Zimny Wodospad...

Whitewind

Spojrzała na nią troszkę urażonym wzrokiem i powiedziała stanowczo - I ty jeszcze się pytasz? Przecież wiesz, że zawsze możesz na mnie liczyć! - Przeskoczyła na ,,jej" gałąź i usiadła obok niej. - Nigdy nie zdradzę Twojej tajemnicy! Mogą mnie nawet torturować! - Warknęła.

Akita

Wiesz ja przepraszam ale musiałam sprawdzić nasze zaufanie bo to jest najważniejsza sprawa w przyjaźni ale mniejsza o to teraz to jest chyba twoja kolej prawda ? .. - powiedziała podnosząc łeb do góry i puszczając oczko Whitewind...

Whitewind

Zamyśliła się i po chwili zapytała unosząc jedna brew. - Z czym związana jest ta tajemnica? - Zrobiła cwaną minkę i również puściła jej oczko. Była ciekawa co to może być, ale w żaden sposób nie mogła się domyśleć.

Akita

ta tajemnica teraz wybuchła śmiechem i odskoczyła w bok tym sposobem znalazła się na ziemi w pozycji Leżącej do góry łapami, odpowiadając - przecież mówiłam to taki kit aby sprawdzić czy jesteśmy sobie wierne oraz szczere - mówiąc te słowa wstała podeszłą do Whitewind i usiadła obok niej .

Whitewind

Whitewind zrobiła obrażoną minę. Ta niezbyt mądra wilczyca nawet nie połapała się, że to sprawdzian, nawet gdy jej przyjaciółka to powiedziała. - Oh... - Wymsknęło jej się. Spojrzała na nią urażonym wzrokiem. - Teraz Twoja kolej! - Syknęła.

Akita

Przyjaźnie warknęła mówiąc przy tym - chyba się na mnie nie obraziłaś co ?- wskoczyła na gałąź nad nimi i czekała na jej odpowiedz miała na dzieję że jej kumpela nie jest obrażona ale Akita musiała sie upewnić, musiała to wiedzieć, nie mogła by przyjaźnić się z kimś kto powiedział by o wszystkich jej sekretach komuś innemu !...

Whitewind

Obserwowała ją bystrym spojrzeniem. Nadęła policzki, by powstrzymać się przed śmiechem. Ale nie wytrzymała. Zaczęła się głośno śmiać, aż zaczął boleć ją brzuch. Przewróciła się na grzbiet i złapała za bebeszek dalej się śmiejąc. Z ledwością wypowiedziała te słowa - Ty chyba żartujesz! Nie dałabym rady bez Ciebie!

Akita

- tak ja chyba mam to samo .... osz ty ładnie to tak się śmiać z kogoś ? zeskoczyła z drzewa prosto na Whitewind bardzo lekko ja przygniotła łapkami i zaczęła ją muskać ogonem po karku co powodowało łaskotanie - i co teraz ? - już nie mogła wytrzymać ze śmiechu ale nadal sie powstrzymywała ....

Whitewind

Zaczęła się śmiać jeszcze głośniej udało jej się powiedzieć tylko to - Czasem ładnie! - Pokazała jej język nie przestając się śmiać. Tylnymi łapkami niepostrzeżenie powędrowała do brzucha Akity. Lekko ją odepchnęła, ale jednak ją przewróciła. Wskoczyła na nią cały czas się śmiejąc, jednak trochę mniej. Przygniotła ją lekko swoim ciężarem, a jej ogonek łaskotał Akitę bezlitośnie.

Akita

- osz ty ! tak chcesz się bawić no to jazda - krzyknęła, udało jej się prześliznąć pod podbrzuszem Kumpelki ale nadal stała tyłem do niej zrobiła jedno salto do tyłu i znalazła się tuz przed nią trąciła ją łapką w bok ...

Whitewind

Przymrużyła oczy i syknęła - Nieźle! - Rzuciła się w jej stronę i podcięła. Akita upadła. Skoczyła na nią i zakneblowała tak, że ledwo mogła się ruszać. Ogonem łaskotała ją po brzuchu.

Idalia

Słysząc, że rozmówczyni zajęła się kimś innym, wstała i podeszła do brzegu. Położyła się i zaczęła wsłuchiwać w rozmowę Whitewind z nieznajomą. Nie miała nic lepszego do roboty.

Akita

Warknęła przyjacielsko na Whitewind i ostatkiem sił obróciła się na plecy, tylnymi łapkami odepchnęła się od ziemi i bardzo szybkim ruchem wyśliznęła się spod swej przyjaciółki. Stała teraz przed nią w pozycji bojowej wskoczyła na nią i trzymała tak że nie mogła się ruszyć wtedy zaczęła ją łaskotać jak najszybciej mogła, po chwili zauważyła nieznaną jej dotychczas wilczycę o śnieżno białej sierści ale postanowiła dalej siedzieć cicho i ''dręczyć'' przyjaciółkę .

Idalia

Oparła pysk o przednie łapy i zmrużyła oczy. Teraz nad wodospadem panowała prawie całkowita cisza, zakłócana jedynie kojącym szumem wodospadu. Hekate lubiła ten dźwięk. Uspokajał ją.

Akita

Akita zeszła z Whitewind i jednym saltem do tyłu znalazła się na jednej z niedużej lecz grubej gałęzi. Bardzo dokładnie schowana w liściach przyglądała się Hekate ...

Idalia

Hekate wciąż leżała, niemal nie poruszając się. Jedynie ruszyła lekko uchem, gdy usłyszała stuknięcie, które mogło towarzyszyć uderzeniu czegoś o gałąź.

Alexy

Bezszelestnie i ona się tu pojawiła jak duch, jak ktoś niosący złą aurę, jak cień. Usiadła nad wodospadem spojrzała wokół chłodnym wzrokiem i skupiła się na obserwowaniu wody.

Idalia

Lekki wietrzyk przyniósł Hekate woń kolejnego wilka. Wilczyca zaciągnęła się mocno tym zapachem, jednak nie rozpoznała zapachu żadnej watahy.

Alexy

Ujrzała wilczycę i jak zawsze nieufnie i oschle pokazała kły.
- Niczego nie wywąchasz. Jestem samotnikiem. Ty zaś należysz do Watahy Nocy. - stwierdziła bo zdążyła już rozpoznać jej zapach.

Idalia

Uśmiechnęła się delikatnie i nie zważając na mało sympatyczny ton wilczycy, odpowiedziała. - Od dawna nie byłam na terenach Nocy, więc musisz mieć wyśmienity węch.