Zimny Wodospad...

Siomha Lorcan

Cicho westchnęła. Ciężki temat się skończył i teraz zapadło milczenie. Niby naturalne dla Siom, ale teraz przytłaczające. Powędrowała za wzrokiem Flake i spojrzała na wodospad. Biło od niego przyjemne zimno. Będzie tęsknić za zimą. Znów westchnęła.
-Podoba Ci się ten wodospad, Flake?- spytała. Co jej szkodzi. temat dobry, jak każdy inny.

Flake

Szybkim ruchem zastrzygła uchem i odwróciła się do Siomhy. Wilczyca wyrwała ją z ponurych rozmyślań, które z każdym momentem coraz silniej psuły jej humor. Przywróciła na pysk drobny uśmiech.
- Oczywiście - odrzekła. - Jak każdy inny. Wodospady są jednym z najpiękniejszych tworów przyrody.

Siomha Lorcan

Zachichotała na myśl o Romantycznym Wodospadzie. Była ciekawa, czy też by się Flake spodobał. Co prawda wydawała się normalną wilczycą, ale Siom nie potrafiła zrozumieć, jak ktoś mógłby lubić coś takiego.
- A ja przyznam, że owszem, lubię wodospady, jednak niektóre napawają mnie strachem. Są zbyt duże, zbyt stare i monumentalne.

Flake

- I przy tym dumne i majestatyczne - dodała i mrugnęła do rozmówczyni z nutką rozbawienia. Humor jej powrócił, kiedy tylko trudny temat miłości i przyjaźni został zażegnany. - Przecież nie trzeba się do nich zbliżać na niebezpieczną odległość, ani wdrapywać na półki skalne... wystarczy podziwiać z daleka.

Siomha Lorcan

Przekrzywiła łeb, podziwiając strugi wody.
-Co do podchodzenia się nie zgodzę. Ciągnie mnie do wody i to bardzo.- Spojrzała na wilczycę. Chyba humor jej powrócił.- Ale raczej nie skakałabym z wodospadu... a nóż okazałoby się, że woda jest zbyt płytka.- na jej pysku pojawił się delikatny uśmiech. Co prawda wizja połamanych łap nie była wesoła, ale od czasu do czasu śmieszył ją czarny humor.

Flake

Zaśmiała się.
- Płytka czy nie... zwykle na dnie znajduje się wiele kamieni, czasem ostrych. Można się nieźle poobijać - powiedziała i nagle gwałtownie wstała. Puszystym ogonem poczęła majtać lekko, radośnie. W jej oczach błysnęły wesołe iskierki. - A może sprawdzimy, czy jest tu głęboko, hm? Chodź!

Siomha Lorcan

Spojrzała na Flake najpierw ze zdziwieniem, ale zaraz poderwała się na wszystkie łapy. Jej puchata kita majtała się na wszystkie strony. NA kufie Siom pojawił się szaleńczy uśmiech.
- Jestem za!- zawołała i paroma susami znalazła się tuż przy brzegu, żeby zaraz pochylić się nad wodą. Odwróciła się do Flake.- Tylko uważaj, bo może być chłodno.- zaśmiała się. Ona sama wręcz kochała takie temperatury, ale nie wiedziała, czy wilczyca też. Zaraz jednak znalazła się w wodzie. Nie było głęboko, ale Siom przykucnęła tak, że z wody wystawał jej tylko łeb i kawałek grzbietu. Czekała na Flake.

Flake

Wilczyca ze śmiechem pobiegł za Siomhą. Wreszcie miała z kim spożytkować tę energię, która zwykle nieustannie ją rozpierała! Na moment przystanęła przy brzegu. Czyżby było tak głęboko, że wadera niemal cała skryła się pod powierzchnią? Flake nie umiała zbyt dobrze pływać... trudno! Raz się żyje! Skoczyła do wody. Jakież było jej zaskoczenie, gdy ta sięgnęła tylko sporej części jej łap?
- Ej! - zaśmiała się. - Próbowałaś się schować!

Siomha Lorcan

Zaśmiała się głośno i delikatnie ochlapała Flake wodą. Od wielu dni... tygodni, a nawet miesięcy wilczyca nie miała okazji do takiego zachowania. Może to i dziwne, ale przy Flake trochę się rozluźniła i miała ochotę do bardziej intensywniejszego życia, niż do tej pory.
-A Ty zdążyłaś mnie znaleźć, nim się schowałam.

Flake

- Ojej... popsułam ci plany! - powiedziała z udawanym smutkiem. Otrzepała pysk z wody, by zimne krople nie dostały jej się do uszu - nie lubiła tego. - Spróbuję się zreflektować. Odwrócę się, zamknę oczy i... policzę do dwudziestu, a ty w międzyczasie gdzieś się skryjesz, dobrze?

Siomha Lorcan

Spojrzała na Flake z zainteresowaniem. Zarejestrowała, że wilczyca raczej nie lubi być chlapana. To nic. Będą się mogły powygłupiać jakoś inaczej.
-Brzmi dobrze.- powiedziała, wciąż się uśmiechając.- Tylko nie oszukuj.- mrugnęła wesoło i zamerdała ogonem, uważając by nie pochlapać Flake.

Flake

- Tak jest! - odrzekła i odwróciła się energicznie, by stanąć tyłem do Siom. Zamknęła oczy i powoli zaczęła liczyć. Z jej drobnego pyska nie znikał radosny uśmiech.

Siomha Lorcan

Siomha bezszelestnie poruszała się w wodzie. Przecież nie chciała ułatwić Flake zadania. Niech jej szuka. Dotarła pod same strugi wody i schowała się w do połowy pustym, powalonym pniu. Miała ochotę zawołać na wilczycę, ale cierpliwie poczekała, aż ta skończy liczyć.

Flake

Podczas liczenia Flake uważnie nasłuchiwała, ale głośny szum wodospadu skutecznie zagłuszał wszystkie odgłosy. Kiedy doliczyła do dwudziestu, otworzyła oczy i rozejrzała się. No nie! Siomha rzeczywiście świetnie się ukryła. Wilczyca zaczęła węszyć. A nuż gdzieś wyczuje zapach białej?

Siomha Lorcan

Siom zaśmiała się pod nosem. Co prawda wnętrze pnia nie było wygodne i czyste, ale czego się z życiu nie robiło? Wilczyca poprawiła się odrobinę, co można było usłyszeć. Ale owy dźwięk był taki dziwny, że mógł równie dobrze uchodzić za obsunięcie się kamieni po drugiej stronie wody.

Flake

Ucho Flake wychwyciło jakiś dziwaczny dźwięk. Co prawda wilczyca nie sądziła, że może mieć on coś wspólnego ze Siomhą, lecz postanowiła to sprawdzić. Ruszyła w stronę, z której ów dźwięk dobiegł. Musiała w tym celu przejść przez ścianę wody. Brr... nieprzyjemne! Co innego było stać w rzece, a co innego przyjmować na grzbiet strugi lodowatej cieczy. Wilczyca rozejrzała się i dostrzegła jakiś pień. A nuż jest wewnątrz wydrążony? Postanowiła to sprawdzić i zaraz jej głowa pojawiła się w jego wnętrzu, tuż przed pyskiem Siom.
- Mam cię.

Siomha Lorcan

Siom słyszała, jak Flake się zbliża, ale musiała przyznać, że wilczyca ją trochę zaskoczyła. Zmrużyła ślepia i uśmiechnęła się.
-Na to wygląda.- powiedziała i czekała, aż wilczyca opuści pień. Nie mogła się powstrzymać, żeby nie parsknąć ciepłym powietrzem w nosek Flake. Ogon Siom obijał się o wnętrze pnia.- Ale tu brudno!- udawała skarżący się ton.

Flake

Wyszczerzyła się w szerokim uśmiechu i cofnęła, żeby Siomha mogła wyjść na zewnątrz i odetchnąć świeżym powietrzem, w którym nie było czuć odoru zbutwiałego drewna. Jej ogon wciąż radośnie przecinał powietrze.

Siomha Lorcan

Siomha wygramoliła się z pnia. Była cała brudna od próchna i kurzu. Na zewnątrz przeciągnęła się i rozprostowała zastałe stawy. Podeszła do Strug wody i pozwoliła się im obmyć. Czysta, choć mokra czuła się znacznie lepiej. Odwróciła się do Flake, a na jej pysku widniał szeroki uśmiech.
-Teraz Ty?- spytała, machając ogonem.

/wybacz, muszę lecieć. Do jutra :)//

Karin

Młoda wilczyca o beżowym kolorze wędrowała wzdłuż wodospadu, jego szum był naprawdę bardzo kojący. Woda, wpadająca do jeziorka bardzo dobrze komponowała z szumem. Ach ta natura, potrafi stworzyć takie cuda...szkoda, że Karin tego nie umiała. Szła zadowolona i kiwała ogonem na boki, aż zobaczyła dwie wilczyce....
-Dzień dobry... - powiedziała lekko zagubiona, Karin była wstydliwa, jeszcze o tym nie wspominałam.