Zimny Wodospad...

Arakael

- Szczerze mówiąc....to sam nie wiem Spojrzał na nią poważnie, i znów zaczął się śmiać

Yumi

Odpowiedziała tym samym - śmiechem.
-Co ty na to, żebyśmy pobawili się w "samobójcę"? - Zapytała. Podobała jej się ta zabawa. Lubiła wodę i to strasznie.

Arakael

- Okiiiii - Odpowiedział radośnie i pobiegł z wywieszonym jęzorem na górę

Yumi

Wyszła z wody i otrzepała z niej futro. Chociaż nie było sensu bo i tak zaraz będzie w wodzie/ Wspięła się po skałkach i była na górze.
-Fajnie by było jakby ktoś stał na dole i oceniał nasze skoki - Powiedziała.
-Ale też nie koniecznie na dole. Tylko taki sędzia jakby - Dodała.

Arakael

- Może będziemy się oceniać razem? najpierw ja ciebie, potem ty mnie??- Spytał z uśmiechem

Yumi

-Oki. Ale najpierw może skoczymy tak dla rozgrzewki co? - Zapytała.
I nie czekając na odpowiedź powiedziała:
-No to na 3 skaczemy. 1... 2... 3...! - Zaczęła biec i skoczyła. Wiedziała, że Arki skoczy później ale ona lubiła robić takie rzeczy :)

Arakael

Jak tylko zobaczył że Yumi skacze, wskoczył do wody, usiłując przy okazji nie spaść na nią :D a po chwili znikł pod taflą chłodnej wody

Amija

A szara wilczyca "zasnęła", jak to miała w nawyku gdy było strasznie nudno. Rozejrzała się dookoła obojętnym wzrokiem. Jej uwagę przykuł wilk i skrzydlata wilczyca, którzy spadali z wodospadu. " Jerome ? " - pomyślała i wpatrywała się w nich chwilę, po czym wstała i wolnym krokiem ruszyła w stronę skałek prowadzących na górę. " Skoczyć czy nie ? " - to pytanie ciągle chodziło jej po głowie gdy znalazła się na górze. Spojrzała w dół. Było dosyć wysoko, ale w przeszłości widziała o wiele większe wodospady. W pewnej chwili poślizgnęła się i już spadała w dół krzycząc tylko "aaaaaaaaaa !". Uderzając o wodę rozległo się wielkie "plusk". Powoli wynurzyła się i potrzepała łbem. " Ale fajnie ! " - krzyknęła w myślach i już wspinała się na górę.

Yumi

"PLUSK" Rozległ się odgłos.
Tak to Yumi zanurkowała. Wynurzyła się i spojrzała na skaczącą z nimi wilczycę. Podpłynęła do brzegu i czekała. "A zapytam czy się z nami pobawi" Pomyślała...
"Lubię się bawić. I jeść czekoladę. I żelki!" Zaczęła gadać ze sobą.
"Ale nie lubię ziemniaków, ani czerwonej kapusty. Bleee..." Tak, ona i te jej rozmowy.

Amija

"Plusk" rozległo się tuż po skoku czarnej wadery. Amija wynurzyła się i podpłynęła do wilczycy. - Hej. - powiedziała i uśmiechnęła się lekko.

Jerome

Potęzne wilczysko trzymające w pysku skrzydlatą zupełnie jak swoje szczenię mógł przykuwać uwagę. Jednak chciał On zaczerpnąć adrenaliny a przy okazji nauczyć Reike latać. Jednak chyba skrzydła nie zadziałały. Spadając prosto na ostre skały na zboczach na, które wpychał ich wiatr wisieli między życiem a śmiercią. Wilk odrzucił samicę w bok by wylądowała w wodzie w ostateczności na brzegu sam odbijając się z hukiem od ostrych krawędzi skał. Przeturlał się po zboczu na dół aż opadł bezsilnie na ziemię a kurz wzniósł się w powietrze. Poharatał się, krew wypływa z ran na brzuchu, grzebiecie i karku za to prawa przednia łapa była nadwyrężona. Z jego pyska wydobył się stłumiony warkot w odpowiedzi na ból jaki spowił jego ciało aczkolwiek nie zamierzał się z tym pokazywać. Teraz jednak nie bardzo miał jak wstać. Zacisnął kły, mrużąc oczy.

Arakael

Wyszedł z wody jak tylko usłyszał trzask, rozejrzał się i zobaczył upadającego na skały biało-zielonego wilka, natychmiast pobiegł do niego
- Ej!! nic ci nie jest??? pomóc ci dojść do lecznicy?? - Zapytał, trochę wystraszonym głosem

Yumi

-Hej - Opowidziała
-Czy chcesz się z ... - Nie dokończyła bo prawie przed jej oczami biało-zielony wilk spadł na skały. Od razu pobiegła w jego stronę. Pokazując czarnej wilczycy, żeby poszła z nią.

Amija

Wilczyca spojrzała w stronę basiora i pobiegła od razu za towarzyszką. Popatrzała na poobijane ciało wilka i rany, z których wypływała krew. Nie znała się na medycynie, więc usiadła przy nim i z lekkim przerażeniem patrzała się na rannego.

Jerome

Dyszał dość ciężko. Był starszy niż wilki otaczające go w tej chwili jednak budowa jego ciała była naturalnie lekka przystosowana do szybkiego biegu i zręczności jaką miał we krwi tak więc te ostre skały były dla niego godnym przeciwnikiem. Charknął głośno spluwając krwią na bok i podniósł się lecz na daremne upadł znów na podłoże zawijając łapę pod siebie i zaciskając kły. Uniósł tylko wzrok na wilki. - Dam sobie radę. - udało mu się wydukać.

Yumi

-Trzeba te rany jakoś obmyć! - Powiedziała nadal wystraszona. Nagle z radosnego i głupiutkiego szczeniaka stała się poważną dorosłą wilczycą. Podbiegła do drzewa z dużymi liśćmi. Zerwała liść i ułożyła go w kształt miseczki, aby można było tam nalać wody. Podbiegła do wody i napełniła nią liść. I podbiegła do basiora.
-Uważaj. Może szczypać. - Powiedziała i zaczęła powoli wylewać wodę na rany.

Amija

- Na pewno ? Jakoś nie widzę, żebyś mógł o własnych siłach dojść do lecznicy. - powiedziała i dalej patrzała na niego uważnie.

Aderwana

Aderwana przyszła i powiedziała: - Wróciłam. - Później zauważyła biało-zielonego wilka który leżał na skałach bardzo ranny. Wilczyca pobiegła do niego. Nie wiedziała co ma robić. - Hej, weźmy go do lecznicy - powiedziała.

Arakael

- akurat dasz radę, chcesz czy nie, biorę cię do lecznicy! - Powiedział rozkazującym tonem
Wsunął łeb pod ciało wilka, i położył go na swoim grzbiecie.
Dał susa ze skał, uważając by wilk nie spadł z jego grzbietu i pognał do lecznicy

Amija

- No tak, tyle, że on jest uparty i "da sobie radę". - odpowiedziałam nowo przybyłej i spojrzałam na nią.