Zimny Wodospad...

Charlie

Coś mówiło jej, by przyjść nad wodospad. Z nikłym uśmiechem na pysku, przedzierała się przez ciemny las, aż w końcu dotarła do tego miejsca. Popatrzyła na kaskadę, która po raz kolejny zachwyciła ją swoim urokiem. Po chwili wybiegła.

Heather

Heat zauważyła nową wilczycę. Miała piękne futro i niezwykle miły pyszczek. Coś pchało ją, aby zapoznać się bliżej z wilczycą. Przywitała się więc niepewnie:
-cześć

Dante · Gość

Spojrzał na przybyłą wilczycę, po czym znów przeniósł wzrok na Rivena. Ten mały musiał być bratem Charlie, być może przyszywanym? Ciekawe, czy się w ogóle znali.

Riven

Również zauważył wilczyce.
Podszedł bliżej i powiedział sympatycznie-Witaj,jestem Riven-uśmiechnął się miło.
-Kim jesteś?-zapytał

Heather

Heat odwróciła się. Nie chciała żeby ktos widział jej smutek. Położyła się i oparła o drzewo.

Riven

Riven odwrócił się w stronę Heather i zapytał-Jesteś smutna?-po czym schylił łebek,patrząc na nią.Bolały go cierpienia innych wilków,zawsze starał się wspierac i pomagac w trudnych chwilach.
Chciał iśc do domu,był zmęczony i padnięty po tym dniu.
-Przepraszam,ale muszę isc,jestem zmęczony-odwrócił się i odszedł z tąd.

Heather

-Tak, ale to przejdzie- powiedziała do Rivena. Posłała mu ciepły i serdeczny uśmiech. - Dziekuję.

Dante · Gość

Oparł pysk o przednie łapy. Nareszcie chwila spokoju... złość po spotkaniu z Centinem już całkiem minęła, toteż Dante postanowił przemyśleć to wszystko jeszcze raz.

Charlie

Uśmiechnęła się delikatnie do zgromadzonych tutaj wilków. Położyła się spokojnie na ziemi, kładąc łeb na łapach. Wzięła głęboki oddech. To miejsce ją wyciszało.

Volire

Uniosłam łeb, lustrując uważnie wzrokiem biało - jakby ciemno morską wilczycę. Przekręciłam dziwnie łeb. Znana mi? Wstałam i podeszłam do niej.
- Witaj - uśmiechnęłam się do młodej wilczycy.

Riven

Przyszedł tu znów,zmieniony i nie taki mały jakim był.
Usiadł a potem się położył na trawie obserwując otoczenie.
Myślał-jak tu pięknie.Na chwilę zamknął oczy by wsłuchać się w wiatr.
Jego czarne futro faluje na wietrze.Rozłożył się,wyciągnął łapy do przodu,na których położył swój pysk.

Dante · Gość

Oparł pysk o przednie łapy, wciąż patrząc na rozbijające się o skały strugi wody. Zagłębiony w myślach, zupełnie nie zwracał uwagi na zgromadzone wilki.

Riven

Wzdycha,zmykając oczy i wsłuchując się w wodospad.
-Witaj Dante-mruknął do niego spokojnym głosem,pełnym opanowania.
Nastawił uszy czekając w ciszy na odpowiedź,którą oczekuje od Dante'go.
Wiedział,że jest inny,że się zmienił,ale nadal lubi rozmowy.

Dante · Gość

Słowa Rivena wyrwały go gwałtownie z zamyślenia. Rozejrzał się pytającym wzrokiem, jakby szukając osoby, która wypowiedziała jego imię. Spojrzenie zatrzymał na skrzydlatym wilku. - Witaj, Riven - odrzekł, i uśmiechnął się lekko. Choć ten wyglądał zupełnie inaczej, pozostało w nim coś charakterystycznego, co pozwoliło Dantemu rozpoznać w nim znajomego szczeniaka. - Zmieniłeś się niemal nie do poznania...

Riven

Podniósł łeb patrząc na Dante'go.
-A tam,ja się zmieniłem?Niee-Rzekł-miło mi Cię znów zobaczyć-powiedział i spojrzał w niebo.Nastawił znów uszy,lecz tym razem bardziej w przód.

Dante · Gość

Odrzekł ze śmiechem i lekką nutką ironii. - Jesteś większy, mniej kolorowy, sprawiasz wrażenie bardziej opanowanego... nie, rzeczywiście, w ogóle się nie zmieniłeś.

Riven

Spojrzał na niego.
-No już dobrze,zmieniłem się troszeczkę-Odpowiedział z uśmiechem na pysku.
Brało go na śmiech,ale się powstrzymał,robiąc przy tym głupią mine.

Dante · Gość

Widząc rozbawienie Rivena, uśmiechnął się szerzej, mówiąc. - Ale charakterek chyba nie uległ większej zmianie.
Po tych słowach Dante wstał. Teraz doskonale było widać jego dobrze zbudowaną sylwetkę i mięśnie, wciąż częściowo ukryte pod gęstą, puszystą sierścią. Wilk ruszył ku wodzie.

Riven

-Nie,charakterek nie uległ zmianie-zaczął się śmiać.
Pomyślał,że pójdzie zobaczyć inne miejsca.
-Wiesz Dante,czas poznać bardziej otoczenie-powiedział,uśmiechając się w strone wilka.
-Do zobaczenia-po tych słowach już go tu nie było.

Dante · Gość

- Do zobaczenia - odrzekł, pochylając się nad taflą krystalicznie czystej wody. Zaczerpnął kilka łyków i usiadł przy brzegu, owijając łapy długim, puszystym ogonem. Spojrzenie skierował gdzieś w dal. Jego nie ciągnęło do biegania po całej krainie, by poznać każdy jej zakamarek. O tak, Dante był na to zdecydowanie za leniwy.