Zimny Wodospad...

Britney

Gdy w końcu udało jej się zejść z dość dużej wilczycy, usiadła przed nią. - My name is Britney! - Powiedziała entuzjastycznie. Uśmiechała się przy tym przyjaźnie. Jej ogonek zamiatał ziemię, wzbijając w powietrze chmurę kurzu. - And your name? - Zapytała. Lubiała czase, powiedzieć coś po angielsku, choć czasem się myliła... No może często.

Yumi

Wilczyca ziewnęła.
"Jeju... Ja zasnęłam? Tak... Zasnęłam!" Powiedziała do siebie.
Spojrzała wokół siebie... Nie było już Aderwany. Była Hekate i Balaa.
Oraz ktoś nowy.
-Cześć Wam. Przepraszam ale... - Na chwile przerwała - ...przysnęłam

Idalia

Dźwignęła się na równe łapy i jakoś odruchowo otrzepała, przez co jej sierść zrobiła się bardziej puchata. Na jej pysku zagościł szeroki uśmiech - Hekate lubiła szczenięta. Odpowiedziała - Ich heiße Hekate - Taa, Hek nie preferowała języka angielskiego. Dodała. - Ich glaube, du bist sehr jung. Was machst du hier allein? Hast du keine Familie?

Britney

Wytrzeszczyła oczy na Hekate. - Cześć. - Mruknęła do Yumi, nie odwracając wzroku od Hekate. - Co to znaczy? -Zapytała ciekawskim głosem. Brit i niemiecki? To żart? Ona nawet nie wie co to znaczy: ich. A to chyba najłatwiejsza rzecz w tym wszystkim. Jej ogon opadł na ziemię, jak często robił gdy Britney coś zaciekawiło.

Yumi

Spojrzała na Hekate...
-Ty mówisz po niemieckuuuu? - Przeciągnęła literę "u".
-Ale fajnie! A ja nie znam tak dobrze niemieckiego. - Mówiąc to zrobiła minę naburmuszonego dziecka.
-Cześć - Powiedziała miłym głosem do Britney.

Idalia

Roześmiała się. - Zapytałam cię, co robisz tutaj sama. Bo jak mniemam, jesteś szczeniakiem - odpowiedziała z rozbawieniem w głosie.

Britney

Pokiwała główką ze zrozumieniem. - Jestem sama, bo dawno nie spotkałam żadnego ze swoich przyjaciół. I tak jestem szczeniakiem. - Powiedziała. Hekate zapewne chodziło o rodzinę, ale Brit, jak to ona nie bardzo rozumiała.

Idalia

- A nie masz rodziców? Ta kraina potrafi być nieprzyjazna dla młodych wilków - powiedziała. Ostatnio spotykała coraz więcej szczeniąt pałętających się po krainie bez opieki.

Britney

Głowa zniżyła się, a ona wbiła wzrok w ziemię. A uszy? Poszły za przykładem głowy - oklapły na dobre. Wydawało się, że już nic nie przywróci im dawnego stanu. - Nie mam rodziców. - Powiedziała cicho. Pociągnęła noskiem.

Yumi

"Ojej... Jaki biedak" Pomyślała a łezka zakręciła jej się w oku.
Było to dla niej straszne jak tak młody wilczek nie miał rodziców.

Idalia

- Och... - westchnęła. Nie spodziewała się takiej odpowiedzi i zrozumiała, że musiała tym pytaniem urazić Britney. Szybko przywołała uśmiech na szczupły pysk. Delikatnie położyła młodej łapę na łebku i poczochrała jej grzywkę. - Ale chyba nie jesteś całkiem sama, hm? Na pewno masz przyjaciół.

Britney

Na słowo 'przyjaciół' jej uszy od razu stanęły na baczność, a ogon znów zaczął latać. - Mam! Ale moim najlepszym przyjacielem jest Helios. Znasz go? - Zapytała zabójczo słodko, podnosząc łebek. Jej poczochrana grzywka naelektryzowała się i teraz Brit wyglądała, jakby miała irokeza.

Reneesme

Yumi

Spojrzała na Satsu. I zaczęła się śmiać, przez co upadła na plecy, złapała się łapami za brzuch.
-Żałuj, że się teraz nie widzisz. - Ledwo udało jej się powiedzieć przez śmiech.

Reneesme

-Łoooooosz! - wydobyła z siebie dziwaczny dźwięk i usmiechnęła zadziornie. -Zaraz Ci się odechce śmiać, o! - wysepleniła przez wywieszony jęzor i zaczęła ponownie czołgać się po ziemi, wymacując przednimi łapami każdy jej kawałek przed sobą. Nic nie widziała. Próbowała zaczepnie szukać Yumi. Coś zaczęła nucić pod nosem i w tym momencie jej zad począł kołysać się na boki, a ogon wymachiwać gdzie popadnie. -Złapie, złapie.. zaraz.. ty ty taaa.. - nuciła i szukała Yumi po omacku.

Idalia

- Helios, mówisz... - zastanowiła się przez chwilę. - Nie, nie znam nikogo o takim imieniu - Hekate już od dawna nie poznała żadnego wilka, więc o większości nowych mieszkańców nigdy nawet nie słyszała.

Britney

- Oh, to szkoda, bo on jest bardzo fajny! - Powiedziała entuzjastycznie. - Ale jest strasznie wolny! Nie bawiliśmy się w ganianego, bo by przegrał i postanowiliśmy wybrać chowanego i wtedy ja spadłam z drzewa i teraz noszę gips! - Wypowiedziała te słowa, stukając gipsem o ziemię i dysząc.

Yumi

-To ja pani życzę szczęścia - Wystawiła do niej język. I gdy tylko Satsu była bliżej ona odskakiwała.
-Gdyby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała. - Przypominała sobie coś co jej mama opowiadała jak była mała. Zawsze to jej powtarzała gdy się przewróciła. I tak było tym razem. Odskoczyła raz od Satsu i się wywróciła. Znowu zaczęła się śmiać oO Tak, z siebie xd

Idalia

Czy wspominałam już, że Hekate nie znosi, gdy dzieciaki włóczą się same po krainie? Zawsze kończy się to tak samo. - Cóż... przynajmniej masz nauczkę, żeby nie skakać po drzewach - odpowiedziała, wsłuchując się w stukot gipsu o ziemię. - Kiedy masz mieć zdjęty te gips?

Britney

Popatrzyła na gips. - Nie wiem. Lekarz miał dużo pacjentów i mi nie powiedział. - Odparła, znów przenosząc wzrok na swą rozmówczynię. Zastrzygła uszkami, słuchając śmiechu innych wilczyc.