Zimny Wodospad...

Torres

Uniósł lekko brew, widząc to jakże wymowne spojrzenie wilczycy. Otworzył pyszczek, usiłując coś powiedzieć, jednak z jego gardła nie wydobył się żaden dźwięk. Uszy Torresa nieco oklapły.

Whitewind

Spojrzała na wodę, wsłuchując się w jej szum. Westchnęła cicho i powróciła wzrokiem na swą przyjaciółkę. Położyła się wygodnie, kładąc łeb na łapy. Przymknęła lekko oczy. Dalej słuchając. Potem oczy znów otworzyła i wpatrzyła się w pewien punkt na drzewie.

Torres

Mały był przemarznięty, więc dźwignął się na łapki i zaczął otrzepywać zawzięcie, by pozbyć się choć części wody z sierści. Co by było, gdyby zamarzła?

Whitewind

Słysząc jak mały się podnosi, spojrzała na niego ciekawie. Nastawiła uszu i patrzyła chwilę na poczynania szczeniaka. Potem podniosła się do pozycji siedzącej. Siedziała obok Akity. Nadal patrzyła na małego, ale po chwili znudziła się i niezauważalnie ziewnęła.

Torres

Po długim, energicznym otrzepywaniu się, Torrez dał za wygraną. Nie mógł całkowicie się wysuszyć, a chyba nawet jeszcze bardziej zmarzł. Usiadł i znów owinął łapki ogonem.

Whitewind

Zwróciła wzrok na drzewo, które rosło obok szczenięcia. Zaczęła się drapać za uchem, chociaż jej nie swędziało. Drapała się ot tak dla zabicia nudy. Potem przestała i zajęła się robieniem śnieżnej kuli, którą turlała w tą i z powrotem.

Torres

Przekrzywił lekko łebek, patrząc na poczynania niebieskiej wilczycy. Bawiła się śniegiem, z kolei on nie znosił tego 'białego puchu'. Bo jak można lubić coś tak zimnego?

Akita

hmm ... - nadal myślała nad tym czy ruszyć sie z tego miejsca, - tak idziemy na polanę - oznajmującym tonem krzyknęła, lekko skuliła uszy ponieważ chyba za bardzo się wydarła ... - upsss mruknęła do siebie ...

Whitewind

- No to chodź! - Krzyknęła szczęśliwie. Wzięła swoją kulkę i rzuciła nią w szczeniaka. Potem wstała i dumnym krokiem wyszła. Miała zadowoloną minę i triumfalny uśmieszek na pyszczku.

Torres

Torres w ostatniej chwili odskoczył, unikając spotkania z zimną kulą. Dorosła wilczyca, a zachowywała się jak jego rówieśnica. Popatrzył na nią ze złością, to było już poniżej pasa. Wstał pospiesznie i po cichutku ruszył za wilczycami.

Alliance

Wstałam. Hm, zdrzemnęłam się? Najwidoczniej. Przeciągnęłam się, ziewając szeroko. Schowałam lizaka i popatrzyłam na złapanego przez Akitę zająca. Złapałam w ząbki kawałek i wybiegłam.

Płomyczek

Podeszła do wody. Zauważyła, że wokół wodospadu kręci się dużo wilków. Po chwili jednym susem przeskoczyła jeziorko i taflę wody po czym wylądowała na skalnej półce za spadającą taflą wody. Położyła się i przysłuchiwała rozmową. Lubiła wiedzieć co się w świecie dzieje.

Steria

Przybiegła, razem z Mel. Jęzor wywalony, uszy położone, ogon podniesiony .... Steria była naprawdę szczęśliwa.

Akita

wbiegła tutaj z niezwykle dobrym humorem który nadzwyczaj jej dopisywał ,jak zwykle jak to ona wskoczyła na swe ulubione drzewo i ułożyła się wygodnie na gałęzi

Whitewind

Przyszła tutaj z bardzo wesołą miną. Rozejrzała się lustrując dokładnie każdego napotkanego wzrokiem wilka. Kiwnęła im łebkiem na powitanie i wciągnęła powietrze w płuca. Wyczuła znajomą jej woń. Spojrzała na gałąź i zobaczyła źródło tego zapachu. - Witaj Akita! - Ukłoniła się niziutko.

Akita

jednym susem zeskoczyła z gałęzi drzewa na którym siedziała,lekko skinęła łebkiem na powitanie odpowiadając - cześć Whitewind !

Mel · Gość

Uśmiechnął się i powiedział do wilczyc(Akity i Steri):
-Drogie panie teraz czas na show!Zaczynamy!-podbiegł do Ster i krzyknął:
-Berek!-klepnął ją łapą i pobiegł.

Whitewind

Nie spuszczała Akity z oczu, a gdy ta zeskoczyła Whitewind po raz kolejny ukłoniła się jej na znak szacunku. Dziś miała doskonały nastrój! - Co porabiasz? - Zapytała. Ktoś w końcu musiał rozpocząć rozmowę.

Akita

- a tak jakoś się błąkam nic ciekawego ... powiedziała - a ty chyba masz coś lepszego do roboty ?- dodała ,jej ton nawet zabrzmiał pytająco ...

Steria