Zimny Wodospad...

Abigail

- Dzień dobry... - odpowiedziała młodej wilczycy Abigail. Ze spokojem i uśmiechem obserwowała zabawę Flake i Siomhy, choć było jej nieco przykro, że Abby do owej zabawy nie zaproszono. Ale co tam, przecież to nie koniec świata. Nic nim nie było, a na pyszczku wadery zawsze gościł uśmiech, niezależnie od sytuacji.

Siomha Lorcan

Siomha poczuła się dziwnie. Cały czas patrzyła zadziornie na Flake, a w miarę, jak przybywało wilków, czuła się dziwnie. Miała ochotę bawić się z wilczycą sam na sam. Czemu? Może to przez to, że ostatnio nie miała nikogo tylko dla siebie? Chciała się poczuć ważna i dostrzegana.

Abigail

Abigail polubiła Flake i chciała jeszcze z nią porozmawiać, ale ona widocznie wolała towarzystwo Siomhy. Trudno. Nie raz już spotkała się z takimi sytuacjami. Wilczyca położyła się na brzuchu, głowę zaś złożyła na wyciągniętych przednich łapach i obserwowała obecnych. Zaciekawiła ją żółta wadera, miała więc nadzieję, że jeszcze przyjdzie im spędzić ze sobą trochę czasu.

Karin

Karin poruszyła ogonem i podeszła do jednego z drzew. Położyła się pod nim i oparła pyszczek na łapach. Przymknęła oczy. Nie chciała się odzywać, nawet nie wiedziała czemu miałaby to robić. Może czas znaleźć sobie jakiegoś znajomego, bądź znajomą...ale ona nie zagada, po prostu..nie umiała. Myślała, że zrobi z siebie idiotkę, gdy się odezwie.

Flake

A Flake nawet nie zwracała uwagi na wilki, które gromadziły się wokoło, pamięć o przebywającej tu ciągle Abigail też gdzieś się ulotniła. Teraz dwukolorowe, szaro-fioletowe oczy Flake utkwione był w Siom. Koniec jej ogona wciąż poruszał się wesoło.
- Szczerze mówiąc, nie chce mi się bawić dalej w chowanego - powiedziała. Lubiła szukać skrytych osób, lecz nie przepadała za oczekiwaniem, aż zostanie odnaleziona.

Abigail

Abigail wstała i podeszła do wody. Zamoczyła w niej prawą łapę. Auć! Istotnie, nie bez powodu to miejsce nosiło nazwę Zimnego Wodospadu... Raz się żyje! - pomyślała wilczyca i odbiła się od ziemi, by po chwili z głośnym pluskiem wylądować w zbiorniku wodnym. Przeszedł ją dreszcz, ale obyło się bez większych problemów. Abigail zanurkowała, by zbadać dno wodospadu.

Siomha Lorcan

-To nic.- powiedziała. Nie traciła pogody ducha.-A chcesz robić coś konkretnego?- spytała. Ona osobiście znała mało zabaw, bo i rzadko się bawiła, ale była otwarta na pomysły. Cieszyła się, że Flake się nie rozproszyła obecnością innych. Siom nie była nigdy aż tak kapryśna i egoistyczna, ale uznała, że czasem może sobie na to pozwolić.

Flake

- Hm... hm... HM! - pomrukiwała z rozbawieniem w głosie, zastanawiając się nad czymś ciekawym, co mogłyby robić. Zwykle miewała bardzo bujną wyobraźnię, w jej zawodzie było to niezbędne. Lecz teraz jakoś nic nie przychodziło jej do głowy.

Abigail

Abigail wynurzyła się i nabrała powietrza w płuca. Nie wytrzymując już dłużej w lodowatej wodzie wygrzebała się na ląd i otrzepała futro. Przeciągnęła się i przystanęła nieopodal dwóch wilczyc. Widocznie o niej zapomniały... No tak, nie raz się z tym spotkała. Optymiście nie będzie przykro. Wadera położyła się wyciągając przednie łapy przed siebie.

Siomha Lorcan

Wydęła wargi w zamyśleniu, cały czas się uśmiechając. To nic, coś razem wymyślą.
-Może na razie chodź się wysuszymy na słoneczku, a później pomyślimy. Co Ty na to?- spytała. Byłą jeszcze dość mokra po przygodzie z wodospadem. Spokojnie ruszyła w kierunku brzegu, co rusz sprawdzając, czy Flake idzie.

Flake

- Racja. Wiosenny wiatr była strasznie zimny. Z mokrym futrem o krok od przeziębienia... - powiedziała i ruszyła za Siom. Wyszedłszy z rzeki, energicznie się otrzepała, rozsiewając dookoła setki kropelek zimnej cieczy. Kiedy woda przestałą tka silnie ciążyć na jej sierści, Flake od razu poczuła się lepiej.

Siomha Lorcan

Siomha wyszła z wody zaraz za Flake. Również się otrzepała i legła na ziemi w plamie popołudniowego słońca. Niemal całą postacią przywarła do podłoża, a ślepia wlepiła w wilczycę. Jej na powrót puchaty ogon poruszał się miarowo na boki. Na kufie Siom pojawił się zaczepny, wesoły śmiech. Coś knuła, ale nie dała poznać, co to takiego. Po prostu śledziła każdy ruch wadery.

Abigail

Abigail wydała nagle ciche, pojedyncze kichnięcie. No cóż... Widocznie nie powinna wchodzić do lodowatej wody... Może się skończyć przeziębieniem. Wilczyca nie chciała na razie opuszczać tego miejsca, Flake ją zaintrygowała, wolała zostać i posłuchać jeszcze, co ma do powiedzenia, popatrzeć co zrobi... Nawet jeżeli żółta wilczyca nie była nią już zainteresowana.

Debra

Ferine przyszła tutaj powoli. Czuła, że jest niczym. Nie ma przyjaciół, partnera, swojego sklepu, niczego. Gdy doszła do wodospadu, padła na ziemię. Nie miała zamiaru się podnosić. Jest niczym. Okulary powoli zsuneły się jej na nos. Ale ona nie zmieniała nadal swojej pozycji.

Flake

Gdy Flake przestała rozrzucać kropelki wody dookoła, popatrzyła na Siomhę, a jej dwukolorowe oczy zwęziły się nieco. Ściągnęła też przy tym brwi, lecz z jej drobnego pyszczka uśmiech nie znikał, nawet się nie zmniejszył.
- Ty coś kombinujesz - stwierdziła.

Abigail

Abigail oderwała chwilowo wzrok od Flake i podeszła raźnym krokiem do nowo przybyłej wilczycy, która wydawała się dość smutna.
- Coś się stało? - spytała sympatycznym tonem siadając obok. Nie lubiła patrzeć, jak ktoś inny jest smutny.

Siomha Lorcan

Siomha wystawiła jęzor i odsłoniła kły w uśmiechu. Nie czekając na nic więcej, skoczyła na Flake i bardzo delikatnie ją przewróciła. Razem przeturlały się kawałek.
-Mam Cię, Blondi.- powiedziała wesoło i machnęła radośnie ogonem.-Złapałam Cię.- oznajmiła i przyglądała się jej błękitnymi ślepiami, w których było widać radosne iskierki.

Debra

Ferine podniosła głowę i spojrzała na wadere.
-Nie, nic tylko całe moje życie się wali.-powiedziała, po czym westchneła ciężko i znów padła.

Flake

Nie spodziewała się takiego ruchu ze strony Siom, więc nie zdążyła zareagować, kiedy ta skoczyła na nią i przewróciła. Roześmiała się głośno, gdy zatrzymały się, przeturlawszy na niedługi dystans. Teraz również i jej spojrzenie spoczęło na jasnych oczach białej wadery.

Abigail

- Nie może być aż tak źle. - powiedziała z uśmiechem jednocześnie obserwując Flake. Nadzieje. Chciała pocieszyć waderę, ale bała się, że ta przez jej zachowanie się zdenerwuje... Znała takie przypadki, kiedy zdołowani jeszcze bardziej denerwowali się na 'pocieszycieli'. - Każdą trudną sytuację można rozwiązać. Chyba. - dodała.