Zimny Wodospad...

Aderwana

Aderwana przyglądała się wilkom. Później, jeszcze raz wsadziła łebek pod wodospad. Znudziła jej się wszystko, więc położyła się i usnęła.

Idalia

- Hekate - przedstawiła się krótko, posyłają Balii jeszcze jeden uśmiech, cieplejszy niż poprzedni. Ośmielona jej słowami, usiadła obok i owinęła się puszystym ogonem. Uniosła pysk, węsząc zawzięcie. Tyle zapachów... wiele wilków.

Balaa

-Miło mi cie poznać Hekate!
Na jej ciepły uśmiech ,wilczyca posłała jej słodki uśmieszek elfika.

Arakael

- Może, tak może nie- Powiedział machając radośnie ogonem.
Spojrzał na trawę, wypatrzył ważkę, zrobił susa ze skały na trawę mijając Aderwanę i rzucił się na ważkę, ważka wzleciała wyżej i teraz robił susy i fikołki w powietrzu usiłując złapać owada.

Reneesme

-Też, też! - zerwała się wykrzykując. Pognała w stronę wilka goniąc za nim dużego owada. Skakała tak wokół niego, naśladując jego gesty. Długi ogon zawijał się jej gdzieś pod łapami. Biegała jak szalona z jęzorem wywieszonym na wierzch. Wkońcu zamachneła się i wzleciała w górę robiąc "PLASK!" łapami, by zgnieść owadzika w pazurach. Efekt był jednak nieco inny. Obiekt uciekł, a ona wylądowała na samcu, a dokładniej na jego grzbiecie, przygniatając go swoim ciężarem.

Idalia

Postawiła na sztorc wielkie uszyska, wsłuchując się w rozlegające się wokół odgłosy. Ktoś podskakiwał, bawił się... może jakiś szczeniak? Hekate uśmiechnęła się pod nosem, lubiła dzieci. - Nie należysz do żadnej z Watah, prawda? - zapytała. Nie wyczuła od rozmówczyni żadnego z charakterystycznych zapachów czterech watah.

Aderwana

Aderwana obudziła i spojrzała na wilki. Trochę się zaśmiała, ale wiedziała że to nie jest miłe.

Balaa

Wilczyca spuściła łebek
-Nie , niestety nie.
Ale po chwili na jej pyszczku pojawił znów szeroki uśmiech i wilczyca zgrabnie wywineła ogonem .

Arakael

Zaczął się śmiać
- może i jestem miły i puchaty ale na poduszkę się nie nadaję- Uśmiechnął się i spróbował się wygramolić spod wilczycy

Aderwana

Aderwana troszkę się źle czuła, więc poszła się położyć. Tak po kila minutach, jej przeszło. Później zauważyła swojego feniksa który chcę gdzieś iść, więc wilczyca poszła za nim.

Idalia

- Usłyszałam nutkę smutku w twoim głosie... - mruknęła cicho, wciąż nie kierując pyska w stronę rozmówczyni. Był odwrócony tak, jakby patrzyła przed siebie. - Przecież zawsze możesz dołączyć do którejś z nich.

Reneesme

-Ha! Ja sądzę inaczej! - zawołała dziecinnie i jeszcze mocniej przybijając wilka do ziemi wtuliła się niekontrolowanie, a może na złość, w jego futro swym kościstym, giętkim ciałem. Dominowała swoją siłą, gdyż wagę miała dość nikłą w stosunku do samca.

Arakael

- Ałć.....a leż sobie -Zaśmiał się
- I tak mnie coś łupie w kościach...Zaśmiał się i nie usiłował wstać, w tym momencie coś mu strzeliło lekko w plecach.

Balaa

-Raczej nikt nie chce mnie w żadnej grupie watach.
Skomętowała ze smutkiem,ale po chwili uśmiechneła sie szeroko.
-I dobrze i tak bym sie tam źle czyła.

Idalia

- Nikt cię nie chce? - zapytała z nieukrywanym niedowierzaniem. Przecież Alfy Watah przyjmowały każdego z otwartymi ramionami... Zaśmiała się i dodała. - Jeśli Alfa Nocy chciała mieć w watasze taką bezużyteczną kalekę jak ja, to ciebie tym bardziej ktoś by przyjął.

Arakael

Usiłował się podnieść, co jakiś czas patrząc na "niebieskoozorą" .
- Dobra, zejdź już......prooooosze poprosił i zaczął się śmiać

Balaa

-Napisałam przysięge i nikt nie odpisał.
Popatrzała na wilczyce .
-Chyba że napisze ją jeszcze raz.

Reneesme

-A co za to dooostanę? - przedłużyła zabawnym tonem i zrobiła oczka ala kotek ze Shreka, patrząc na wilka. Machała sobie ogonem, aż wkońcu postanowiła zawinąć je wokół łap samca.. tak dla funu. -No, no! Dalej! Powiedz! Daj! - zaczęła szamotać się lekko na boki, nie mogąc się doczekać.

Idalia

- Musisz poczekać. Uzbrój się w cierpliwość - odpowiedziała. - To, że nikt ci nie odpowiedział nie oznacza, że nikt cię nie chce. Być może Alfa nie ma czasu?

Balaa

Wilczyca przewróciła się na grzbiet spoglądając w niebo.Raz po raz zerkała na wodospad,w pewnej chwili obróciła się na bok i spojrzała w oczy Hekate.