Zimny Wodospad...

Idalia

Tutaj nie pisze się takich postów, Baala. Tutaj jest strefa fabularna, w której gra się postacią. Zapisy do Watah się do tej części gry nie zaliczają.

Hekate w milczeniu czekała na odpowiedź rozmówczyni, wsłuchując się w jakże interesującą rozmowę znajdujących się nieopodal wilków. Co one wyprawiały?

Yumi

Yumi ocknęła się. Spojrzała na Arkiego i kościstą wilczycę z niebieskim jęzorem. "Widać dobrze się bawią" Pomyślała i uśmiech z jej pyszczka znikł.
Nie, nie była zazdrosna. Ale nie lubiła być sama. Racja, czasami specjalnie szła w miejsce, w którym nikogo nie ma. I teraz chyba też tak powinna zrobić. Rozejrzała się po zebranych. Zobaczyła Hekate. Kiedyś ją poznała.
Podeszła do drzewa i położyła się przy jego grubym pniu. Skryta była w cieniu liści i korony.

Balaa

-Długo mieszkasz w tej krainie?
Spytała robiąc słodki uśmiech elfa.

Arakael

Wyślizgnął się spod wilczycy i spojrzał na Yumi leżącą pod drzewem.
"Podejść??" pomyślał....

Idalia

- Tak. Od bardzo wielu długich miesięcy. Już nawet nie pamiętam dokładnie jak długo - odpowiedziała i westchnęła. Tyle już czasu minęło... odkąd przybyła do tej krainy, odkąd poznała Krika... Machnęła głową, odrzucając te wspomnienia. Wyczuła woń znajomej wilczycy - Yumi. Tak, przed nosem Hekate nie umknie żaden znany jej zapach.

Reneesme

-Oj nooo weź! - siedząc na nim zaczęła go szturchać łapą i kołysać nim tak, by napewno nie zasnął. - No, no nie śpij! - kaprysiła mu do ucha nie dając za wygraną. Chyba nie był skory do zabawy.

Arakael

Położył się z powrotem udając że śpi

Balaa

-Ciężkie wspomnienia..
Odpowiedziała wilczyca ,gdy Hekate machneła głową.Wilczyca lubiła wilki które z nia rozmawiały tak..przyjaźnie .Przez krótką chwile spogladała w niebo w zamyśleniu.Po pewnej chwili położyła się na brzuchu i obróciła łebek w strone Hekate.
-Lubisz tu często przychodzić!
Powiedziała swym delikatnym miękkim głosem.

Reneesme

-Nie nooo, to nie przejdzie! - mrukneła, zaczynając zastanawiać się nad niecnym planem. Nagle nad głową zaświeciła jej żarówka. Zbliżyła się do wilka i zaczęła go mocno gilgotać w boczki. "Musisz mieć łaskotki!" - krzyknęła w myslach.

Idalia

Zaśmiała się. - A ty skąd o tym wiesz? - zapytała. Balaa miała rację - Zimny Wodospad był jednym z ulubionych miejsc Hekate. Poznała tu mnóstwo przyjaznych wilków.

Balaa

-Hmm...po prostu się domyśliłam.
Znów spojrzała wilczycy głęboko w oczy posyłając jej słodki uśmiech.

Idalia

Odruchowo przymrużyła lekko ślepia. Hekate potrafiła wyczuć, kiedy ktoś patrzy jej w oczy. Nie lubiła, gdy ktoś patrzy wgłąb jej pustych, niewidomych ślepi. - N-nie patrz mi w oczy... - powiedziała cicho.

Balaa

-Dobrze!
Odparła jej swym miękkim głosem puszczając jej znów szeroki słodki uśmiech,przewróciła sie na grzbiet i znów parzyła w niebo.

Reneesme

-Co za klapa! - zkrzywiła się niesmacznie i spojrzała na wilka z oburzeniem. Specjalnie zaczęła skakać u mocno po brzuchu, by wszystkie flaki poprzewracały mu się wewnątrz, po czym zeskoczyła z niego i wypieła mu swój jaszczurzy, niebieski jęzor w geście obrazy, choć nieco udawanej. Machneła swym nienaturalnym ogonem i zmierzwiła grzywkę łapą. Szalonym i rządnym wzrokiem zaczeła szukać nowych obiektów zainteresowań. Wkońcu skierowała się w stronę wilczyc.. z istnej ciekawości i.. nudów.

Balaa

-Witaj Satsu!
Wilczyca odpowiedziała jej swym miękkim głosem i posłała jej słodki uśmiech elfa.

Idalia

Na jej słowa uśmiechnęła się z powrotem. Zastrzygła wielkim uchem, gdy usłyszała kroki. Postawiła sztywno uszy i zaczęła nasłuchiwać, żeby wychwycić, skąd dokładnie i w jakim tempie zbliża się do niej ktoś, zapewne wilk.

Yumi

Yumi zamyśliła się. Spojrzała na wilki. Widziała Hekate rozmawiającą z kolorową wilczycą, białą, kościstą wilczycę idącą w ich stronę. Oraz śpiącego? Tak śpiącego Arkiego. Spojrzała na niego jeszcze raz. "Dobra... Śpi" Pomyślała.

Reneesme

-Elo, melo, 3, 2, 0! - kzrykneła basowym tonem idąc w stronę wilczyc jak napakowany dres. Udając owego koksa wyglądała dość dziwacznie ze swymi wystającymi żebrami ale cóż.. wyobraźnia nie wybiera. Zmierzyła wilczyce wzrokiem zatrzymując się tuż przy nich.

Yumi

"Dobra! Ja mam tego dosyć! Zaraz zeświruję!" Krzyknęła w sobie.
Wstała i podeszła do trzech wilczyc.
-Cześć - Powiedziała pewnie i usiadła.
-Nie przeszkadzam? - Zapytała i spojrzała na białą wilczycę.

Balaa

Wilczyca wstała i przeciągneła się raz po raz ,następnie połozyła się na brzuchu i wyciągneła przednie łapy .Rozejrzała się wokoło a jej spojrzenie padło w kierunku Yumi.