Zimny Wodospad...

Reika

- Należysz do Watahy Nocy, Hekate? - zapytała, zapamiętując jej imię.
Oczywiście czuła woń tej watahy, ale wolała się upewnić. Kto wie, kiedy węch może zawieść. Poza tym, ona też nie lubiła długiej ciszy. Lepiej wymienić kilka słów, niż siedzieć w odosobnieniu.

Aderwana

Aderwana zauważyła Hekate, więc podeszła i się przywitała: - Hejka, jestem Aderwana. - Później znudziło jej się to miejsce, więc obudziła Igniego i poszła z tond. Jedna zostawiła Yumi kartkę, gdzie było napisane: ,,Hej Yumi, ja będę na Polance. " Aderwana poszła i już jej tu nie było, ani feniksa, ponieważ poleciał za nią.

Idalia

- Tak. Ty za to do... - tu przerwała swoją odpowiedź, aby móc upewnić się, czy dobrze rozpoznała zapach rozmówczyni. Woda? Hekate nie miała całkowitej pewności, od zbyt dawna nie miała do czynienia z członkami tej Watahy. Dokończyła. - ...Wody, tak?

Djablo

Przyszła i rozejrzała się w około.Nie daleko jej siedziały wilczyce i jej dobra znajoma.Postanowiła się do nich zbliżyć. Nie pewnie zbliżyła się do wilczyc i przystaneła około dwa metry od nich by nie przeszkadzać w rozmowie.

Reika

- Zgadza się - kiwnęła głową.
Przez jakiś czas przyglądała się Hekate. Albo coś jej nie grało, albo to dlatego, że dawno widziała wilki. Cóż, postanowiła pozostawić tą sprawę tak jak stoi. Przywitała wzrokiem przybyłą wilczycę, skinając jej łbem.

Idalia

- Od dawna już nie dane mi było spotkać Wilka Wody - powiedziała, zastrzygnąwszy uprzednio jednym uchem. Doskonały słuch Hekate wychwycił cichy odgłos czyich kroków, który ustał nagle. Zapewne bardzo niedaleko znajdował się jeszcze jeden wilk.

Djablo

-Cześć!
Powiedziała troche wstydliwie.
-Witajcie !

Reika

- Rozumiem - zwróciła się do Hekate.
Odwróciła łeb w stronę owej wilczycy, która powiedziała "Witajcie!".
- Witaj - uśmiechnęła się ciepło - Reika.
Poruszyła końcówką ogona.

Idalia

Słowa wypowiedziane przez nieznajomą pozwoliły Hekate wreszcie dokładnie ją zlokalizować. - Witaj - powiedziała, odwróciwszy głowę w jej stronę. Posłała jej przyjazny uśmiech, by ośmielić ją trochę.

Arakael

Oglądał niebo, leżąc na ciepłym kamieniu.
/"Będę pisał później, jak lekcje odrobię xD"\

Hakuro

Wilk pojawił się na szczycie wodospadu. Powrócił do krainy. Opadł na łapy układając się na niższej półce skalnej i przyglądał się zgromadzonym tutaj.

//Aderwana zmień avatar. Ten, który masz od dawna należy do mnie i jest przerobiony przeze mnie. //

Idalia

Siedziała w milczeniu, oczekując jakiegoś ruchu ze strony siedzących niedaleko niej wilczycy. Znów nastała ta grobowa cisza, zakłócana jedynie delikatnym szumem wodospadu.

Hakuro, na tym forum nie wolno mieć zastrzeżonych avatarów, więc nie pisz, że avatar jest Twój (chyba, że sam go narysowałeś). Możesz domagać się od Aderwany zmiany ava tylko dlatego, że jest Twojej obróbki.
Oczywiście, jeśli av jest Twojego autorstwa, to przepraszam za tę uwagę.

Balaa

-Witaj Bello.
Wilczyca uśmiechneła się ciepło do Belli machając ogonem próbowała powiedzieć by usiadła obok jej.

Djablo

Wilczyca nieśmiało wstała i położyła się naprzeciwko Bali i Hekaty.
-Nie..nie przeszkadzam?
Wymówił słowa dość niezdarnie i kątem oka przyjżała się wilczycom czy nie są na nią złe .

Idalia

Hekate szybko przywołała na pysk kolejny uśmiech. - Ależ oczywiście, że nie - odpowiedziała Belli. - Bardzo miło, że chcesz dotrzymać nam towarzystwa. Jestem Hekate.

Hakuro

Spojrzał na gromadzące się wilczyce na dole. Ziewnął krótko przesuwając pazurami po skale i oparl pysk na łapach. Był zmęczony wędrówką do krainy. Zamknął ślepia i zasnął.
//Avatar był narysowany dla mnie przez mojego przyjaciela tak więc roszczę sobie do niego prawa autorskie.//

Djablo

-Jestem Bella,miło mi cie poznać Hekate!
Uśmiechneła się do wilczycy,biegając wrokiem po zgromadzonych.

Idalia

Posłała Belli jeszcze jeden uśmiech i machnąwszy kudłatym ogonem, wstała, by zaczerpnąć z rzeki kilka łyków wody. Ruszyła zwyczajnym dla niej ostrożnym krokiem ku brzegowi.

Britney

Miała dość wolnego chodzenia. A to wszystko przez ten durny gips na łapie. Czas spróbować biegania z tym czymś! I jak pomyślała tak zrobiła. Wbiegła na teren wodospadu, stukając gipsem o ziemie. Nagle się potknęła. - Uwaga! - Krzyknęła. Teraz już dosłownie leciała. 3,2,1... Bum! Wpadła prosto na idącą Hekate, przewracając ją. - Przepraszam Panią. - Powiedziała nieśmiało. Zaczęła się gramolić z wadery z mocnymi rumieńcami.

Idalia

A Hekate szła sobie powoli do wodospadu, gdy nagle... - Aii! - zdążyła tylko pisnąć, gdy coś małego, ale ciężkiego, zwaliło ją z łap. Powiedziała z rozbawieniem w głosie. - Nic się nie stało.