Zimny Wodospad...

Whitewind

Tak... Whitewind teraz rozumiała... Rozumiała że gdy tak co chwila wpatrywała się w Dante, drażniła go... Teraz tego żałowała...Ale nie dała tego po sobie zobaczyć, bo zrozumiała że nie warto roztrząsać przeszłości.

Nela

Z wzajemnością - powiedziała - a teraz niestety muszę już iśc - uśmiechnęła się do niego po czym ruszyła w swoim kierunku.

Dante · Gość

- Do zobaczenia - powiedział i usiadł przy pniu drzeway, patrząc na odchodzącą znajomą. Ucieszyło go to spotkanie. Bardzo lubił Nelę, była jedną z najserdeczniejszych osób, jakie spotkał w życiu.

Whitewind

Zleciała z drzewa lekko lądując przed wodospadem, napiła się i usiadła. Lizała teraz łapę która już co prawda nie krwawiła ale bolała.

Dante · Gość

Położył się, opierając grzbietem o pień drzewa i układając łeb na ziemi. Lubił przebywać w ty miejscu, tym bardziej, że własnego legowiska jeszcze się nie dorobił. Spojrzenie utkwił w Whitewind. Poza nim była jedynym żywym stworzeniem znajdującym się przy tym wodospadzie. - Jeśli boli cię ta łapa, to może powinnaś udać sie do lecznicy? - zaproponował, widząc jak wilczyca wylizuje łapkę. Doskonale pamiętał, jak o mało nie spadła z drzewa. Zapewne wtedy się uszkodziła.

Melly

Przyszła pod wodospad jak zwykle zaczerpnąć wody. Zobaczyła Wendi i podbiegła do niej -Hej ! -zawołała. Zobaczyła u przyjaciółki rane na nodze i wystraszyła się. -Co się stało ?

Whitewind

Zauważyła wzrok Dante i znowu uśmiechnęła się do niego słodko. Nagle na niebie było widać biały cień lecący w stronę Whitewind. To był biały orzeł. Usiadł na jej ramieniu - Witaj Blood - Przywitała się z nim. Zobaczyła Mel - Hej Mel! A nic tylko spadła z drzewa, ale już nie boli.

Melly

-To lepiej uważaj na siebie -podeszła i objęła łapami przyjaciółkę. -Tylko tak wpadłam zoabczyć co się dzieje. Teraz musze już iść. Miłego dnia -polizała przyjaciółkę w policzek i odeszła.

Dante · Gość

Spojrzał na oddalającą się wilczycę o kremowej sierści. Miała skrzydła, tak samo jak Whitewind, co Dante uznał za bardzo ciekawe. Skrzydlate wilki były w tej krainie prawdziwa rzadkością, a zobaczenie dwóch takich na raz wręcz graniczyło z cudem.

Whitewind

-Pa- Wykrzyczała za nią. - Blood ! Leć szybko daj jej całusa ode mnie - Powiedziała do Orła, a ten chwilę później już gonił przyjaciółkę Whitewind.

Dante · Gość

Już swym zwyczajem, wbił wzrok w nieustannie rozbijającą się o skały wodę. Nale przypomniała mu o Dasty. Co mogło się stać tamtej wilczycy? Zniknęła tak bez słowa, a przecież wychowała się w tej krainie.

Whitewind

Zastanawiało ją to rozmyślanie Dantego, jednak starała się na niego nie spoglądać, bo wiedziała że to go drażni. Podeszła do swojego ulubionego drzewa i położyła się pod nim. Patrzyła się na wodospad i wsłuchiwała się w szelest liści kołyszących się na wietrze.

Dante · Gość

Nie chciał zaprzątać sobie głowy kolejną zaginioną osobą, wystarczyło mu, że martwi się o przygłupiego braciszka, który jako szczeniak gdzieś wybył i do tej pory nie wrócił. Spojrzał na Whitewind i powiedział. - Wygląda na to, że z całego tego towarzystwa, które dziś się tu przewaliło, najbardziej lubimy to miejsce.

Whitewind

Spojrzała na niego, uśmiechnęła się i powiedziała - Może i masz rację - Po czym przewróciła się na grzbiet, jednak szybko odwróciła się z powrotem bo skrzydła jej przeszkadzały. Szkoda, bo lubiła tak leżeć.

Dante · Gość

Przez chwilę patrzył na jej czarne skrzydła. Miał ochotę spytać, czy Whitewind należy do rodziny skrzydlatych wilków, lecz powstrzymał się. To nie była jego sprawa.

Whitewind

Chwilę milczała a później cicho lecz pewnie powiedziała - Przepraszam za moje fochy - Zarumieniła się - Nie zrażaj się, proszę... Widziałam jak patrzysz na inne smutne wilki... I to że ja tak na Ciebie naskoczyłam nie znaczy że one też tak zrobią... Przykro mi że tak Cię wtedy rozdrażniłam - Patrzyła na niego błagającym wzrokiem.

Dante · Gość

Uniósł łeb, patrząc na Whitewind uważnie. Przecież już raz go przepraszała. Uśmiechnął się ciepło, typowo dla niego i odpowiedział. - Nie musisz przepraszać, nie mam ci tego za złe. Nie rozdrażniłaś mnie wtedy, w końcu miałaś prawo tak zareagować, byłaś w nie najlepszym nastroju.

Whitewind

Uspokoiła się gdy usłyszała te słowa i odwzajemniła uśmiech. W tej chwili przypomniała sobie coś i zapytała - Czy tamten wilk na którego wtedy warczałeś to był twój ojciec? Jak nie chcesz to nie musisz odpowiadać.

Dante · Gość

Czemu miałby nie odpowiadać? Akurat w kwestii ojca Dante nie miał nic do ukrycia, w końcu wszyscy zgromadzeni wtedy nad wodospadem słyszeli, co miał Centinowi do zarzucenia. - Tak, to był mój ojciec - odpowiedział.

Whitewind

Wiedziała dobrze co zarzucał ojcowi Dante i współczuła mu. - Może ty chciałbyś wiedzieć coś o mnie? - Zapytała, bo miała wrażenie ,że chciał o coś zapytać.