Zimny Wodospad...

Lauri Iloinen

Choć zwykle nie przeszkadzało mu bycie w centrum czyjejś uwagi, to nachalne spojrzenie Sharery zaczęło go drażnić, więc z trudem powstrzymał się przed głośnym odetchnięciem z ulgą, gdy wadera odwróciła od niego wzrok i ruszyła ku wodzie, by zaczerpnąć z rzeki parę orzeźwiających łyków.

Sharera

Po chwili podniosłam łeb i spojrzałam na wilka, po czym znów odwróciłam się w stronę wody.Usiadłam nad brzegiem i wpatrywałam się w wodę.

Lauri Iloinen

Sharera milczała, Renna milczała, nowo przybyła o szarej sierści również... Lauri nie miał więc co robić. Położył się ponownie na zmarzniętej ziemi i skrzyżował przednie łapy.

Sharera

Spojrzałam na wilka i powolnym krokiem podeszłam do niego. Kilka metrów przed nim zatrzymałam się i usiadłam, czekałam na wilka reakcje.

Lauri Iloinen

Veli-Matti przekrzywił nieznacznie łeb, patrząc na waderę, a jego pysk znowu rozjaśnił przyjazny uśmiech.
- Dlaczego tak się na mnie czaisz, hm? - zapytał z delikatnym rozbawieniem. - Podchodzisz powoli, wypatrujesz mojej reakcji...

Sharera

Siedząc nadal kilka metrów dalej.
-Nie wiem, jak tym razem za reagujesz-odpowiedziałam i delikatnie uśmiechnęłam się do wilka.

Lauri Iloinen

Nad Zimnym Wodospadem po raz wtóry dziś rozbrzmiał śmiech Lauriego - łagodny, miękki, przyjemny dla wilczego ucha. Taki sam, jak jego sympatyczny głos.
- No, na pewno cię nie pogryzę - odpowiedział. - Chyba nie wyglądam tak groźnie, co?

Sharera

-Nie wyglądasz na takiego-odpowiedziałam i podeszłam trochę bliżej, po czym znów usiadłam, obtuliłam łapy ogonem i obserwowałam wilka.

Renna

Ok, koniec siedzenia. Zerknęła ironicznie na Lauriego i zaklaskała.
- Doobra. Koniec odpoczynku. Mi wystarczy. Tobie raczej też
Cała Renia. Bezpośrednia, ironiczna, wyniosła. Wstała i przeciągnęła się.
- Co by tu robić... - mruknęła pod nosem.

Lauri Iloinen

- Jeśli tak, to dlaczego bałaś się teraz do mnie podejść? - zapytał. W jego złocistych oczach wciąż połyskiwały te same iskry rozbawienia - zachowanie Sharery zwyczajnie go śmieszyło, lecz Lauri usiłował nie dawać po sobie tego poznać. Kiedy Renna się odezwała, jedynie zerknął na nią pokrótce.

Sharera

-Nie wiem jaka by była twoja reakcja, więc wolę uważać-powiedziałam po czy podeszłam trochę bliżej i z powrotem usiadłam.

Lauri Iloinen

Pokręcił głową z udawaną dezaprobatą i zmrużył ślepia, jeszcze raz obrzucając Sharerę uważnym spojrzeniem, jakby głęboko zastanawiał się nad tym, co powiedziała.
- A wcześniej byłaś taka pewna siebie... - odrzekł tylko w odpowiedzi.

Sharera

-Ale zauważyłam, że ci to się nie podoba-odpowiedziałam wilkowi, przyglądałam się mu, lecz nadal trzymałam się na dystans.

Lauri Iloinen

Pisze się "zauważyłam" - błagam Cię, pisz zgodnie z zasadami ortografii.

- Nadmierna pewność osób prawie nieznanych pewnie nie podobałaby się każdemu, ale nie znaczy to, że trzeba od razu tak mocno się do nich dystansować - odpowiedział, a na jego pysk powrócił uśmiech. Uśmiech, który miał za zadanie troszkę ośmielić rozmówczynię, utwierdzić ją w przekonaniu, że Lauri jest stworzeniem niegroźnym.

Sharera

Gdy zauważyłam, że wilk się do mnie uśmiechnął, podeszłam bliżej. Usiadłam koło wilka i uśmiechnęłam się do niego, tylko nie wiedziałam co mam powiedzieć.

Lauri Iloinen

Lauri również się nie odzywał. Wciąż leżał na zmarzniętej ziemi, po której nieustannie zamiatał jego puszysty ogon w biało-czarne pręgi - niby zebra miotająca się nieustannie po podłożu. Wilk przez chwilę patrzył na Sharerę, aż zapytał:
- Zawsze jesteś taka nierozmowna?

Sharera

-Nie zawsze-odpowiedziałam wilkowi, po czym spojrzałam na jego ogon i zaraz wróciłam na jego oczy.-Długo tu jesteś?-zapytałam wilka i czekałam na jego odpowiedź.

Lauri Iloinen

Zaśmiał się znów. Sharera była kolejną osoba, która zadała mu to pytanie.
Widocznie należało ono w tej krainie do zagadnięć podstawowych przy poznawaniu innych, a może po prostu na razie spotkał osoby, które nie wiedziały, jak podtrzymać rozmowę i chwytały się każdego na to sposobu?
- Od wczoraj - odpowiedział. - Jak więc widzisz, jestem tu zupełnie nowym mieszkańcem.

Sharera

Nie wiedziałam co mam zrobić, a co dopiero powiedzieć, byłam przy nim trochę nieśmiała.-To co cię tu sprowadza?-zapytałam wilka, powiedziałam co mi przyszło do głowy.

Lauri Iloinen

Chciał już odpowiedzieć pytaniem, czy chodzi jej o krainę, czy o to konkretne miejsce, jednakże wpadły mu do głosy inne słowa, które może skłonią tę wilczycę do powiedzenia więcej niż tylko jednego krótkiego zdanka. Uśmiechnął się lekko i odrzekł:
- A ciebie?