiny

- Skakać do basenu z pankami albo na watę cukrową. -Powiedziała również patrząc w dół.
- Albo zeskoczyć do wody, chociaż przy tym jest możliwość że umrzemy. -Dodała teraz mocno przestraszona. Ona nie chciała umierać!

Sverre

On także nie. Za młody na to był! Jeszcze tyle życia przed nim przecież!
- Dlatego nie skaczemy. Skoro nie umie on lądować, zaryje brzuchem. Siedzimy na plecach, jesteśmy więc bezpieczni - szepnął do Destiny tak, żeby gad przypadkiem nie usłyszał, że o nim mówi.

Destiny

- Ale ostatnio przewrócił się. Tak w ogóle w ogóle. -Powiedziała pokazując łapkami jednak zaraz się chwyciła mocniej smoka. Destiny się pocieszała że tak naprawdę A umie lądować i wyląduje tak aby nic im się nie stało.

Antharas

Antharas leciał teraz z ukosu w dół. Przybrali taką prędkość, że szczenięcia mogłyby puścić się łusek i wypaść z jego grzbietu, ale Anth wszystkiego pilnował.
-Damy radę!- wrzasnął po czym wystawił swe kończyny tylne, gotowe do uderzenia o ziemię.
Gdy zbliżali się do sklepienia, smok ugiął kończyny w kolanach tak by zamortyzować uderzenie. Nagle rozległ się mały huk!
Antharas rozglądnął się czy wilkom nic nie jest. W końcu wylądował tak jak powinien!

Destiny

Gdy wylądowali Destiny szybko zeskoczyła z grzbietu smoka ciesząc się że stoi na ziemi. Uf fajnie latać ale ziemia lepsza. Uśmiechnęli się.
- Dzięki wielkie za przejażdżkę! -Zawołała do niego wesoło merdając ogonkiem. Szczeniątko oblizało nos.
- Sverre cały jesteś? -Zapytała.

Sverre

A on się zaczepił, dlatego tak długo schodził. Kiedy już uporczywa łuska puściła jego łapkę, zostawiając płytki ślad po skaleczeniu, zeskoczył raźno ze smoka.
- Caluteńki! Dziękuję, smoku, to było supeer! - krzyknął z entuzjazmem, kładąc łapkę na boku zwierzaka, jakby jeszcze raz chciał dotknąć dziwnych, twardych łusek. Ranka nieco szczypała, ale była neiwielka, jakby po przecięciu nożem podczas krojenia bułki, a przy damie nie pokaże, że ucierpiał. Uśmiechnął się w stronę koleżanki, odchodząc od smoka.
- Jak tam, Destiny? Nie było chyba aż tak źle. - powiedział puszczając jej oczko.

Destiny

Podeszła do Sverre.
- Całkiem fajnie. Nie było się czego tak bardzo bać. -Powiedziała siadając i owijając łapki ogonkiem. Mała kulka spojrzała uważnie na swojego nowego kolegę. Przeciągnęła się po czym położyła się od tak.
- No to latanie mam w życiu zaliczone. -Zaśmiała się.

Sverre

- To co, teraz pływanie? - zawołał, a wypowiedź jego zabrzmaiło nieco jak wyzwanie. Spojrzał na leżącą waderę z góry, w sposób nieco zadziorny, jakby prowokując ją do podjęcia tego zadania. Jego ogonek radośnie kołysał się na boki, a kąciki warg delikatnie uniosły się w serdecznym uśmeichu.

Destiny

- Ty długo w miejscu chyba nie możesz usiedzieć. -Zaśmiała się. Destiny podniosła się i podeszła do wody. Zamoczyła łapkę.
- Ale zimna. -Zawołała. No dobrze może woda nie była znowu taka zimna, ale, ale, Destiny nie umiała pływać.

Sverre

- No to pływanie może zostawimy na okres, kiedy zawita już wiosna pełną parą. W sumie mam tak bardzo dość tej zimy - powiedział i wzdrygnął się na samo wspomnienie o tej porze roku, jakby było mu nadzwyczaj zimno, co nie było prawdą, futerko grzało go idealnie.